رقابتی به نام کرونا، دولت ایالات متحده را به چالش کشاند

رقابتی به نام کرونا، دولت ایالات متحده را به چالش کشاند

دِرک تامپسون، نویسنده کارمند مجله و تارنمای آتلانتیک در حوزه اقتصاد، تکنولوژی و رسانه، در این مطلب با عنوان «آمریکا مثل یک دولت شکست خورده عمل می کند » که در 14 مارس2020 در این تارنما منتشر شده است، به این موضوع اشاره دارد که علی رغم اقدامات کسب و کارها، دولت های محلی و افراد برای مبارزه با ویروس کرونا، کاخ سفید کمک‌های بسیار اندکی را ارائه داده و این نشان از آن دارد که ایالات متحده در میدان رقابت دولت ها و ملت ها موفق نبوده است.

اپیدمی جهانی، آزمونی اجبای در رقابت ملی است. آزمونی است برای افراد که مجبورند و باید زندگی خود را تغییر دهند و از رویدادهای عمومی دوری گزینند تا روند گسترش این بیماری از طریق تجمع و محافل اجتماعی را کاهش دهند. آزمونی برای شرکت هاست که باید پروتکل هایشان را تغییر دهند تا از کارمندان خود محافظت نمایند و گاهی

اوقات هم لازم است که آن ها را از شرکت بیرون کنند. آزمونی برای موسسات و نهادها است تا تصمیم بگیرند که آیا باید به سنت‌ها بها هند و به خاطر روحیه مردم جشن ها را برگزار کنند یا این که رویدادها، تورنمنت ها، کنفرانس ها و کنسرت ها را تعطیل کنند.

  • کرونا آزمونی برای دولت

مهم تر از همه آزمونی برای دولت است. فقط دولت ملی است که می‌تواند از طریق هماهنگ سازی تحقیقات در خصوص ماهیت این بیماری بر پاسخ به این شیوع در سطح کشور نظارت نماید. فقط دولت می‌تواند نظارت دولت و دقت آزمایشات را تضمین نماید و همچنین اطمینان دهد که چنانچه این پاندمی این پاندمی درآمد و شغل افراد را به خطر انداخت از قدرت و منابع مالی خود استفاده خواهد کرد تا اقتصاد را به تحرک وا دارد.

در سرتاسر جهان موثرترین پاسخ‌ها به تهدید تاریخی ویروس کرونا از سوی دولت ها بوده است. چین قرنطینه ۱۰ میلیون نفر در ووهان و سایر شهرها را تحمیل نمود. در سنگاپور، دولت نرم‌افزاری درست کرد تا به شهروندان اطلاع دهد که چطور ویروس را مهار کنند و از رفتن به کدام فضاهای عمومی پرهیز کنند. کره‌جنوبی یک تعداد از مراکز را بازگشایی کرد تا آزمایشات تشخیص را تسریع بخشد.

اما در آمریکا، این پاندمی تبدیل به کاریکاتور مضحکی از فدرالیسم آمریکایی شده است. بخش خصوصی عملکردهای شبه‌دولتی را انجام می دهد آن هم در زمانی که شعبه اجرایی دولت -که فاقد تخصص علمی و دیدگاه اخلاقی است- ، شبیه یک دولت شکست خورده به نظر می رسد. در کشوری که بسیاری از افراد، شرکت ها، موسسات و دولت های محلی تصمیمات سفت و سختی می گیرند که به صلاح ملت است. مهم‌ترین بازیگر آن یعنی دولت ترامپ به طور قابل توجهی ناتوان بوده است.

اغراق آمیز به نظر می آید که دولت آمریکا را به یک دولت شکست خورده ای تشبیه کنیم که نمی تواند اقتدار خودش را نشان دهد یا به قدر کفایت امنیت مردم خودش را تضمین دهد. اما در اکثر ماه‌های گذشته، کاخ سفید ناتوانی خود در انجام چنین کارهایی را نشان داده است.

دولت ترامپ نتوانسته است اصلی‌ترین عملکردهای دولت در طی پاندمی را انجام دهد و در واقع اصلی‌ترین عملکرد او همانا ارزیابی دقیق تهدید بود. در حالی که گزارشات حاکی از آن است که کره‌جنوبی ۱۰ هزار تست کرونا در روز انجام می‌دهد و روز پنجشنبه قانون گذاران دریافتند که آمریکا در کل فقط ۱۱۰۰۰ تست انجام داده است. (برای آن که بر مبنای سرانه آمریکا به پای کره جنوبی برسد، باید روزانه ۶۵ هزار تست انجام می داد).

 اما ویروس کرونا بی عرضگی کاخ‌سفید ترامپ را هویدا ساخت. این دولت در سال ۲۰۱۸، تیم مقابله با پاندمی در آمریکا را منحل نمود و هشدارهای اولیه از سوی اپیدمیولوژیست ها را نادیده گرفت و نخواست قوانینی را که مانع از آزمایش زود هنگام می‌شدند، نقض نماید و در ساخت کیت های آزمایش کووید- ۱۹ اولیه  ناشی گری کرد. کاخ سفید همچنین در ایفای نقش اساسی خود در حمایت از عموم مردم ناتوان بود و این نقش همانا انتقال اطلاعات دقیق و مفید درباره بهداشت و سلامت عمومی بود.

  • سیاست های مشوش و نامتعادل کاخ سفید

در روز ۲۴ فوریه دونالد ترامپ در توئیتی اعلام کرد که ویروس کرونا در آمریکا بسیار تحت کنترل است، در حالی که تعداد موارد ابتلا به این بیماری به طور تصاعدی در حال افزایش بود. روز بعد او ایده مشوق‌های اقتصادی را تمسخر نموده و توئیت کرد «چاک شومر[۱] برای کسب شهرت و معروفیت است که اعتراض می کند و می گوید به منظور آمادگی برای مقابله با ویروس کرونا من باید بیشتر از ۲٫۵ میلیارد دلار درخواست کنم» (امروز بسیاری از اقتصاددانان از مشوق مالی ۱ تریلیون دلاری حرف می زنند)

 در دوم ماه مارس، در یک رالی سیاسی، ترامپ گفت که ویروس کرونا بدتر از آنفولانزا نیست و قول داد که خیلی زود واکسن آن ساخته خواهد شد در حالی که بیشتر کارشناسان سلامت گمان نمی کنند که واکسنی با این انتشار گسترده تا حداقل یک سال دیگر هم بیرون بیاید.

این هفته ترامپ در اظهارات خود در اتاق بیضی‌شکل رئیس جمهور اشتباهات بسیاری مرتکب شد و حداقل سه مورد از اعلام خط مشی های او را باید اصلاح نمود. زیرا او به اشتباه بیان داشت که به زودی از ورود شهروندان آمریکا در خارج  از کشور جلوگیری خواهد شد و باعث گردید که با وجود این پاندمی، جمع کثیری از آمریکایی‌ها در فرودگاه های اروپا جمع شوند، حال آن که ازدحام جمعیت، خود یکی از راه های انتقال ویروس است. حتی برخی از توصیه‌های غیر سیاسی ترامپ نیز، اظهاراتی تهی از آب درآمدند. دیروز، پس از بیان این که ما باید سیاست بازی را کنار بگذاریم و حزب گرایی را متوقف کنیم توئیتی نوشته و باراک اوباما را به خاطر به زانو درآوردن مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری واگیر و عدم توانایی آنها در پاسخ به پاندمی سرزنش کرد ( در حالی که اوباما چنین کاری نکرده بود).

اگرچه رئیس‌جمهور دیروز با اعلام موقعیت اورژانسی ملی، تا حدودی این مسیری که در پیش گرفته بود را معکوس نمود اما از قبل صدماتی وارد ساخته است. جمهوری خواهان به طور کل مسن تر هستند و ریسک بیشتری از سوی این بیماری آن ها را تهدید می کند، اما همچنین احتمال کمی دارد که آنها این ویروس را جدی بگیرند. نظرسنجی که در پنج مارس انجام شد، دریافت که جمهوری‌خواهان تقریباً دو برابر دموکرات ها گفتند که آنها نگران ویروس کرونا نیستند. بیش از نیمی از آنها متفق القول بودند در مورد این که ویروس کرونا «ابزاری است برای ترساندن ترامپ».  هفته‌ها انکار و کم ارزش شمردن ویروس کرونا می‌تواند مرگبار باشد، نه فقط برای کل کشور بلکه به ویژه برای رای‌دهندگان اصلی ترامپ.

 با ناتوانی کاخ سفید در درک وخامت اوضاع، فوجی از صاحبان کسب و کار، دارند کمیسیون ورزش روسای‌دانشگاه‌ها فرمانداران و شهرداران به اعضای هیئت مدیره ورزشی، رؤسای دانشگاه ها، فرمانداران و شهرداران  به طور موثر و کارآمدی زندگی آمریکایی را تعطیل کردند تا مانع از انتشار کووید-  ۱۹ ، بیماری ای که در اثر ویروس کرونا به وجود می آید، گردند؛ با انجام این کار، آنها در واقع مقام رئیس جمهور را به یک تماشاچی در مراقبت از کشور خود تنزل دادند.

رویدادهای ورزشی آمریکا لغو شده اند. آموزش های فصل بهار لیگ برتر بیسبال به حالت تعلیق درآمده است. لیگ ملی هاکی، انجمن ملی بسکتبال و لیگ برتر فوتبال همه به تعویق افتاده اند یا این که تعلیق شده اند. اتحادیه ملی ورزش دانشگاهی تورنمنت مارچ مدنِس[۲] را لغو کرده است.

 دنیای تفریح و سرگرمی نیز خلوت شده است. شرکت‌های رسانه‌ای رویدادهای تبلیغاتی مهم و سالانه خود را لغو کرده اند. کنسرت باز کننده کنسرت لایو نیشن[۳] برگزار کننده کنسرت، تمام تورهای خود را تعلیق کرده است. نمایش های تئاتر برادوِی[۴] تا اوایل ماه آوریل به تعویق افتاده است.

در حالی که رئیس جمهور وعده برگزاری رالی داده است، کسب و کارها، ایالات و دولت های محلی تشویق به فاصله گذاری اجتماعی نموده اند تا سرایت کم شود. در صنایع اداری و کارمندی از قبیل فناوری، رسانه و امور مالی، کارفرمایان کارمندان را  تشویق به کار کردن از منزل می کنند. رژه های روز سنت پاتریک لغو شده است. دانشگاه ها در حال برگزاری کلاس های آموزشی به صورت آنلاین هستند. فرمانداران و شهرداران مدارس را بسته‌اند و محدودیت‌های جدیدی در مورد تعداد افراد حاضر در گردهمایی‌های عمومی اعلام  کرده اند.

در نهایت، سازمانهای غیرانتفاعی بزرگ، قدم به میدان گذاشته اند تا خلاءای را که در اثر ناتوانی دولت در انجام تست کرونا به وجود آمده است، پرکنند. آمازون و بنیاد بیل و ملیندا گیتس[۵] پیشنهاد دادند کیت های تست  در اختیار افراد دارای علائم ویروس کرونا در شهر سیاتِل[۶] قرار دهند. دیروز بنیاد جک ما[۷] یک سازمان خیریه که توسط موسس شرکت خرده فروش چینی، علی بابا تأسیس شده است اعطای ۵۰۰ هزار کیت تست به آمریکا را اعلام کرد. شکست های شدید دولت، پولدارترین ملت در تاریخ جهان را محتاج کمک های خیرانه کرده است.

  • دولتی که شکست خورده و شکافی که هویدا شد

 آمریکا هنوز شکست نخورده است، اما دولت آن شکست خورده است و همراه با آن  دیدگاه خاص راهبری محافظه کارانه نیز شکست خورده است. دهه‌هاست که حزب جمهوری خواه، خود را متعهد به تخریب ظرفیت و توانایی دولت، تحقیر علم، و تنبیه تخصص نموده است و نقاب یک مردم دوست را بر چهره زده است در حالی که فقط به فکر منافع خود بوده است و  باعث شده است که یک پاندمی ناشناخته در حال گسترش و شیوع باشد احتمالاً هم به طور تصاعدی؛ و رئیس جمهور و نمایندگانش هم این بیماری را به استهزاء گرفته اند. انعطاف پذیری برخی از نهادهای آمریکایی که مایل ها آن طرف تر از خیابان پنسیلوانیا قرار گرفته‌اند می تواند موقتاً بی عرضگی فدرال را بپوشاند اما این همیشگی نیست. از یک طرف، شکاف توانش بین آمریکا و واشنگتن باید بسته شود و از طرفی دیگر، کشوری که بقا می یابد نیاز به دولتی دارد که تمایل به خودویرانگری نداشته باشد. 

منبع:

این مقاله ترجمه از سایت دی آتلانتیک است،برای دریافت اصل مقاله کلیک کنید.


[۱] Chuck Schumer

[۲]March Madness

[۳]Live Nation

[۴]Broadway shows

[۵]Bill & Melinda Gates Foundation

[۶]Seattle

[۷]Jack Ma Foundation