روایتی بدون روتوش از رویای آمریکایی و وضعیت نظام سلامت این کشور
اگر یک آمریکایی، خوش شانس باشد و از آن شش نفری که در هر هزار تولد از دنیا می‌روند، نباشد، احتمالاً حدود ۷۶ سال عمر می‌کند، ازجمله ۱۴ درصدی که ۱۵ تا ۶۰ سال بیشتر عمر نمی‌کنند. اینکه این چند ده سال عمر برای حدود ۳۳۰ میلیون آمریکایی به چه صورت می‌گذرد، به دو عامل بستگی دارد: فاکتورهای خطرساز از یک سو و نظام سلامت از سوی دیگر که قرار است تأثیر این فاکتورها را به حداقل برساند.
آیا رؤیای آمریکایی مرده است؟
کارول گراهام، استاد دانشگاه مریلند و نویسنده کتاب «خوشبختی برای همه؟ زندگی و امید نابرابر در جستجوی رؤیای آمریکایی» که از سوی انتشارات دانشگاه پرینستون در سال ۲۰۱۷ به چاپ رسیده است، در این مطلب با عنوان «آیا رؤیای آمریکایی واقعا مرده است؟ » که در ۲۰ژوئن۲۰۱۷ در تارنمای گاردین منتشر شده است، به گفته وی، نتایج پژوهش نشان می‌دهد احتمال اینکه مردم فقیر آمریکا اعتقاد دارند با سخت کوشی و تلاش می‌توانند پیشرفت کنند و آینده بهتری داشته باشند نسبت به مردم فقیر(تر) شبیه آنها در کشورهای آمریکای لاتین ۲۰ برابر کمتر است. در این مورد به ویژه سفیدپوستان آمریکایی نسبت به آینده بدبین هستند. لذا همواره به دنبال این پرسش است که عامل محرک این یأس چیست؟ این در حالی است که قشر کارگران سفیدپوست آمریکایی که والدینشان رؤیای آمریکایی را تجربه و در آن زندگی کردند و انتظار داشتند همین اتفاق برای فرزندانشان هم بیفتد، در حالی که اوضاع بیسار وخیم و دست نیافتنی شده است.
نقد و بررسی ترانه «ناپاک ترین قتل» اثر باب دیلن
تیم شوروک، نویسنده، مفسر و روزنامه نگار اهل واشنگتن و نویسنده کتاب جاسوسانی برای اجیر کردن: دنیای سری برونسپاری جاسوسی، در این مطلب با عنوان «جان اف کندی، باب دیلن، و مرگ رویای آمریکایی» که در ۱۳آوریل ۲۰۲۰ در تارنمای دِنیشین منتشر شده است، پیرامون ترانه جدید باب دیلن (شاعر و خواننده آمریکایی و برنده نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۶) به نام «ناپاک ترین قتل» دست به قلم شده و از تاثیری که این ترانه بر روح جمعی امریکاییان دارد سخن می‌گوید. این ترانه به عقیده شوروک انتقادی است از آمریکای ترامپ و یک امپراتوری همیشه در حال جنگ و البته کرونازده امروز!
آمریکا در سال ۲۰۴۳
بائوبائو ژنگ، دانشمند و صاحب نظر سیاسی و وابسته تحقیقاتی به مرکز مدیریت هوش مصنوعی در دانشگاه آکسفورد و یکی از همکاران در مرکز برکمن کلاین برای اینترنت و جامعه در دانشگاه هاروارد، در این مطلب با عنوان «سال ۲۰۴۳ است. ما درپی انقلاب هوش مصنوعی به رؤیای آمریکایی جدیدی نیاز داریم » که در ۱۲ آگوست ۲۰۱۹ در تارنمای نیویورک تایمز منتشر شده است، به این موضوع اشاره داردکه در آینده باید مزایای اتوماسیون به طور گسترده ای در سرتاسر یک تور ایمنی اجتماعی گسترده توزیع شود اما در لابه لای آن متوجه می شویم که رویای امریکایی از وضعیت مطلوب خود در اواخر ۱۹۷۰ فاصله گرفته است و باید به ساخت رویایی جدید اقدام نمود. سردبیر نیویورک تایمز در مقدمه این مطلب چنین می نویسد که «این نوشتار بخشی از مقالۀ ویژه از مجموعه مجلات آینده است که در آن نویسندگان داستانهای علمی تخیلی، آینده پژوهان، فلسفه دانان و دانشمندان مطالبی را می نویسند که فکر می کنند ما طی ۱۰، ۲۰ یا ۱۰۰ سال آینده خواهیم خواند. چالشهایی که آنها در نوشته های
خود بیان می کنند -در زمان حال- تخیلی! هستند ولی مباحثی که مطرح می کنند راه را برای مسائل اساسی زمان حال روشن کرده و ما را برای آینده آماده می کنند.» نوشتار زیر هم یکی از همین داستان گونه ها است:
وقتی ساختارها و نهادهای اقتصاد در زندگی روزمره کرونازده تغییر می‌کند
دِرک تامپسون، نویسنده کارمند مجله و تارنمای آتلانتیک در حوزه اقتصاد، تکنولوژی و رسانه، در این روایت با عنوان «شیوع همه گیر، بازار خرده فروشی آمریکا را برای همیشه تغییر خواهد داد » که در ۲۷ آوریل ۲۰۲۰ در این تارنما منتشر شده است، در میان بیم و امید همواره سرگردان است و سعی دارد تا روایتگری باشد که فاجعه ایجاد شده حاصل ناکارآمدی در ایالات متحده را به سوی آرزویی برای امید و استحکام آمریکا پیوند زند، در این میان، بحران کرونا که بیش از هرچیز به بخش غیرقابل انکار اقتصاد در امریکا یا همان خرده فروشی ضربت وارد کرده، روایتگر را وادار می کند تا در پی تلاش برای یافتن مرهمی بر زخم های ایجاد شده باشد.
نگاهی به سقوط اقتصادی کرونایی که از بحران مالی ۲۰۰۸ شدیدتر و دردناک تر خواهد بود
دیوید ج. لینچ (نویسنده موضوعات مالی با محوریت تجارت و جهانی سازی در واشنگتن پست و نویسنده سابق پلتیکو و بلومبرگ نیوز ) و هیتر لانگ (خبرنگار اقتصادی واشنگتن پست و گزارشگر سابق اقتصادی سی ان ان)، در این مطلب با عنوان «با در خانه ماندن اجباریِ ۸۰ میلیون آمریکایی، اقتصاد آمریکا زودتر از آنچه پیش بینی شده بود در حال سقوط است » و در ۲۱ مارس ۲۰۲۰ در تارنمای واشنگتن پست منتشر شده است، بر این باورند که با اقدمات صورت گرفته به منظور مهار ویروس کرونا و خانه نشین کردن۸۴ میلیون آمریکایی، و تعطیلی تقریبا تمام کسب و کارها اقتصاد، اوضاع آمریکا سریعتر از آنچه که روزها قبل پیش بینی شده بود، رو به وخامت است و از همین رو شرایط سختی را پیش روی اقتصاد آمریکا پیش بینی می کنند که بهترین اقتصاد جهان را به بزرگترین بحران می کشاند.
رقابتی به نام کرونا، دولت ایالات متحده را به چالش کشاند
دِرک تامپسون، نویسنده کارمند مجله و تارنمای آتلانتیک در حوزه اقتصاد، تکنولوژی و رسانه، در این مطلب با عنوان «آمریکا مثل یک دولت شکست خورده عمل می کند » که در ۱۴ مارس۲۰۲۰ در این تارنما منتشر شده است، به این موضوع اشاره دارد که علی رغم اقدامات کسب و کارها، دولت های محلی و افراد برای مبارزه با ویروس کرونا، کاخ سفید کمک‌های بسیار اندکی را ارائه داده و این نشان از آن دارد که ایالات متحده در میدان رقابت دولت ها و ملت ها موفق نبوده است.
مروری بر وضعیت سرگردانی ۴۰ میلیون نفر بیکار در دوران اعتراض و کرونا
شاید تظاهرات گسترده مردم در این روزها بیشتر از اینکه برای اعتراض به مرگ جرج فلوید سیاه پوست آمریکایی و نه به تبعیض نژادی باشد، ریشه در ویرانی های اقتصادی و اجتماعی این کشور داشته باشد.
کرونا و نا امیدی از رویای آمریکایی
متن پیش رو، نوشته ای از کیم پارکر، جولیانا مناسس هوروویتز و آنا براون از گروه مرکز تحقیقات PEW در ۲۱ آوریل ۲۰۲۰ است.
تبعات اقتصادی ویروس کرونا در آمریکا هر روز رو به افزایش است؛ به گونه ای که از یک هفته تا هفته ای دیگر، آمارها متفاوت است. بیشتر این تأثیرات هم بر سر طبقات پایین درآمدی آوار می شود. آنچه در ادامه می آید حاصل آخرین یافته های تحقیقاتی موسسه نظرسنجی پیو از مردم آمریکا پیرامون وضعیت اقتصادی آنها در دوران همه گیری ویروس کرونا در ابعادی مانند پس انداز، فقر، اشتغال و بیکاری است.
شاخص‌های ارزیابی افول و ظهور تمدن‌ها
افول تمدن‌ها باید بررسی بشود، قبل از این که ما به صورت شعاری بگوییم آیا آمریکا افول پیدا کرده است یا ایران در حال تمدنسازی است، شاخصها را باید بگوییم. با چه معیاری میگوییم جامعه آمریکایی در حال اضمحلال و فروپاشی است و ایران در حال تمدنسازی است. اگر این شاخصها و سنجشها در ابتدای بحث گفت و گو بشود و تفاهم بر روی آن ایجاد بشود، ادامه بحث خیلی راحت تر می‌شود و با سرعت بیشتری جلو می‌رود.