بیماری همه‌گیر کرونا و پایان رهبری آمریکا

گروه مترجمان مرکز مطالعات آمریکا

بیماری همه‌گیر کووید-۱۹، تأثیر شدیدی بر زندگی و اقتصاد آمریکایی‌ها گذاشته است که می‌تواند، به معنای پایان رهبری آمریکا در جهان باشد. اگر چنین باشد، این شکست بسیار رقت‌انگیز خواهد بود زیرا حتی بیش از سایر آسیب‌ها، آسیب دیپلماتیک آن، بی‌معنا خواهد بود. دلیل آن نیز روشن است؛ رئیس‌جمهور ترامپ، از نقشی که روسای جمهور سابق آمریکا در هر بحران جهانی پیشین در گذشته ایفا نمودند، سر باز زده است. آن‌ها پا پیش می‌گذاشتند و راه‌حل‌هایی ارائه می‌دادند، از سایر کشورها حمایت می‌کردند و یک پاسخ سنجیده، چندجانبه و هماهنگ برای حل آن مشکل پیدا می‌کردند. نمونه‌های متأخر، تلاش‌های بین‌المللی رئیس‌جمهور جورج بوش و باراک اوباما در راستای ریشه‌کن کردن بحران مالی ۲۰۰۸ است؛ آن‌ها همچنین، پاسخ‌های مستحکمی به اپیدمی ایدز و ابولا دادند. کار اصلی ترامپ در قبال دنیا، از زمانی شروع شد که ویروس کرونا به‌طور گسترده در سطح جهان، شیوع پیدا کرد. کار او نیز این بوده است که جلوی مسافرت بین آمریکا و سایر کشورها را بگیرد. او تقریباً هرروز درباره تصمیم خود در خصوص ممنوعیت مسافرت از چین در ماه ژانویه لاف می‌زند. وقتی هم که چند هفته بعد، جلوی بازدیدها از اروپا را گرفت، این کار را بدون مشورت با برخی از نزدیک‌ترین متحدان ایالات‌متحده آمریکا انجام داد.

در حال حاضر، آمریکا رهبری کشورهای گروه هفت را بر عهده دارد اما این رئیس‌جمهور فرانسه، آقای امانوئل مکرون^[۲] بود که ابتکار عمل سازمان‌دهی یک ویدیو کنفرانس بین سران جی هفت (G7) را پیشنهاد داد؛ مکرون بعد از دو تماس تلفنی بی‌پاسخ با کاخ سفید و وقتی‌که نتوانست آقای ترامپ را متقاعد نماید تا دست‌به‌کار شود، این ویدئوکنفرانس را ترتیب داد. این هفته یک ملاقات مجازی دیگر بین گروه بزرگ‌تر ۲۰، با شرکت تمام کشورهای عضو آن، در حال برگزاری است. برگزارکننده و هماهنگ‌کننده این کنفرانس، کشور عربستان صعودی است. رژیم منفور محمد بن سلمان، از این خلأ که توسط ترامپ به وجود آمده، استفاده کرده است و رهبری این کنفرانس را بر عهده خواهد داشت. معمولاً از وزیر امور خارجه انتظار می‌رود تا در زمان‌های بحرانِ این‌چنینی، حداقل به‌طور مجازی به سرتاسر نقاط جهان مسافرت نماید و متحدان آمریکا را به همکاری با یکدیگر به‌منظور یافتن روش‌هایی برای جلوگیری از یک رکورد جهانی یا افزایش تولید کالاهای حیاتی دعوت نماید؛ بنابراین، بسیار تعجب‌آور بود که مایک پمپئو^[۳] -که سابقه فعالیت چندانی هم در هفته‌های اخیر نداشته است- در روز دوشنبه، اظهاراتی را در خصوص این بیماری همه‌گیر نمود که درواقع، چیزی بیش از ملامت کردن رهبر ایران نبود.

به نظر می‌رسد که بزرگ‌ترین برنده این عقب‌نشینی بی‌سابقه‌ آمریکا، چین باشد؛ پس‌ازآن که شیوع اولیه بیماری کرونا در خاک این کشور گزارش شد، اکنون رژیم شی جین پینگ،^[۴] در حال ارائه کمک‌های ضروری و موردنیاز از قبیل ماسک و دستگاه ونتیلاتور (دستگاه اکسیژن) به ایتالیا، صربستان و به اتحادیه اروپا است. رئیس یکی از بزرگ‌ترین کشورهای چین جک ما،^[۵] مؤسس علی بابا، کیت‌های آزمایشگاهی و ماسک به آمریکا و همچنین، ۵۴ کشور در آفریقا فرستاده است. آقای ترامپ در تلاش است تا تقصیر این بیماری همه‌گیر را بر گردن چین بیندازد و به‌طور بچه‌گانه‌ای با عنوان «ویروس چینی»، به این بیماری اشاره می‌کند؛ اما درواقع، او راه را برای رژیم شی بازکرده تا خود را به‌عنوان رهبر جهانی جدید -که جای آمریکا را گرفته است- معرفی کند. دو ناظر کهنه‌کار چینی، کورت کمپل^[۶] و راش دوشی،^[۷] در یکی از مقاله‌های اخیر در مجله فارن اِفرز^[۸] هشدار داده‌اند که این مسئله می‌تواند، همان لحظه بحران ۱۹۵۶ برای ایالات‌متحده آمریکا باشد که به نقش بریتانیا به‌عنوان یک بازیگر جهانی پایان داد. اگر این‌طور باشد، آقای ترامپ مسئول این پاسخ کُند و ناشیانه به بیماری همه‌گیر در داخل آمریکا است؛ وی همچنین، ریاست افول آمریکا به‌عنوان قدرت جهان را بر عهده خواهد داشت.

برای مشاهده اصل مقاله کلیک کنید

[۱]. The coronavirus pandemic may mark a decline in U.S. leadership

[۲] Emmanuel Macron

[۳] Mike Pompeo

[۴] Xi Jinping

[۵] Jack Ma

[۶] Kurt M. Campbel

[۷] Rush Doshi

[۸] Foreign Affairs