رهبری آمریكا در صحنه جهانی همواره نه تنها درگرو قدرت آرمان های ما بلكه وابسته به قدرت الگو بودن ما بوده است. این قدرت الگو بودن شامل صلاحیت در استفاده از منابع و ارائه راه حل برای شهروندان است و این یکی از دلایلی است که این لحظه برای ایالات متحده و دوستان و متحدانش در خارج از کشور بسیار سرنوشت ساز است. مبارزه با بیماری همه گیر COVID-19 یک آزمایش غیرعادی از توانایی دولت در ارائه راه حل ها – و در سطح وسیع تر، توانایی رهبری یک کشور است. این آزمایشی است که ایالات متحده در حال حاضر از آن ناکام بیرون آمده است.
- دفاع در خانه و یک راهبرد خطرناک
کشور ما پیش از این با بحران های ملی و بین المللی روبرو بوده است، اما هرگز با رییس جمهوری که تا این حد نسبت به خطرات بی توجه هست سر و کار نداشته است. معمولاً از ما انتظار می رود كه در تلاشهای مهم جهانی منجر به نزدیكی و اتحاد کشورها ، همسوکردن دولت ها و سایر دموكراسی ها شویم ، اما رهبری ملی کنونی ما به جای آن دفاع در خانه را در پیش گرفته و با تکیه بر اطلاعات و حقایق اثبات نشده و نیمه درست و نادیده گرفتن تخصص ها ،مسیر اشتباه را پیش رو گرفته و یك راهبرد خطرناک را اتخاذ كرد. سایر دولتها از دولتمردان و شهرداران آمریكا گرفته تا بزرگان سایر دموكراسی ها در سراسر جهان این شیوه رهبری را نقض کردند، بسیاری از آنها علیرغم داشتن منابع كمتر و زیرساخت های ضعیف تر، حمایت های خود را از شهروندانشان انجام دادند. اما ایالات متحده در وخیم ترین وضعیت قرار دارد: این کشور در دنیا بیشترین تعداد مرگ و میر و بیشترین تعداد ابتلا به ویروس را دارد، پزشکان روپوش های پزشکی یکبار مصرف خود را چندین بار می پوشند و پرستاران از کیسه های زباله به عنوان لباس استفاده می کنند، در رابطه با تهویه، ماسک، سواب و ویال کمبود دارند. کشوری که اروپا را نجات داد، کمونیسم را شکست، و نظم لیبرال بین المللی را مجدد بنا نهاد، هر روز آزمون رهبری را به قیمت جان ده ها هزار نفر و از دست رفتن جایگاه ایالات متحده در جهان به شکست ختم می کند.
سیاست خارجی آمریكا زمانی كه تعهد به حمایت از منافع عمومی داشته باشد ، به بهترین وجه موفق می شود. اما این تعهد باید از طرف شهروندان و جوامع خود ما آغاز شود. این شیوع همه گیر تذکری شگفت انگیز برای ماست که به یاد بیاوریم حاکمیت مؤثر و دموکراسی شکوفا در خانه اساس بنیاد رهبری آمریکا در جهان است.
- جاذبه دروغین طرفداران استبداد
MCOVID-19 در حالی ظاهر شد که اقتدارگرایی و استبدادطلبی بیش از یک دهه است که فشارهای خود را در عرصه سیاسی بین المللی بیشتر و بیشترکرده است. به گزارش فریدوم هاوس، در سال ۲۰۱۹، آزادی سیاسی برای چهاردهمین سال متوالی در سراسر جهان رو به افول گذاشت. بیگانه هراسی (زنوفوبیا) و پوپولیسم رو به افزایش است و ایمان به آرمان های دموکراتیک به شدت کاهش یافته است.
با این حال، بزرگترین چالش برای لیبرال دموکراسی امروز ناشی از تهدیدهای خارج از کشور نیست بلکه ناشی از اهمال کاریهای داخلی است. اگر دموکراسی ها نتوانند حکمرانی صحیح و مطمئن را که شهروندانشان خواستار آن هستند فراهم کنند، حمایت از نهادهای آنها کاهش یافته و حمایت از وعده های دروغین عوامفریبی و پوپولیستی رشد خواهد کرد.
- دموکراسی در حال افول و خودکامگی
شیوع همه گیر در همان حال که اقتصادها را فلج کرده و کشورهایی را در سراسر جهان تعطیل کرده است، به فرصتی اغواکننده برای کسانی که به دنبال تقویت استبداد هستند، تبدیل شده است. چین با پیامی تهاجمی هشدار داد كه با قاطعیت و مسئولانه در برابر شتاب صعودی آمار مرگ و میر در اثر این بیماری عمل کرده است، در حالی كه آمریكا در این زمینه دچار دردسر وسختی فراوان شد. فرمانداران آمریكا مجبور شده اند به رسانه های اجتماعی و كنفرانس های مطبوعاتی روی آورند و از این طریق برای شهروندان خود تقاضای کمک كنند، در حالی که رئیس جمهور چین نمایش حمایت از كشورهایی را ارائه كرد كه معمولاً برای كمك به ایالات متحده روی می آوردند. ویران شدن زیرساختهای بهداشت عمومی ایالات متحده طی ۴۰ سال و همزمان حمله به مشروعیت علم به این معنی است که ملتی که زمانی جهان را رهبری می کرد، اکنون باید برای خدمت به مردم خود به بازار آزاد متوسل شود. محدودیت های منابع ، درگیری های داخلی، تبعیض های نژادی که تیر خود را به سوی آمریکایی های آسیایی هدف گرفته، همه این ترس را تقویت می کند که دموکراسی در حال افول و خودکامگی در راه است.
اقتدارگرایان و طرفداران استبداد، مانند ویکتور اوربان مجارستان، همین الان هم این فرصت را غنیمت شمرده و از آن برای تقویت مواضع خود و به حاشیه راندن جامعه مدنی و جنبشهای مخالف و فعالان گرایانه استفاده کرده اند. (تهدیدات رئیس جمهور آمریكا، دونالد ترامپ برای قطع بودجه سازمان بهداشت جهانی به جای افزایش آن – ظاهراً حمله دروغینی است برای پوشاندن بی توجهی ها به هشدارهای آمریكایی هایی كه در آنجا كار می كنند در زمرۀ این نمایشنامه های استبدادی قرار می گیرد كه هدف آن بی اعتبار كردن نهادهای بین المللی است كه ممكن است قدرت دیكتاتوری را زیر سؤال ببرند.) در دمکراسی هایی که در حال حاضر به این شیوع همه گیر دست به گریبان هستند، بحران به پوپولیست ها بهانه ای برای محدود کردن آزادی ها و سرعت بخشیدن به عقب نشینی دموکراتیک داده است. رهبران برزیل، فیلیپین، لهستان و کشورهای دیگر به دنبال استفاده از فروپاشی اقتصادی و ترس عمومی برای توجیه تقویت قدرت خود هستند. به عنوان مثال، رئیس جمهور برزیل، جایر بولسونارو، تلاش کرد تا از قدرتی که بر اساس قانون اساسی به حاکمان تفویض شده فراتر رود.
جذابیت دروغین اقتدارگرایی و استبدادطلبی در نمایش عملکرد قاطعانه در بحبوحه آشفتگی نهفته است. هنگامی که دموکراسی ها نتوانند نشان دهند که می توانند عملکرد بهتری داشته باشند، این فاجعه عمیق تر می شود. خطر امروز این است که شکست های دولت ترامپ به عنوان شکست خود دموکراسی اشتباه گرفته یا اشتباه نشان داده می شود.
رهبران استبدادی، مانند رئیس جمهور چین، شی جینپینگ، در حال حاضر مصداق زندۀ این نکته هستند و اشتباهات آمریکایی را اثبات برتری سیستم سیاسی خودشان عنوان می کنند. اما در واقع اقتدارگرایان برای مقابله با ویروس از تجهیزات بهتری برخوردار نیستند. ایران یکی از بدترین شیوع در جهان را تجربه کرده است و میزان آلودگی در روسیه همچنان در حال صعود است. و مطمئناً، اگر پکن از ابتدا با شجاعت و شفاف سازی نسبت به این مسأله واکنش نشان می داد، به جای این که سعی در پنهان کردن گسترش ویروس داشته باشد، امروز دنیا با این فاجعه جهانی روبرو نمی‌شد.
در حقیقت، ماهیت سیستم سیاسی یک کشور عاملی تعیین کننده در نحوه پاسخگویی به این شیوع همه گیر جهانی نبوده است. متغیری که دارای اهمیت است شایستگی است: آمیختن ترکیب صحیح مهارت، ظرفیت و اجرا برای مسئله مورد نظر. کشورهایی که درگیر شیوع این بیماری هستند به سرعت عکس العمل نشان دادند، مکان های عمومی را تعطیل کردند، آزمایش ها را به سرعت انجام دادند و براساس توصیه متخصصان و بهترین اطلاعات تصمیمات آگاهانه گرفتند. بسیاری از این کشورها مانند آلمان، نیوزیلند، کره جنوبی و تایوان دمکراسی هستند. اما این واقعیت که دموکراسیِ پیشرو در جهان نتوانسته است چنین صلاحیت هایی را نشان دهد، روایتی که رهبران استبدادی جهان تلاش می کنند تثبیت کنند را تقویت ممی کند: این که دموکراسی برای حکمرانی مؤثر مناسب نیست.
- سنگر داخلی
در سرتاسر کشور، نمونه های واضحی می بینیم که نشان می دهد ایالات متحده می تواند بهتر عمل کند. شهرداران برای به اشتراک گذاری منابع در سطح ایالتی با هم هماهنگ می شوند. مقامات بهداشت عمومی شهرستانها در حال لابی کردن و رایزنی با رهبران کنگره برای تأمین بودجه بیمارستانها و کلینیکهای مورد نیاز خود هستند. فرمانداران در حال ایجاد اتحادهای منطقه ای و وسایل حمل و نقل برای تقویت منابع از دست رفته در ایالت های بحران زده هستند. و به طور کلی، در حالی که جلسات مطبوعاتی ملی به سمت تقابل، حزب گرایی و دروغ گویی سوق داده شده اند، رهبری در سایر سطوح دولت غالباً با همکاری، اتحاد دو حزب و علم هدایت می شود.
اما چنین تلاش های محلی تنها می تواند تا حدی در خدمت به مردم ما بدون تعهد دولت فدرال پیش برود که در نبرد ناعادلانه هر روز برای گرفتن حق خود از دولت دوام بیاورد. اقتصاددانانی که پیش بینی بازگشت سریع را دارند، مشغول جمجمه خوانی (فارنولوژی) مالی هستند و سیاستمدارانی که انتظار بازگشت سریع به روال پیش از بحران را دارند، عمداً عظمت این بحران را دست کم می گیرند. برای بهبودی از این امر، رهبران ما باید همکاری های بی سابقه ای در سطح محلی ، ایالتی و فدرال داشته باشند. دولت فدرال باید بودجه های فاسد دولت و محلی را مهار كند و قوانینی گسترده برای ترمیم زیرساخت های بهداشتی و اجتماعی فرسوده و اقتصاد در حال تقلّا تنظیم كند. رهبران ایالتی باید این تلاشهای ملی را با نیازهای خاص خود – خواه در سطح شهری، حومه ای، روستایی یا مناطق دورافتاده – تطبیق دهند، حتی با وجود اینکه شهرستانها و شهرهایی که کمترین انعطاف پذیری را در بودجه دارند باید در قبال پاسخگوی اقدامات خود به نفع مردم پاسخگو باشند.
در حالی که جلسات مطبوعاتی ملی به سمت تقابل، حزب گرایی و دروغ گویی سوق داده شده اند، رهبری در سایر سطوح دولت غالباً با همکاری، اتحاد دو حزب و علم هدایت می شود.
اما اگرچه تعهد ما باید با بهبود ایالات متحده آغاز شود، نمی تواند به همین جا ختم شود. ما به عنوان یک ملت، همواره با این سؤال دست و پنجه نرم می کنیم که ما در کجای یک سیستم بین المللی که ساخت خودمان است قرار می گیریم – نظم جهانی ای که به ایالات متحده و متحدانش بیش از هر کشور دیگری خدمت کرده است. آنچه نمی تواند مورد تردید قرار گیرد، وظیفه و تعهد ما برای دفاع از تقدم دموکراسی در جهان امروز است. رئیس جمهور بعدی می تواند رهبری آمریکا را اصلاح کند و ایمان جهانی را به نظم دموکراتیک احیا کند. اما این مستلزم ایستادگی هم در جایگاه یک رهبر جهانی در زمان بحران و هم به عنوان نمونه ای از یک دولت توانمند و دموکراتیک است.
- در آرزوی آمریکای جدید
ایالات متحده با رهبری جدید، می تواند پیشگام تلاش بین المللی برای ارائه کمک های بشردوستانه حیاتی به کشورهایی باشد که توسط COVID-19 به شدت آسیب دیده اند. این کشور می تواند یک ائتلاف جهانی ایجاد کند تا تأثیرات اقتصادی را بر روی آسیب پذیرترین افراد در داخل و خارج از کشور کاهش دهد. این کشور می تواند به بخش خصوصی، سازمان های غیردولتی و نهادهای بین المللی مانند سازمان بهداشت جهانی بهداشت کمک کرده و انها را به سمت تلاشی هماهنگ برای توزیع واکسن ها، تجهیزات پزشکی و دانش فنی سوق دهد.
مهمتر از همه، آمریکای جدید می تواند ظرفیت خود را برای مقابله با بیماری همه گیر بعدی بازسازی کند. یک شبکه تقویت شده ایمنی جهانی به رهبری ایالات متحده، مسلح به بهترین یافته های علم و ارتباطات بین المللی و اشتیاق برای به اشتراک گذاشتن راه حل ها با همه کسانی که به آنها احتیاج دارند، نه تنها می تواند از بحران سلامتی بعدی جلوگیری کند ، بلکه نشان می دهد که دموکراسی همچنان عادلانه ترین ، انسانی ترین و صالح ترین شکل دولت در دنیای بیمار است. همانطور که جهان در تلاش است هم بر بحران کنونی غلبه کند و هم مانع از شکل گیری بحران دیگری شود، اکنون زمان آن است که با بازگرداندن دموکراسی به نیروی عملیاتی راستین خود و ورود مجدد به عرصه جهانی به عنوان رهبری واقعی، از موضع ایالات متحده در جهان دفاع کنیم. ما و جهان نمی توانیم صبر کنیم.
منبع:
این مطلب در اول می سال ۲۰۲۰ در تارنمای نشریه فارین افرز منتشر شده و در آدرس ذیل قابل‌دسترسی است: