تسریع نابرابری در جامعه آمریکا
سام پیزیگاتی روزنامه‌نگار کهنه‌کار آمریکایی و نویسنده کتاب «پرونده¬ای برای حداکثر دستمزد »، مطالبی با عنوان «تاریخ درباره دلایل افول ایالات‌متحده چه می‌گوید؟» منتشر کرد. هدف این یادداشت، بررسی حمله به کنگره آمریکا است. درواقع، نویسنده معتقد است، آنچه باعث شد مردم به کنگره حمله کنند، این است که ایالات‌متحده در آستانه یک ورشکستگی قرارگرفته است و شهروندان، بیش‌ازپیش در میان نفوذ فزاینده افراد ثروتمند و گروه‌های وابسته به این درک رسیده‌اند که آن‌ها، سهم کمی در جامعه دموکراتیک دارند.
بررسی ارتباط ازدواج با اتفاقات اقتصادی ایجادشده
جانت آدمی در این مطلب با عنوان «رکورد کاهش آمار ازدواج در ایالات‌متحده به پایین‌ترین سطح در تاریخ» که در ۲۹ آپریل ۲۰۲۰ در روزنامه وال‌استریت ژورنال منتشر شده است- بیان می‌کند که بسیاری از آمریکایی‌ها، ترجیح می‌دهند به سبک ازدواج سفید، تشکیل خانواده دهند که فشار مسائل مالی، دلیل اصلی آن بوده است. همچنین، ضعف پایبندی به مذهب و افزایش ازدواج سفید نیز عامل دیگری است. آدمی معتقد است که عواقب ناشی از کوید ۱۹، احتمالاً باعث دلسردی از ازدواج در کوتاه‌مدت می‌شود؛ چون عدم امنیت مالی، همراه با محدودیت‌های سفر و دورهمی‌های دوستانه، موانع ازدواج هستند. آدمی چنین نتیجه می‌گیرد که این عوامل، بیشتر منشأ اقتصادی دارد و به میزانی که تأثیر طولانی‌مدت بر اقتصاد می‌گذارند، ممکن است بر تشکیل خانواده نیز اثر بگذارد.
بررسی فرصت‌ها و تهدیدهای تاثیر فناوری در زندگی
کارا اسویشر، متخصص و نویسنده تأثیرگذار در حوزه فناوری، در این مطلب با عنوان «شرکت‌های بزرگ فناوری راه را برای به گند کشیدن آمریکا هموار کرده‌اند» که در پانزدهم ژانویه ۲۰۲۰ در روزنامه نیویورک‌تایمز منتشر شده است بیان می‌کند که در دو هفته گذشته، متوجه هزینه واقعی همه راه‌هایی که به سرانجام نرسیده‌اند شده است. اسویشر چنین توضیح می‌دهد که تنفر ایجاد شده در فضای دیجیتالی و اطلاعات نادرست، سرانجام از صفحات مجازی نمایشگرها بیرون پرید و وارد دنیای واقعی شد در قالب جمعیتی خشمگین که پس از تحریک به خشونت توسط رئیس‌جمهور، به عمارت پارلمان حمله کردند. وی معتقد است که در این مسئله، فناوری نقش بزرگی را ایفا کرد و ادعا می‌کند اکنون در میان سرنوشت‌سازترین روزهایی هستیم که فناوری به خود دیده است، مانند اینکه بزرگ‌ترین شرکت‌ها، سرانجام گام‌هایی را برای مشخص و مرتب کردن زیرساخت‌های خود برداشتند؛ همانند برخی اقدامات مختلف اپل، گوگل، فیس‌بوک و شاید به‌ویژه توییتر (با بستن صفحه¬ ترامپ) که متناوباً موردت کریم و تقبیح قرار گرفت. اسویشر اشاره می‌کند که دوست ندارد این را بگوید که زمان زیادی را صرف پیش‌بینی این زمین‌لرزه اجتناب‌ناپذیر در حوزه¬ فناوری کرده است، اما شوک یورش به کنگره که فقط یک مایل با خانه¬ او فاصله داشته، آن‌قدر شوکه کننده بوده است که موجب یادآوری اولین بار رفتن او به سمت فناوری شده است. او امیدواری خود را چنین توضیح می‌دهد که شاید با گسترش استعدادها در سراسر کشور و با تمرکززدایی قدرت از یک مکان، با اجازه دادن به قشرهای مختلف مردم برای رشد، در این دوره از شیوع کوید ۱۹ و ناآرامی‌های مدنی، فرصتی ایجاد شود تا بهره¬ای نو از میان ویرانی¬ها استخراج گردد.
بررسی دلایل نقش دونالد ترامپ در حمله به ساختمان کنگره
هیئت تحریریه در این مطلب با عنوان «ترامپ در حمله به ساختمان کنگره مقصر است» که در شش ژوئن ۲۰۲۱ در روزنامه نیویورک‌تایمز منتشر شده است- معتقد هستند که خود شخص ترامپ، عامل حملات به کنگره بود و مردم را تحریک می‌کرد. وی ماه‌ها جنگید تا نتایج آرای انتخابات در نوامبر را تغییر دهد. از طرفدارانش خواست تا در چنین روزی در واشینگتن جمع شوند و به سمت ساختمان کنگره راهپیمایی کنند. به آن‌ها گفته بود که در انتخابات، تقلب صورت گرفته است. از آن‌ها خواست تا بجنگند. به آن‌ها وعده داده بود که شاید به آن‌ها نیز ملحق شود، حتی زمانی که به ساختمان کنگره یورش می‌برند، برای
ساعت‌ها به آن‌ها فرمان توقف نداد و به‌هیچ‌وجه، زیر بار آتش‌بس نرفت، اعتراضات آن‌ها را محکوم نکرد، حتی کوچک‌ترین اقدامی در راستای دفاع از قانون اساسی آمریکا انجام نداد، درحالی‌که سال‌ها پیش سوگند خورده بود از قانون اساسی آمریکا، دفاع خواهد کرد؛ بنابراین، به دلیل این اشتباهات، ترامپ باید مسئولیت کارهای خود را بپذیرد و پاسخگو باشد (باید پیگیری‌های کیفری و مراحل استیضاح نسبت به شخص وی صورت گیرد). همچنین، تمام طرفداران وی که به خیابان‌ها یورش برده‌اند و خشونت‌هایی مرتکب شده‌اند، باید مجازات شوند.
چطور شد که آمریکایی‌ها اعتمادشان به همه‌چیز را از دست دادند؟
یووال لِوین،[۱] نویسنده کتاب «زمان ساختن[۲]»، در این مطلب که با عنوان «چطور شد که آمریکایی‌ها اعتمادشان به همه‌چیز را از دست دادند؟[۳]» -که در ۱۸ ژانویه ۲۰۲۰ در تارنمای نیویورک‌تایمز منتشر شده است- به انتقاد از ساختار و نظام حاکم بر نهادهای موجود در ایالات‌متحده می‌پردازد که به جای شکل دادن به شخصیت افراد و تعریف نقش‌های آنان در زندگی اجتماعی، به محلی برای شهرت و درخشش تبدیل‌شده‌اند و از همین رو، پیوند و اعتماد اجتماعی را از بین می‌برند.
ظهور علائم بیماری آمریکا که پنهان می‌شد!
ویِت تان وین،[۱] نویسنده سری مجموعه داستان کوتاه «رفیوجیز[۲] (پناهندگان)»، ویراستار کتاب «آوارگان: نویسندگان پناهنده در پناهندگی[۳]» و مدرس دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، در این مطلب با عنوان «ایده‌هایی که از ویروس کرونا جان سالم به درنخواهند برد[۴]» -که در ۱۰ آوریل ۲۰۲۰ در تارنمای نیویورک‌تایمز منتشر شده است- سعی دارد تا در قالب روایت داستان گونه اما کاملا محافظه‌کارانه، به انتقاد از آمریکا و نحوه مواجهه با ویروس کرونا بپردازد. همچنین، ضرورت بازنگری در تمامی ایده‌ها و رؤیاها را پس از کرونا در قبال ناکارآمدی‌ها گوشزد می‌کند.
ائتلاف آنسر و راهپیمایی‌های عظیم در آمریکا
ائتلاف آنسر -که متشکل از چندین گروه و انجمن ضد جنگ و حامی صلح است- از ۱۹ سال پیش فعالیت‌های خود را در ایالات‌متحده شروع کرده و با برپایی تظاهرات ضد جنگ در حال اعتراض به سیاست‌های جنگ افروزانه دولتمردان این کشور است.
از تأثیرات شیوع کرونا تا شکست دموکراسی در آمریکا
به نظر می رسد شیوع ویروس کرونا دموکراسی در آمریکا را با چالش‌های متعددی روبرو کرده است که رسانه‌های این کشور به آن پرداخته اند و در ادامه به صورت موردی به آن‌ها اشاره خواهد شد.
تزلزل جایگاه آمریکا در جهان امروز
متن ذیل، ترجمه‌ای از کتاب «چگونه خود را با سقوط آمریکا وفق دهیم؟[۱]» است که به قلم «کریستوفر ای پربل[۲]» (نویسنده کتاب «مشکل قدرت[۳]» و کارشناس مسائل دفاعی و سیاست خارجی در موسسه کاتو)، در ۲۱ آوریل ۲۰۱۸ در تارنمای نیویورک‌تایمز، منتشر شده است. نویسنده در تلاش است تا ضمن توجه به هزینه‌های فراوانی که ایالات‌متحده برای حفظ قدرت برتر نظامی در جهان متحمل می‌شود، به چالش‌های زیاد آن اشاره کند و در ضمن، این موضوع را برجسته می‌کند که جهان کنونی، دیگر جهان دهه‌های قبل نیست و برای حفظ هژمونی و قدرت، باید محدودیت قدرت آمریکا را پذیرفت و متحدانی قدرتمند و هم‌سطح خود را یافت و ایجاد کرد.
رؤیاپردازی برای رؤیای آمریکایی
متن پیش رو، ترجمه‌ای است از مطلبی با عنوان «سربازانی که جامانده‌اند[۱]» که به قلم «فیل کلی[۲]» (نویسنده و افسر سابق گروه تکاوران دریایی ایالات‌متحده)، در ۹ نوامبر ۲۰۱۹ در تارنمای نیویورک‌تایمز منتشرشده است. نویسنده در تلاش است تا رابطه‌ای میان جنگ، مهاجرت و معنای آمریکایی بودن برقرار کند و به‌نوعی تجارب و نوع نگاه سربازان آمریکایی را که از سایر ملیت‌ها و نژادها به ارتش آمریکا پیوسته‌اند، پیرامون یک هویت، یعنی آمریکایی بودن تعریف نماید. این نوشته بیش از هر چیزی نفوذ و قدرت اثرگذاری تفکری را می‌رساند که توانسته ذهنیت انسان‌هایی را دستخوش تغییر قرار دهد که صرفاً برای به دست آوردن یک معنا از زندگی و تحقق رؤیایی بی‌معنا، تن به هر اجباری دهند و حاضرند در دنیا و برای مقاصد سرمایه‌دارانی که در لباس جنتلمن‌ها ظاهرشده‌اند، اما باطنی تروریست دارند، دست به ترور، خشونت، شرارت و جنگ‌افروزی در قبال سایر ملل بزنند و آن را در راستای تحقق بخشیدن به دموکراسی و رؤیای آمریکایی توجیه نمایند. اوج این نوشتار در آنجااست که یکی از این سربازان می‌گوید: «می‌خواهم با رؤیاهای آمریکایی زندگی کنم، زندگی آزاد و رهایی داشته باشم؛ آزادی و احترام. این همان رؤیای آمریکایی است؛ و هنوز فکر می‌کنم یک تکاور دریایی هستم. افتخار می‌کنم که یک تکاور دریایی باشم. آرزو دارم بار دیگر با تکاوران دریایی کار کنم.»