روابط ایران و آمریکا از همگرایی تا واگرایی
۲۸ مرداد ۱۳۳۲ (۱۹ آگوست ۱۹۵۳)
ایالات‌متحده و سازمان‌های اطلاعاتی انگلیس، به عناصر ارتش ایران در سرنگونی محمد مصدق، نخست‌وزیر منتخب دموکراتیک ایران کمک می‌کنند. این امر، به دنبال ملی شدن صنعت نفت ایران از شرکت نفت انگلیس-ایران، متعلق به انگلیس است که باعث شد، لندن تحریم نفتی را بر ایران تحمیل کند. این کودتا، پادشاه غرب‌گرا، محمدرضا پهلوی را به قدرت بازگرداند. شاه که عمیقاً در میان اکثر مردم منفور بود، برای ماندن در سلطنت، به حمایت ایالات‌متحده اتکا کرد تا بتواند تا زمان براندازی‌اش در ۱۹۷۹، در قدرت باقی بماند.
ایرانیان پس از سرنگونی نخست‌وزیر، محمد مصدق، پرتره‌ای از شاه را در خیابان‌های تهران حمل می‌کنند.
۷ شهریور ۱۳۳۳ (۲۹ آگوست ۱۹۵۴)
ایران، توافقنامه نفت را امضا می‌کند!
شاه تحت‌فشار ایالات‌متحده و انگلیس، توافقنامه کنسرسیوم سال ۱۹۵۴ را امضا می‌کند که به شرکت‌های نفتی ایالات‌متحده، انگلیس و فرانسه، ۴۰ درصد مالکیت صنعت ملی نفت را برای بیست‌وپنج سال می‌دهد.
مقامات ایرانی و نمایندگان هشت شرکت خارجی، توافقنامه کنسرسیوم سال ۱۹۵۴ را نهایی می‌کنند
۱۴ اسفند ۱۳۳۵ (۵ مارس ۱۹۵۷)
اتم‌های برای صلح!
ایالات‌متحده و ایران، همکاری‌های مربوط به توافق هسته‌ای با استفاده غیرنظامی را به‌عنوان بخشی از ابتکار «اتم‌های برای صلح» رئیس‌جمهور آیزنهاور، امضا می‌کنند که بر اساس آن، کشورهای درحال‌توسعه، آموزش و فناوری هسته‌ای را از ایالات‌متحده دریافت می‌کنند. این امر، پایه و اساس برنامه هسته‌ای این کشور را پایه‌گذاری می‌کند و ایالات‌متحده، بعداً یک راکتور و سوخت اورانیوم غنی‌شده از تسلیحات را در اختیار ایران قرار می‌دهد؛ که همکاری آن‌ها تا آغاز انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹، ادامه داشته است.
آیزنهاور و محمدرضا پهلوی، شاه ایران در کاخ مرمر درتهران،در حال عکس گرفتن!
۲۳ شهریور ۱۳۳۹ (۱۴ سپتامبر ۱۹۶۰)
تولد اوپک
ایران، عراق، کویت، عربستان سعودی و ونزوئلا، سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) را برای رقابت با شرکت‌های عمدتاً غربی که بر عرضه نفت جهانی تسلط دارند و برای بازگرداندن کنترل بر ذخایر نفتی داخلی‌شان تأسیس کردند. در دهه ۱۹۷۰، اوپک به رشد چشمگیری دست‌یافت و این گروه، اهرم‌های قابل‌توجهی در اقتصاد غربی‌ها کسب نمودند. افزایش بازار ایران، آن را به یک متحد بسیار مهم ایالات‌متحده تبدیل می‌کند.
پادشاه فهد و شیخ احمد زکی یمانی از عربستان سعودی در اجلاس سران کشورهای صادرکننده نفت (اوپک)، در سال ۱۹۷۵ در الجزایر شرکت می‌کنند.
اردیبهشت ۱۳۵۱ (می ۱۹۷۲)
نیکسون به ایران سفر می‌کند.
رئیس‌جمهور، ریچارد نیکسون به ایران سفر می‌کند تا از شاه، درخواست کند برای محافظت از منافع امنیتی ایالات‌متحده در خاورمیانه، ازجمله مخالفت با عراقِ متحد اتحاد جماهیر شوروی کمک کند. در عوض، نیکسون قول می‌دهد که ایران، می‌تواند هر سیستم تسلیحات غیرهسته‌ای موردنظر خود را خریداری کند. قیمت نفت در میان جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۷۳ و پس از تحریم نفتی آمریکا، توسط عرب‌ها به‌سرعت افزایش یافت که به شاه اجازه داد تا تسلیحات بیشتری با فناوری پیشرفته از آنچه پیش‌بینی شده بود، خریداری کند و این امر، مقامات آمریکایی را ناخوشایند نکرد.
رئیس‌جمهور ایالات‌متحده، ریچارد نیکسون، دست شاه را می‌فشارد، درحالی‌که او و بانوی اول، پاتریشیا نیکسون برای ترک ایران آماده می‌شوند.
۱۳۵۷ (۱۹۷۹)
انقلاب ایرانی‌ها
شاه در میان ناآرامی‌های گسترده مدنی، فرار کرده است و سرانجام، برای معالجه سرطان، به ایالات‌متحده سفر می‌کند. آیت‌الله‌العظمی روح‌الله خمینی، روحانی شیعه که مخالف غرب‌گرایی شاه بود، پس از چهارده سال تبعید، به کشور بازگشت. ایشان در ماه دسامبر، قدرت را به‌عنوان ولی‌فقیه به دست آورد و ایران را از سلطنت طرفدار غرب، به یک حکومت دینی-اسلامی ضد غرب تبدیل کرد. امام خمینی می‌گوید، ایران تلاش خواهد کرد تا انقلاب خود را به همسایگانش نیز صادر کند. در سال ۱۹۸۵، گروه شبه‌نظامی حزب‌الله در لبنان، ظاهر شد و با خمینی بیعت کرد.
تظاهرکننده‌ای در تهران، تصویر آیت‌الله‌العظمی روح‌الله خمینی را در دست دارد که رهبری انقلاب ایران را از پاریس، بر عهده دارد.
آبان ۱۳۵۸ تا دی ۱۳۵۹
(نوامبر ۱۹۷۹-ژانویه ۱۹۸۱)
بحران گروگان‌گیری ایران
گروهی از دانشجویان رادیکال دانشگاه‌های ایران، ۵۲ آمریکایی را در سفارت ایالات‌متحده در تهران، گروگان می‌گیرند و خواستار آن هستند که ایالات‌متحده، شاه را استرداد کند. واشنگتن، روابط خود را با تهران قطع کرده، واردات نفت ایران را تحریم و دارایی‌های ایران را بلوکه می‌کند. پس از ۴۴۴ روز، گروگان‌ها تحت توافقنامه الجزایر، آزاد می‌شوند آن‌هم فقط دقایقی پس از مراسم تحلیف رئیس‌جمهور، رونالد ریگان که در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۸۰ بر عدم موفقیت رئیس‌جمهور، جیمی کارتر در آزادی گروگان‌ها امضا شده بود. به‌عنوان بخشی از توافقنامه، ایالات‌متحده، قول مداخله در سیاست ایران را نمی‌دهد.
گروگان‌های چشم‌بسته آمریکایی و گروگان گیران ایرانی آن‌ها، در خارج از سفارت آمریكا، در تهران ایستاده‌اند.
شهریور ۱۳۵۹- مرداد ۱۳۶۷(سپتامبر ۱۹۸۰ – آگوست ۱۹۸۸)
جنگ ایران و عراق
عراق به دلیل ترس از شورش شیعیان علیه رهبر عراق، صدام حسین، به همسایه و رقیب رو به رشدش ایران حمله می‌کند. ایالات‌متحده با کمک‌های اقتصادی، آموزش و فناوری دوگانه تا زمان پایان جنگ در سال ۱۹۸۸، از عراق سکولار پشتیبانی می‌کند، حتی پس از اینکه CIA، شواهدی پیدا کرد که نیروهای عراقی از سلاح‌های شیمیایی علیه ایرانیان استفاده کردند. تخمین زده می‌شود یک‌میلیون ایرانی و ۲۵۰،۰۰۰-۵۰۰،۰۰۰ عراقی، در این درگیری جان باختند.
سربازان عراقی در جریان جنگ ایران و عراق، به سربازان ایرانی شلیک می‌کنند.
۱ آبان ۱۳۶۲ (۲۳ اکتبر ۱۹۸۳)
بمباران پادگان بیروت
دو کامیون مجهز به مواد منفجره، به داخل پادگان‌ها منتقل‌شده و اعضای سرویس آمریکایی و فرانسوی، نیروهای چندملیتی در لبنان را منفجر کرده و سپس منفجر شدند. در این حمله، ۲۴۱ سرباز ارتش آمریكا كشته شدند؛ بالاترین میزان كشته شدن در یك روز، برای نیروهای مسلح آمریكا از زمان حمله تیتان در طول جنگ ویتنام. گروهی به نام جهاد اسلامی که عموماً می‌گویند، جبهه حزب‌الله است، مسئولیت این حمله را بر عهده گرفته‌اند. این بمب‌گذاری، عقب‌نشینی دریایی ایالات‌متحده از لبنان را تسریع کرده و وزارت امور خارجه را به سمت تعیین ایران به‌عنوان حامی دولت تروریسم، در سال ۱۹۸۴ سوق می‌دهد.
تفنگداران دریایی ایالات‌متحده پس از حمله گروه شبه‌نظامی حزب‌الله، به جستجوی بازماندگان در آوارهای پادگان بیروت خود پرداختند.
۱۳۶۴ (۱۹۸۵)
ماجرای ایران-کنترا
با وجود تحریم تسلیحاتی، مقامات ارشد دولت ریگان برای اطمینان از آزادی هفت آمریکایی -که گروگان حزب‌الله در لبنان هستند- مخفیانه فروش اسلحه به ایران را آغاز می‌کنند. مقامات آمریکایی پس از اینکه کنگره، بودجه بیشتر شورشیان را ممنوع کرد، از پول معامله غیرقانونی برای تأمین بودجه گروه‌های شورشی راست کنتراس در نیکاراگوئه استفاده می‌کنند. ریگان، مسئولیت رسوایی را در یک برنامه تلویزیونی در سال ۱۹۸۷، بر عهده گرفت و ماجرا به محکومیت برخی از مقامات خاتمه می‌یابد. حزب‌الله، دو تن از گروگان‌ها را به قتل می‌رساند و دیگران را طی چندین سال آزاد می‌کند.
سرهنگ الیور نورث، قبل از رسیدگی به کمیته امور خارجه مجلس در مورد پرونده ایران-کنترا، سوگند یاد می‌کند.
۲۹ فروردین ۱۳۶۷ (۱۸ آوریل ۱۹۸۸)
عملیات دعای مانتیس
پس از آنکه یک مین ایرانی، تقریباً یک ناوچه آمریکایی را در تنگه هرمز غرق می‌کند، نیروی دریایی ایالات‌متحده، یک عملیات تلافی‌جویانه به نام عملیات دعا کردن مانتیس را آغاز می‌کند. نیروهای آمریکایی، دو سکوی نفتی ایران را نابود کرده و یک ناوچه را غرق می‌کنند. در ماه جولای، نیروی دریایی آمریكا، پس از اشتباه گرفتن یك هواپیمای مسافربری ایرانی با یک هواپیمای جنگنده، شلیك كرد و ۲۹۰ نفر را در هواپیما كشت.
مردان ایرانی در دبی، منتظر خبرهای عزیزان خود در هواپیمای سقوط کرده ایرانی هستند.
۱۳۷۰ (۱۹۹۱)
جنگ خلیج‌فارس
ایالات‌متحده، ائتلاف سی‌وپنج کشور را برای اخراج نیروهای عراقی که کویت را اشغال کرده‌اند، رهبری نموده و عراقی‌ها را در طی چند ماه، از کویت بیرون می‌راند. این جنگ، به بازرسی‌های سرزده سازمان ملل برای جلوگیری از شروع مجدد برنامه‌های تسلیحات کشتارجمعی (WMD)، از عراق منجر می‌شود؛ تحریم‌های گسترده و فساد گسترده در برنامه نفت، برای مواد غذایی که در پی جنگ ایجادشده، تقریباً یک دهه است که مردم عراق را ویران کرده اما نتوانسته، صدام را از بین ببرد. ایران بی‌طرفی خود را از درگیری اعلام می‌کند، اما مقامات ایالات‌متحده، گمان می‌کنند که به دنبال جایگزین کردن عراق، به‌عنوان قدرت غالب در منطقه است.
نفربرهای آمریکایی در صحرای عربستان در طی جنگ خلیج
۱۳۷۱ تا ۱۳۷۵ (۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶)
ایالات‌متحده، تحریم‌ها را شدت می‌بخشد
ایالات‌متحده، تحریم‌های علیه ایران را تحت نظارت دولت‌های بوش (پدر) و بیل کلینتون افزایش می‌دهد. در سال ۱۹۹۲، کنگره قانون منع گسترش سلاح‌های ایران و عراق را تصویب می‌کند که مواد مورداستفاده برای توسعه سلاح‌های پیشرفته را تحریم می‌کند. کاخ سفید تحریم‌ها را با یک تحریم کامل نفت و تجارت، در سال ۱۹۹۵ گسترش می‌دهد. قانون تحریم‌های ایران و لیبی در سال ۱۹۹۶، تحریم را علیه شرکت‌های غیر آمریکایی که سرمایه‌گذاری بیش از ۲۰ میلیون دلار در سال در بخش‌های نفت و گاز ایران دارند، اعمال می‌کند.
بیل کلینتون، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده لایحه‌ای را برای تحریم شرکت‌های خارجی که در پروژه‌های نفت و گاز در ایران و لیبی، سرمایه‌گذاری می‌کنند، امضا کرد.
۱۳۷۶-۱۳۷۸ (۱۹۸۸-۲۰۰۰)
تنش‌زدایی کوتاه
وزیر امور خارجه، مادلین آلبرایت با معاون وزیر امور خارجه ایران در مذاکرات شش به‌علاوه دو، در طول مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۹۸ ملاقات کرد. این، بالاترین سطح تماس ایالات‌متحده و ایران، از سال ۱۹۷۹ است. در آوریل ۲۰۰۰، آلبرایت نقش ایالات‌متحده را در سرنگونی مصدق اذعان می‌کند و خط‌مشی قبلی را در قبال ایران، «کوته‌بینانه» می‌نامد، اگرچه ایالات‌متحده از این مداخله، صریحاً عذرخواهی نمی‌کند، برخی از تحریم‌ها علیه ایران برداشته می‌شود.
وزیر امور خارجه ایالات‌متحده، مادلین آلبرایت، در مورد تصمیم ایالات‌متحده برای لغو ممنوعیت واردات کالاهای ایرانی صحبت می‌کند.
۱۴ آذر ۱۳۸۰ (۵ دسامبر ۲۰۰۱)
توافقنامه بن
پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر، دولت رئیس‌جمهور، جورج دبلیو بوش برای کمک به هماهنگی شکست طالبان، دشمن مشترکی که پناهگاه امنی برای اعضای القاعده در افغانستان فراهم کرده بود، یک ارتباط مخفی و غیررسمی با ایران ایجاد کرد. در پی حمله ایالات‌متحده آمریکا در سال ۲۰۰۱ به افغانستان، ایالات‌متحده و ایران در توافقنامه بن، در مورد دولت سازی و بازگشت مجدد پناهندگان افغان همکاری می‌کنند.
یک خانواده افغان به سمت مرکز پناهندگان در پل چرخی افغانستان حرکت می‌کنند.
۲ بهمن ۱۳۸۰ (۲۹ ژانویه ۲۰۰۲)
محور شرارت
رئیس‌جمهور جورج دبلیو بوش، سال ۲۰۰۲ در سخنرانی سالانه خود، ایران را به‌عنوان بخشی از «محور شرارت»، به همراه عراق و کره شمالی توصیف کرد. او می‌گوید که ایران، «به‌شدت دنبال سلاح‌های کشتارجمعی است و ترور و وحشت را صادر می‌کند، درحالی‌که تعداد کمی از افرادی که انتخاب نشده‌اند، امید مردم ایران برای آزادی را سرکوب می‌کنند». در پاسخ، دولت ایران جلسات مخفیانه با دیپلمات‌های آمریکایی را که متهم به دستگیری عاملان القاعده و مبارزه با طالبان هستند، متوقف می‌کند.
۲۹ اسفند ۱۳۸۱ (۲۰ مارس ۲۰۰۳)
جنگ عراق آغاز می‌شود
نیروهای ایالات‌متحده برای پایان دادن به تهدید ناشی از آنچه واشنگتن می‌گوید، برنامه‌های احیاشده سلاح‌های کشتارجمعی صدام حسین است، به عراق حمله می‌کنند. ایران از شبه‌نظامیان محلی شیعه در عراق، پشتیبانی می‌کند که برخی از آن‌ها، در حملات به نیروهای آمریکایی شرکت می‌کنند. دیکتاتوری صدام، سرنگون و او در ماه دسامبر اعدام شد. یک تحقیق در ارتش آمریكا در سال ۲۰۱۹، در مورد جنگ عراق، نتیجه می‌گیرد كه «به نظر می‌رسد یك ایران مقتدر، توسعه‌طلب و پیروز»، در این درگیری است.
یک سرباز نیروی دریایی آمریکا در حال مشاهده سقوط مجسمه رئیس‌جمهور عراق، صدام حسین در بغداد است.
۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۵ (۸ می ۲۰۰۶)
نامه احمدی‌نژاد به بوش
رئیس‌جمهور ایران، محمود احمدی‌نژاد، نامه هجده‌صفحه‌ای به رئیس‌جمهور، جورج دبلیو بوش ارسال می‌کند؛ این، اولین نامه از رهبری ایرانی از سال ۱۹۷۹ به ایالات‌متحده است. احمدی‌نژاد در تلاش است تا تنش‌های هسته‌ای ایالات‌متحده و ایران را کاهش دهد اما ایران، هیچ اقدامی برای کند کردن غنی‌سازی اورانیوم خود نمی‌کند. برنامه‌ای که به گفته خودش، برای تولید انرژی غیرنظامی است. به‌طور جداگانه، کنگره ایالات‌متحده، قانون حمایت از آزادی ایران را در ماه سپتامبر برای تأمین بودجه جامعه مدنی ایران و ترویج دموکراسی تصویب می‌کند.
رئیس‌جمهور ایران، محمود احمدی‌نژاد، خطاب به خبرنگاران در تهران
۳ مهر ۱۳۸۶ (۲۵ سپتامبر ۲۰۰۷)
تنش در سازمان ملل
احمدی‌نژاد در طی سخنرانی در جلسه افتتاحیه مجمع عمومی سازمان ملل، اختلاف‌نظر درباره برنامه هسته‌ای ایران را «مختومه» خواند و گفت، دولت وی از قطعنامه‌های شورای امنیت که از ایران، خواسته است تا غنی‌سازی اورانیوم را متوقف کند، چشم‌پوشی خواهد کرد. در یک کنفرانس مطبوعاتی پس از آن، او دولت اسرائیل را «رژیم غیرقانونی صهیونیستی» می‌نامد. برآورد اطلاعات ملی ایالات‌متحده که در ماه نوامبر منتشر شد، دریافت که ایران، برنامه تسلیحات هسته‌ای خود را در سال ۲۰۰۳، به پایان رساند اما همچنان، به غنی‌سازی اورانیوم ادامه داد.
احمدی‌نژاد در مجمع عمومی در مقر سازمان ملل، در نیویورک سخنرانی می‌کند.
۳ آذر ۱۳۹۲ (۲۴ نوامبر ۲۰۱۳)
توافق هسته‌ای موقت
رئیس‌جمهور باراک اوباما در ماه سپتامبر، با رئیس‌جمهور تازه منتخب ایران، حسن روحانی، برای گفتگو در مورد برنامه هسته‌ای ایران، تماس برقرار کرد؛ مستقیم‌ترین تماس از سال ۱۹۷۹ تابه‌حال. دو ماه بعد، ایران و گروه ۱ + ۵ (پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل به‌علاوه آلمان)، توافق هسته‌ای اولیه‌ای امضا کردند که طی آن، برخی تحریم‌های ایران کاهش می‌یابد. اوباما این توافق را برای قطع «مسیرهای احتمالی ایران به سمت بمب»، تحسین می‌کند درحالی‌که روحانی، آن را «پیروزی سیاسی» برای ایران توصیف می‌کند.
رئیس‌جمهور ایالات‌متحده باراک اوباما، طی تماس تلفنی در دفتر کارش با رئیس‌جمهور ایران، حسن روحانی گفتگو می‌کند.
۲۳ تیر ۱۳۹۴ (۱۴ جولای ۲۰۱۵)
برنامه جامع اقدام مشترک
ایران، گروه ۱ + ۵ و اتحادیه اروپا در مورد برنامه هسته‌ای ایران به نام برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، به توافق می‌رسند. ایران در ازای رفع تحریم‌ها، موافقت می‌کند که یکسری مراحل ازجمله برچیدن و طراحی مجدد رآکتور هسته‌ای خود در اراک را انجام دهد، اجازه افزایش بازرسی سرزده را داده و غنی‌سازی اورانیوم را حداقل، برای پانزده سال محدود کند. این توافقنامه به‌منظور افزایش زمان تولید اورانیم غنی‌شده توسط ایران، برای تولید مواد کافی شکننده برای سلاح هسته‌ای از چند هفته به حداقل یک سال است. بسیاری از نمایندگان جمهوری‌خواه مجلس و برخی از نمایندگان دموکرات، مخالف این توافق هستند و معتقدند که لغو تحریم‌ها، باعث تقویت دولت ایران خواهد شد و به آن‌ها فرصت می‌دهد تا منطقه را بی‌ثبات کند.
مقامات چین، فرانسه، آلمان، ایران، روسیه، انگلیس، ایالات‌متحده و اتحادیه اروپا، پس از نهایی شدن توافق هسته‌ای ایران جمع می‌شوند.
۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ (۸ می ۲۰۱۸)
ترامپ از برجام خارج می‌شود
رئیس‌جمهور دونالد ترامپ، اعلام كرد كه آمریكا از برجام خارج خواهد شد و اقدام به تشکیل یک کمپین تحریمی برای اعمال «فشار حداكثری» به ایران خواهد کرد. بسیاری از کارشناسان کنترل سلاح و متحدان اروپایی، این اقدام را محکوم می‌کنند، درحالی‌که بسیاری از نمایندگان جمهوری‌خواه، اسرائیل و عربستان سعودی، آن را تحسین می‌کنند. ایران با تقویت غنی‌سازی اورانیوم، مطابق با شرایط این توافقنامه پاسخ می‌دهد. این خروج، نشانه آغاز تشدید لفاظی و نظامی با ایران، تحت دولت ترامپ است.
رئیس‌جمهور دونالد جی ترامپ، پس از اعلام قصد خود برای خروج از توافق هسته‌ای ایران، یادداشت ریاست جمهوری را به نمایش می‌گذارد.
۲۶ فروردین ۱۳۹۸ (۱۵ آوریل ۲۰۱۹)
ایالات‌متحده سپاه را یک گروه تروریستی معرفی می‌کند
ترامپ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (شاخه‌ای از ارتش ایران) را یک سازمان تروریستی خارجی نام نهاد. این، اولین بار است که ایالات‌متحده، بخشی از دولت یک کشور دیگر را به‌عنوان سازمان تروریستی خارجی معرفی می‌کند. یک هفته قبل، نخست‌وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو توییت کرد که وی، شخصاً خواستار این اقدام شد. روحانی می‌گوید که این اقدام، تنها باعث افزایش محبوبیت سپاه در داخل و خارج از کشور خواهد شد.
اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران، در حال رژه نظامی در تهران
اردیبهشت تا آبان ۹۹ (می – اکتبر ۲۰۱۹)
حمله در تنگه هرمز
در تاریخ ۲۴ خرداد، به دو تانکر نفتی در نزدیکی تنگه هرمز حمله می‌شود، حدود یک ماه پس از آسیب دیدن چهار کشتی تجاری در همان منطقه. ایالات‌متحده، ایران را برای این حملات مقصر می‌داند، درحالی‌که ترامپ، این کشور را «ملت ترور» خوانده است. ایالات‌متحده در پاسخ از اعزام یک هزار سرباز اضافی به خاورمیانه، خبر داد و سپاه دو روز بعد، یک هواپیمای بدون سرنشین تحت نظارت آمریکا را منهدم کرد. ایالات‌متحده، مجدداً ایران را به دلیل حمله به تانکرهای نفتی در منطقه طی ماه‌های بعد، مقصر می‌داند و سعی می‌کند، یک کشتی ایرانی را که در حال قایقرانی در نزدیکی قلمرو انگلیس جبل‌الطارق است، توقیف کند.
سپاه پاسداران ایران، یک تانکر انگلیسی را هنگام عبور از تنگه هرمز تصرف می‌کند.
۲۳ شهریور ۱۳۹۸ (۱۴ سپتامبر ۲۰۱۹)
حمله به تأسیسات نفتی عربستان
هواپیماهای بدون سرنشین به تأسیسات نفتی آرامکو که تحت کنترل دولت عربستان سعودی، در شرق عربستان است و به‌عنوان دومین میدان نفتی این کشور و یک مرکز مهم تثبیت نفت خام شناخته می‌شود، حمله می‌کنند. این حمله، نیمی از تولید نفت کشور را متوقف می‌کند و موجب جهش بی‌سابقه‌ای در قیمت‌های نفت خام برنت می‌شود. ترامپ، استقرار نیروهای آمریكایی را برای تقویت دفاع هوایی و موشکی عربستان، به درخواست پادشاهی تأیید كرد. شورشیان حوثی به حمایت از ایران، با استناد به مداخله سعودی‌ها در جنگ داخلی یمن، مسئولیت این حمله را بر عهده گرفته‌اند اما ایالات‌متحده و عربستان سعودی، ایران را مقصر می‌دانند.
کارگران، کارخانه نفتی آسیب‌دیده آرامکو را در کرایس عربستان سعودی بررسی می‌کنند.
۱۰ دی ۱۳۹۸ (۳۱ دسامبر ۲۰۱۹)
تظاهرات در سفارت ایالات‌متحده در بغداد
تظاهرکنندگان عراقی و شبه‌نظامیان تحت حمایت ایران، تلاش می‌کنند سفارت آمریکا در بغداد را به‌تلافی یک حمله هوایی که اعضای شبه‌نظامیان را کشته است، تصرف کنند. معترضان، شعار «مرگ بر آمریکا» می‌دهند و از ایالات‌متحده، درخواست می‌کنند که نیروهای خود را از عراق خارج کند. در پاسخ، پرزیدنت ترامپ، توئیت می‌کند که ایران «برای هر یک نفر که جان خود را ازدست‌داده است یا خسارات واردشده در تأسیسات ایالات‌متحده»، «هزینه گزافی» می‌پردازد.
معترضان و مبارزان شبه‌نظامی، از گاز اشک‌آور پرتاب‌شده توسط نیروهای امنیتی سفارت ایالات‌متحده در اعتراض به محکوم کردن حملات هوایی ایالات‌متحده فرار می‌کنند.
13 دی ۱۳۹۸ (۳ ژانویه ۲۰۲۰)
کشتن قاسم سلیمانی
ایالات‌متحده، قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه را با یك هواپیمای بدون سرنشین، در بغداد كشته است. ازنظر برخی کارشناسان، سلیمانی به‌عنوان دومین شخص قدرتمند ایران پس از رهبر معظم انقلاب، علی خامنه‌ای بود. رهبر شبه‌نظامی عراق، ابو مهدی المهندس، به همراه هفت تبعه ایرانی و عراقی نیز کشته شدند. ایران، قول انتقام می‌دهد و اعلام می‌کند که دیگر به محدودیت‌های توافق هسته‌ای، متعهد نخواهد بود. به‌زودی، ایران به‌اشتباه به هواپیمای مسافربری اوکراینی شلیک می‌کند، زیرا نیروهای ایرانی برای حمله‌های احتمالی ایالات‌متحده، در حال آماده‌باش هستند. ایران، بعداً به چندین پایگاه آمریکایی در عراق، حمله نموده و ده‌ها تن از کارمندان آمریکایی و عراقی را زخمی کردند.
حضور ایرانی‌ها در مراسم تشییع‌جنازه فرمانده ایرانی، قاسم سلیمانی و رهبر شبه‌نظامی عراق، ابو مهدی المهندس که هر دو در حمله هوایی ایالات‌متحده در بغداد کشته شدند.
۳ اردیبهشت ۱۳۹۹ (۲۲ آوریل ۲۰۲۰)
ایران، مانورهای نظامی را افزایش می‌دهد
ایران، اولین ماهواره نظامی خود را راه‌اندازی کرد که نگرانی ایالات‌متحده را در مورد قابلیت برد موشکی آن برانگیخت. چند روز بعد، مایك پومپئو، وزیر امور خارجه آمریكا گفت كه ایالات‌متحده، هنوز هم عضو برجام است و به دنبال قطعنامه‌های چندجانبه علیه ایران، از طریق قطعنامه شورای امنیت است. مخالفان این اقدام، ازجمله روسیه که امضاکننده برجام بود، استدلال می‌کنند كه ایالات‌متحده، هنگامی‌که دولت ترامپ، مجدداً تحریم‌هایی را علیه ایران اعمال كرد، شرایط این توافق را رها كرد. قایق‌های ایرانی، کشتی‌های نیروی دریایی ایالات‌متحده را در خلیج‌فارس تهدید می‌کنند، اما ایالات‌متحده، پاسخ نظامی نمی‌دهد.
سپاه پاسداران ایران، ماهواره نظامی نور را از سمنان به مدار خود پرتاب می‌کند.
اردیبهشت و خرداد ۱۳۹۹ (می ۲۰۲۰)
حمل‌ونقل نفت به ونزوئلا
در میانه کمبود نفت در ونزوئلا، نفت‌کش‌های ایرانی با وجود تحریم‌های ایالات‌متحده برای هر دو کشور، برای تحویل نفت به ونزوئلا، وارد این کشور می‌شوند. در ماه ژوئن (خرداد-تیر)، کاخ سفید پنج کاپیتان کشتی ایرانی را که در این اقدام، دخیل بودند، تحریم کرد تا تجارت میان ایران و ونزوئلا را قطع کند.
به‌محض ورود یک نفت‌کش ایرانی به پورتو کابلو، یک کارگر از شرکت دولتی نفتی ایران با تارک ال ایسامی، وزیر نفت ونزوئلا، سلام و احوالپرسی می‌کند.