ویروسی که لزوم اعتماد به دولت در هنگام اضطراب را به چالش کشاند
جین کوستون، خبرنگار ارشد سیاسی در وکس که بر جریان محافظه کار و راست آمریکایی متمرکز است، در این مطلب با عنوان «چگونه اضطراب رفتار سیاسی را تغییر می دهد؟ » که در ۲۸آوریل ۲۰۲۰ در تارنمای وکس منتشر شده است، به دنبال پاسخ به این پرسش است که وقتی ویروس کرونا ما را مضطرب می کند، این برای سیاست ما چه معنایی دارد؟ متن پیش رو حاصل مصاحبه ای است که کوستون، با بتانی آلبرسون و شانا گاداریان (نویسندگان کتاب سیاست مضطرب: شهروندی دموکراتیک در دنیای تهدیدآمیز ) انجام داده و به دنبال این موضوع است که چگونه حزب گرایی و اقدامات نخبگان سیاسی در ایالات متحده بر اضطراب تأثیر می گذارد و اینکه خبرنگاران و رسانه ها برای کمک به کاهش اضطراب چه کاری می توانند انجام دهند. لازم به ذکر است این مصاحبه از نظر گستره و بلندی و شفافیت ویرایش شده است.
تحریم های گام‌به‌گام افغانستان از سوی آمریکا
«جیسون بارتلت»[۱] دستیار پژوهشی برای برنامه انرژی، اقتصاد و امنیت در CNAS، تحولات و روندها در سیاست تحریم‌های ایالات متحده و تاکتیک‌های فرار از تحریم، تآمین مالی ضد اشاعه، و جرایم مالی سایبری را با تمرکز منطقه‌ای بر کره شمالی، ونزوئلا و ایران تحلیل می‌کند. وی در آخرین مقاله‌ای که در ۲۸ اکتبر ۲۰۲۱ منتشر کرد[۲] به بررسی تحریم‌های گام به گام افغانستان توسط ایالت متحده از سال ۲۰۰۱ پرداخته است.
بحران بدهی در آمریکا
دیوید گارتنشتاین راس[۱] مشاور ارشد در جنگ نامتقارن در بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها و همکار در مرکز بین‌المللی مبارزه با تروریسم – لاهه در یادداشتی که در ۱۱ آگوست ۲۰۱۱ «نشنال پست» منتشر شده با اشاره به وضعیت اقتصادی آمریکا، بدهی ملی آمریکا را تهدید شماره یک برای امنیت ملی این کشور می‌خواند. از نظر او اگر آمریکا نتواند بحران بدهی‌هایش را مدیریت کند سرنوشتی مشابه شوروی خواهد داشت. هر چند این مقاله در سال ۲۰۱۱ چاپ شده اما وضعیت اقتصادی آمریکا تغییری نکرده و بلکه بدتر از آن سال ها شده است. با روی کار آمدن دوباره طالبان و خروج آمریکا از افغانستان مرور این نظر مفید فایده است.
بیست سال پس از حوادث یازده سپتامبر ۲۰۰۱
این سنت وحشتناک در زمان کنونی، به چه معنا است؟ آیا آمریکایی‌ها با حمله به جوامع یا نهادهایی که خاستگاه این افراط‌گراهای جدید است، واکنش نشان می‌دهند؟ ظلم به کل یک گروه اقلیت بر مبنای رفتارهای تعدادی انگشت‌شمار از اعضای آن، یک سنت وحشتناک آمریکایی بوده و بیست سال پس از حوادث یازده سپتامبر، زمان پایان دادن به آن فرارسیده است. فرح پاندیث[۱] و ژاکوب ور[۲] در ۸ سپتامبر ۲۰۲۱ ضمن مقاله‌ای با عنوان «پایان دادن به بدترین سنت آمریکایی: بیست سال پس از حوادث یازده سپتامبر ۲۰۰۱[۳]» که توسط مرکز بلفر متعلق به دانشگاه هاروارد چاپ شد، وجود روحیه افراط گرایی در میان آمریکایی‌ها و نژادپرستی این جامعه را مورد نقد قرار دادند.