طبل توخالی امنیت در کالیفرنیا
آلون بن میر، کارشناس ارشد مرکز امور جهانی دانشگاه نیویورک و کارشناس ارشد در مؤسسه سیاست جهانی ایالت متحده در مطلبی با عنوان «آمریکا نباید با تفنگ زندگی کند و بمیرد» -که در ۱۰ نوامبر ۲۰۱۸ در مجله گلوبالیست منتشر شده است- یادآوری می‌کند که در ایالات‌متحده، کشتار مردم با سلاح گرم، به یک امر طبیعی منجر شده است و ما هر روز، شاهد کشتار مردم در هر جایی از این کشور هستیم؛ به‌طوری‌که ماهانه، حدود سه هزار نفر کشته می‌شود. همچنین، بر این باور است که امنیت در آمریکا مانند یک طبل توخالی است که از سوی مسئولان، خوش نشان داده می‌شود و نیاز به یک اقدام مؤثر در راستای کنترل سلاح و پایان دادن به کشتار مردم دارد.
تراژدی پایان‌ناپذیر تیراندازی در آمریکا
«واشنگتن‌پست» ۹ آگوست سال ۲۰۱۹، مطالبی با عنوان «آمریکا از اسلحه روی‌گردان می‌شود[۱]»، به قلم «آنا گرینبرگ[۲]» و «دیوید والکر[۳]» منتشر کرد. در این مطلب، رویکرد دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات‌ها و همچنین، مردم را نسبت به تغییر رابطه آمریکا با اسلحه، بررسی کرده است. آن‌ها معتقدند بااینکه ۵۵ درصد تیراندازی‌ها به جماعت بوده یا تیراندازی در مدارس صورت می‌گیرد و ۱۳۰ میلیون اسلحه شخصی در دست سه درصد از مردم آمریکا است، همچنین، خشونت با اسلحه، ۴۰ درصد افزایش یافته است؛ اما هنوز نگاه رابطه آمریکا با اسلحه، تغییر نکرده است و همچنان، فقط مردم تمایل دارند تا چنین رابطه‌ای عمیقاً تغییر کند. درحالی‌که دو حزب جمهوری‌خواه و دمکرات، وارد فاز عمل تغییر نشده‌اند و به نظر می‌رسد که طرفداران کاهش خشونت با اسلحه (مردم) با موانع سیاسی روبه‌رو هستند که آمریکا را همچنان با تراژدی عدم توافقی بر سر کنترل سلاح، نگاه خواهد داشت.
آمیختگی منحصربه فرد و پیچیده جامعه آمریکا باسلاح
دکتر مهدی بهمنی؛ دکتری مطالعات آمریکا و همکار در مرکز مطالعات آمریکا خرید و استفاده از سلاح گرم در میان غیرنظامیان آمریکایی، به‌قدری شایع است که باعث شده این کشور در این زمینه، به‌عنوان موردی استثنایی و خارج از وضعیت طبیعی در جهان شناخته شود. وب‌سایت شبکه خبری سی ان ان در گزارشی اعلام کرد، […]
اسلحه کشی با قدمتی از تفریح تا توحش
دیوید یامن[۱]، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه «ویک فورست»، نویسنده یا ویراستار «هفت کتاب»، مقالات متعددی در مورد فرهنگ اسلحه آمریکا نوشته است. یکی از این مقالات، «جامعه‌شناسی داشتن فرهنگ سلاح در ایالات‌متحده[۲]» است که در ۱۶ می سال ۲۰۱۷، در شعبه جامعه‌شناسی دانشگاه واک فورست، به چاپ رسیده است. وی با ارائه تاریخچه مختصری از فرهنگ سلاح در آمریکا، معتقد است که سرگرمی‌های تفریحی، هسته اصلی فرهنگ سلاح در آمریکای قرن بیستم بود اما به‌تدریج، به سمت دفاع شخصی و خشونت کشیده شد که از لحاظ جامعه‌شناسی نیاز به بررسی دارد.
ارتباط شیوع ویروس کرونا با فراهم شدن صحنه برای خشونت بیشتر
جرمن لوپز، ۲ آوریل سال ۲۰۲۰، مطلبی با عنوان «ویروس کرونا در بلندمدت، به طریق دیگری زندگی آمریکا‌یی‌ها را بدتر خواهد کرد: انواع بیشتر سلاح[۱]» منتشر کرد. ماحصل این مطلب، خریدوفروش اسلحه و خشونت احتمالی در بلندمدت با استناد به آمارهای خریدوفروش اسلحه، سوءسابقه، خودکشی‌ها و… است. وی همچنین، معتقد است آنچه به این مسیر جهش بیشتری داده، شیوع ویروس کرونا است که -به‌احتمال‌زیاد- با آغشته شدن با فقر، مصرف الکل، قوانین سست و…، ناامنی و خشونت بیشتری را فراهم خواهد کرد و احتمالاً در بلندمدت، صحنه برای خشونت‌های بیشتر با اسلحه فراهم می‌گردد.
تنزل آمریکا در مقابل رقبایش (چین و روسیه) در اثر حوادث کنگره
ماریا رپنیکوا در این مطلب با عنوان «خیر، هرج‌ومرج و اغتشاش در آمریکا، موهبتی برای چین و روسیه تلقی نمی‌شود» که در پانزدهم ژانویه ۲۰۲۱ در روزنامه نیویورک‌تایمز منتشر شده است بیان می‌کند تصویر ایالات‌متحده از خودش به‌عنوان رهبر و قطب اصلی دموکراسی برای سال‌ها، دیگران را به چالش کشیده است، حتی قبل از ریاست جمهوری ترامپ، با در نظر گرفتن نمایش¬های بسیار تکان¬دهنده در مورد شکنجه و آزار زندانیان عراقی در ابوغریب توسط سربازان آمریکایی یا حتی برنامه نظارت غیرقانونی آژانس امنیت ملی. در دوره¬ ریاست¬جمهوری ترامپ، انتقادات از آمریکا، بیشتر نیز شد، ازجمله بعد از انتشار تصاویری بسیار دل¬خراش از کودکان خانواده¬های مهاجر در پشت میله-های زندان¬ و تصویر مرگ جورج فلوید توسط پلیس یا تصاویری بسیار وحشتناک از بیمارستان¬های آمریکا، درحالی‌که جمعیت عظیمی از بیماران کوید ۱۹، درآنجا جمع شده بودند. رینیکوا معتقد است که افزایش اخیر در میزان آسیب¬های واردشده توسط ایالات‌متحده به کشور و ملت خود، سبب شده بود تا چین و روسیه، اقداماتی جسورانه¬تر اتخاذ کنند تا بتوانند از این طریق، در صحنه بین‌الملل بیش‌ازپیش موردپذیرش قرار گیرند. حال، اگرچه اعتبار ایالات‌متحده خدشه¬دار شده اما این حالت سبب تحکیم و تقویت سایر ایالت¬های خودکامه نشده است زیرا هیچ ارتباطی بین این دو وجود ندارد. رینیکوا ادعا می‌کند که تمامی اسناد و مدارک به‌دست‌آمده نشان می¬دهد که برداشت‌ها و استنباط¬های ذهنی افراد در چین و روسیه در مورد تحولات سیاسی آمریکا، بیشتر از آنکه ناشی از تبلیغات چینی یا روسی باشد، نشئت‌گرفته از واکنش آمریکا به بحران رخ‌داده در کشورش است. رینیکوا با اشاره به اینکه فرصت پیش‌آمده بعد اتفاقات رخ‌داده در ساختمان کنگره، زمانی بسیار مناسب برای آمریکا است تا بتواند خود را مجدداً بازسازی کند و تصویری دیگر از خود در نزد جهانیان بسازد، تأکید می‌کند که شیوه¬ مقابله¬ آمریکا با این بحران در هفته¬ها و ماه¬های آتی، تعیین‌کننده¬ چگونگی نگرش مردم در چین، روسیه و دیگر کشورها نسبت به آمریکا خواهد بود.
روایت آمریکایی از احتمال سقوط سریع ایالات‌متحده در پی بحران کرونا
اخیراً رسانه‌های آمریکایی، به موضوعات مختلفی در حوزه افول ایالات‌متحده مانند رسیدن آن به پادشاه بدهی در جهان، افزایش دزدی‌ها در مترو نیویورک علیرغم افت شدید مسافرت‌ها، ناتوانی آمریکا در مدیریت سیل مرگ کرونا، افزایش کسری تجارت کالا در آمریکا، قرار داشتن نیمی از کشته‌های ویروس کرونا در این کشور از میان ساکنان خانه‌ها سالمندان، بیکار شدن ۳۳ میلیون آمریکایی، ناکامی برنامه کمک نقدی به مردم آمریکا و همچنین، رسیدن نرخ بیکاری ایالات‌متحده به دوران رکود بزرگ پرداخته‌اند.
فرمول آمریکای ترامپ در برابر روم باستان
زاکاری کارابِل،[۱] نویسنده کتاب «شاخص‌های پیشتاز: مختصری از تاریخچه اعدادی که بر جهان ما حکمرانی می‌کنند[۲]»، مقاله‌ای کوتاه با عنوان «دیگر نگویید که مشکلات آمریکا مانند سقوط امپراتوری روم باستان است[۳]»، در سال ۲۰۲۰ در نشریه واشنگتن‌پست[۴] به چاپ رسانده است. در این مقاله، نظرات و تحلیل‌های کارشناسانی را مانند واتز[۵]، فابیوس ماکسیموس[۶]، اندرو سالیوان[۷]، نیل م. گورساچ[۸]، کلاسیک ماری بِرد[۹] و… را که به پیوندهای دوره ترامپ با سقوط روم پرداخته‌اند، موردبررسی و نقد قرار می‌دهد. درواقع، تلاش می‌کند به جامعه القاء نماید که فرمول آمریکای ترامپ در برابر روم، استفاده نادرست از دوران باستان و مقیاس قرار دادن آن برای سنجش آینده آمریکا است و کاویدن تاریخ روم، فقط می‌تواند به ما کمک کند تا مسیرهای مختلف پیش‌رو را شناسایی کنیم.
قطعی بودن زوال آمریکا بر اساس سنت تاریخ
جیمز فالوز[۱]، خبرنگار مجله آتلانتیک در اکتبر سال ۲۰۱۹، مطالبی با عنوان «پایان امپراتوری رم، چنان بد نبود» منتشر کرد. وی در این یادداشت با نیم‌نگاهی گذرا به تاریخ زوال و سقوط امپراتوری روم، قصد دارد به این موضوع بپردازد که «آیا آمریکا نیز مانند رم، سقوط خواهد کرد؟» بر اساس داده‌هایی که فالوز به آن استناد کرده، سقوط آمریکا مانند امپراتوری رم، حتمی است و بازگشت‌پذیر نخواهد بود و همچنین، حرکت آمریکا به سمت محلی شدن (به دست گرفتن شبکه سیاسی، اقتصادی و… توسط جریان‌های محلی) و تضعیف دولت مرکزی است، دقیقاً مانند امپراتوری رم در زمان زوال و سقوط که باعث شد جریان‌های پایین‌تر، اختیارهای بیشتری به دست بگیرند و با اختیارات خودشان عمل کنند.
فرار از افول با استراتژی موازنه از راه و تعادل دور از ساحل
جیمز دابینز[۱]، همکار ارشد در شرکت رند و معاون سابق وزیر امور خارجه آمریکا در اروپا، در این مطلب با عنوان «افول آمریکا؟ ما قبلاً اینجا بوده‌ایم[۲]» -که در ۵ آگوست ۲۰۱۹ در مجله «وال‌استریت ژورنال[۳]» منتشر شده است- برای ترمیم هژمونی آمریکا، دست به قلم شده و با اشاره به بحران و نابسامانی دهه ۶۰، معتقد است که آمریکا با اتخاذ استراتژی «موازنه از راه دور» یا «تعادل دور از ساحل»، دوباره می‌تواند به قدرت سابقش برگردد. به نظر می‌رسد که وی، استراتژی انزوا گرایی آمریکا در زمان جنگ جهانی اول را برای این برهه از بزنگاه تاریخی نیز تجویز می‌کند.