در ابتدای این نشست، دکتر منوچهر متکی ضمن مقایسه وضعیت داخلی ایران و آمریکا، تأکید کرد که جهت‌گیری مذاکرات در گذشته، صحیح نبود لذا اقدامات و تاکتیک‌های آن نیز به نتیجه لازم و مطلوب نمی‌رسید، ولی امروز مذاکره با جهت‌گیری و زمان‌سنجی مناسب پیش می‌رود و رفتار و حرکات تیم مذاکره‌کننده، نمایشی نیست. ایشان در ادامه با ذکر این نکته که اکنون آمریکا در بدترین شرایط خود به سر می‌برد، افزود: ایران همواره به لحاظ منطق مذاکراتی، بر طرف مقابل پیروز بوده است و امروز نیز می‌توانیم با فعال کردن برخی ظرفیت‌های غیررسمی، در عمل هم بر جبهه مقابل موفق شویم.
در ادامه این نشست، دکتر ابراهیم متقی، با تأکید بر لزوم ارزیابی مذاکرات وین بر اساس یک نگرش ساختاری به مسائل سیاسی، تصریح کرد که مذاکره باید به موازات تولید قدرت پیش برود. رئیس دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران با اشاره به اینکه مذاکرات فعلی، هدف‌گذاری شده است و با هدف رفع تحریم (نه صرفاً گفتگو و حل مسئله با غرب و آمریکا) انجام می‌شود، بیان داشت که ایران در حال حاضر از ابتکار متوازن‌سازی برخوردار است و می‌تواند سیاست اقدام در برابر اقدام را پیگیری و اعمال نماید. ایشان در پایان ابراز امیداوری کرد که با توجه و عمل به فرمایش مقام معظم رهبری، در صورتی که مذاکره در قالب مقاومت با عقلانیت و تدبیر انجام شود به نتایج خوبی دست خواهد یافت و قطعاً هزینه آن، کمتر از هزینه سازش خواهد بود.
در پایان این نشست، دکتر سید مصطفی خوش‌چشم، با بیان اینکه در دور جدید مذاکرات هسته‌ای، ایران بصورت فعال و کنش‌گر در حال ایفای نقش است اشاره نمود که شروع مذاکرات فعلی، از توافقات صورت گرفته در دور ششم مذاکرات وین در دولت گذشته بوده است و در حال بررسی و گفتگو طرفین درباره موارد ناقض برجام در آن و نیز عدم توجه به رفع تحریم‌ها می‌باشد. تحلیلگر مسائل بین‌الملل ابراز داشت که تیم مذاکره‌کننده به دنبال اعمال شروط نظام در مذاکره و توافق احتمالی است و بر همین اساس لازم است که کلیه تحریم‌های برجامی و پسابرجامی لغو شود، راستی‌آزمایی آن صورت گیرد و نیز تضمین لازم در این زمینه گرفته شود. ایشان در ادامه بیان داشت که آمریکا بخاطر مواجه شدن با دستاوردهای هسته‌ای ایران در مدت اخیر و نیز رفتار کنشگرانه و با برنامه تیم مذاکره‌کننده ایرانی، مجبور به عقب‌نشینی تاکتیکی شده است. دکتر خوش‌چشم در پایان تصریح کرد که نه اقدام متقابل، صحیح است و نه توافق موقت، بلکه ایران باید با افزایش توان و باورپذیری قابلیت‌های موشکی و ظرفیت‌های منطقه‌ای خود، قدرت چانه‌زنی و برتریش در مذاکره را حفظ کند و ارتقاء دهد تا در نهایت یک نتیجه مناسب رقم بخورد.