دون؛ تفسیری نوین یا تخریبی خلاقانه؟ بررسی انتقادی موعودگرایی در هالیوود
یکی از فیلم هایی که این روزها در ژانر آخرزمانی، سر و صدای زیادی به پا کرده است، فیلم سینمایی تلماسه(Dune) ساخته دنی ویلنوود در سال ۲۰۲۱ است که به تازگی بخش دوم آن نیز منتشر شده است. فیلم سینمایی تلماسه براساس رمانی به همین نام نوشته فرانک هربرت ساخته شده و هزینه ساخت آن ۱۶۵ میلیون بوده است. این فیلم در اسکار ۲۰۲۲ موفق به کسب ۶ جایزه اسکار شد که از جمله می توان به اسکار برترین موسیقی متن توسط هانس زیمر و اسکار برترین فیلمبرداری توسط گریک فریزر اشاره کرد.
اوپنهایمر و تطهیر یک فعل غلط به سبک هالیوودی
یکی از فیلم هایی که در سال ۲۰۲۳ بسیار سر و صدا به پا کرد فیلم سینمایی اوپنهایمر به کارگردانی کریستوفر نولان و ایفای نقش بازیگرانی چون کیلین مورفی و مت دیمون بود. نولان پس از ساخت فیلم هایی چون تلقین، میان ستاره ای و چندگانه های بتمن اینبار با ساخت اوپنهایمر به سراغ بازسازی شخصیتی رفته بود که در تاریخ به نیکی از آن یاد نمی شد. تعلق گرفتن جوایز اسکار به این اثر سینمایی به وضوح نشان داد که این فیلم چقدر برای آمریکایی ها راهبردی است و بایستی با قوت و قدرت از آن حمایت کرد. اوپنهایمر چهره‌ای بدنام و منفور در تاریخ است، شخصیتی که دانش خود را در خدمت ماشین جنگی آمریکایی‌ها قرار داد و با ساخت بمب اتمی، بزرگ‌ترین قتل‌عام تاریخ را در عرض چند دقیقه رقم زد. چنین شخصیت بدنامی برای قرار گرفتن در فهرست چهره‌هایی که باید از آنان برچسب‌زدایی شود و به‌جای یک چهره سیاه‌رو به یک آمریکایی وطن‌پرست تبدیل شود، نیاز به جادوی سینما داشت و چه جادوگری چیره‌دست‌تر از کریستوفر نولان که می توانست به خوبی از عهده این امر برآید. نگارنده در این یاداشت سعی کرده است که به ارائه یک نمای کلی از مفاهیمی که در پشت پرده این فیلم است بپردازد؛ برای تحقق این امر در ابتدا به ارائه خلاصه یادداشت هایی از آرش شفاعی،دکتر راضیه مهرابی کوشکی و میلاد جلیل زاد در روزنامه های جام جم و فرهیختگان پرداخته شده است و در پایان نگارنده به تشریح ارائه دیدگاه خود پرداخته است.
حافظه؛ فیلمی نئورئالیستی در نقد جامعه آمریکا
یکی از فیلم های آمریکایی که در جشنواره فیلم ونیز ۲۰۲۳ توجه داوران و مخاطبان بسیاری را به خود جذب کرد، فیلم سینمایی حافظه (Memory) اثر میشل فرانکو مکزیکی[۱] بود که جسیکا چستین[۲] (در نقش سیلویا) و پیتر سارسگارد[۳] (در نقش سائول) به عنوان بازیگران اصلی در آن به ایفای نقش پرداختند. پیتر سارسگارد به دلیل بازی خوب خود در نقش سائول موفق به کسب جایزه ولپی(بهترین بازیگر مرد) و میشل فرانکو نامزد دریافت جایزه شیر طلایی (بهترین فیلم) در جشنواره فیلم ونیز شدند.