نظام سلامت بی‌رحم سرمایه‌ داری، پاشنه آشیل ایالات متحده

آن کیس و آنگوس داتون پیش از این کتابی با عنوان «آینده سرمایه‌داری و مرگ‌ها از ناامیدی^[۱]» مشترکاً چاپ کرده اند. آن‌کیس اقتصاددان و استاد سابق گروه اقتصاد دانشگاه های هاروارد و پرینستون و استاد فعلی دانشگاه الکساندر استوارت است، او در سال میلادی جاری به عنوان عضو آکادمی ملی علوم ایالات متحده انتخاب شد. آنگوس داتون اقتصاددان برنده نوبل سال ۲۰۱۵ میلادی، دانشمند ارشد و استاد بازنشسته دانشکده اقتصاد دانشگاه پرینستون است.

در یادداشتی که آن کیس و آنگوس داتون در نیویورک‌تایمز نوشته‌اند آمده است: در ماه مارس، کنگره طی یک اجماع دو حزبه غیرعادی ۳٫۱ میلیارد دلار برای تهیه و تولید دارو و واکسن ویروس کرونا اختصاص داد. در این زمان لابی موفق شرکت‌های داروسازی برای تضعیف یا از بین بردن مقررات مربوط به مقرون به صرفه بودن که شامل اقداماتی است که می‌تواند برای کنترل قیمت‌ها یا بی‌اعتبار کردن حق ثبت اختراع برای داروهای جدید استفاده شود، کمتر غیرمعمول بود.

مفهوم كنترل قيمت، مورد لعن و نفرین شركت‌هاي مراقبت‌هاي بهداشتي است. این مدلِ اصلی تجارت آنها را تهدید می‌کند، مدلی که در آن دولت به آنها مجوزها و حق ثبت اختراعات را اهدا می‌کند، هر آنچه را که طلب کنند پرداخت می‌کند و دست در دست آنها می‌دهد تا بدترین برآیند نظام سلامت را با بالاترین هزینه در میان کشورهای ثروتمند جهان تحویل آمریکایی‌ها دهند.

هرچند صنعت بهداشت و درمانی آمریكا در ارتقاء سلامت خوب عمل نمی‌کند اما در گرفتن پول از همه، به سود خود عالی کار می‌کند. موضوعی که موتور نابرابری است.

اکنون زمان دشواری برای صحبت در مورد هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی است. در حالی که پزشکان و پرستاران برای مبارزه با ویروس جان خود را به خطر می‌اندازند، به پزشکان، پرستاران، تختخواب‌ها، دستگاه‌های تنفس مصنوعی، تجهیزات محافظتی، واکسن و دارو بیشتر نیاز داریم.

• آمریکا دیگر نمی تواند …

آمریکا دیگر نمی‌تواند مانند گذشته جلو رود. ایالات متحده یک کشور ثروتمند است که می‌تواند یک سیستم مراقبت‌های بهداشتی در سطح جهانی داشته باشد اما برای این کار باید هزینه‌های زیادی را صرف بهداشت و داروهای جدید کند البته در ابتدا باید به جای رویه‌های گران قیمت و درآمدزایی که موجب بهبود وضعیت سلامتی نمی‌شود، یا بدتر از آن شرکت‌های داروسازی ثروتمند که از همه‌گیری تغذیه می‌کنند، به فکر نجات جان افراد و کاهش بیماری باشد.

بحران، به ناچار، مراقبت‌های بهداشتی را به روش‌های بی‌شماری تغییر می‌دهد و حتی ممکن است این صنعت به عنوان یک ابرقهرمان جنگ علیه ویروس کرونا ظاهر شود که در چنین صورتی امکان دارد غیرقابل تحمل‌تر از گذشته شود و یا حتی ممکن است به عنوان یک یغماگر مالی پدیدار شود که هزاران نفر صورتحساب‌های غیرقابل پیش‌بینی برای درمان ویروس‌کرونا را از آن دریافت کرده‌اند.

اما ویروس فرصتی برای تغییر سیستم موجود هم فراهم می‌کند. ایالات متحده بیش از هر کشور دیگری برای مراقبت‌های بهداشتی هزینه می‌کند و با این حال کمترین امید به زندگی را در بین کشورهای ثروتمند داراست؛ هرچند شاید هیچ سیستمی نتواند برای چنین رویدادی آماده باشد، اما آمریکا از کشورهایی که هزینه بسیار کمتری را برای نظام درمانی خود خرج می‌کردند برای مقابله با این بیماری آماده‌تر نبود.

اولین قدم برای اصلاح‌ وضع موجود، تغییر طرز تفکر در مورد سیستم مراقبت‌های بهداشتی است. بسیاری از آمریکایی‌ها فکر می‌کنند بیمه درمانی هدیه کارفرمایان به آنها است، «مزایایی» که توسط شرکت‌های خیرخواه به کارگران خوش‌شانس اعطا می‌شود. دقیق‌تر این است که درباره کارفرمایان اینگونه فکر کنیم که بیمه درمانی به عنوان مالیات ارائه می‌شود.

در هر صورت، هرفردی در ایالات متحده در حال پرداخت برای مراقبت‌های بهداشتی است که حدود ۱۸ درصد از G.D.P. آمریکا را شامل می‌شود و برابر با نزدیک به ۱۱۰۰۰ دلار برای هر نفر در این کشور است. افراد به طور مستقیم حدود یک چهارم این هزینه را پرداخت می‌کنند، تقریبا نیمی دیگر توسط دولت‌های فدرال و ایالتی پرداخت می‌شود و بقیه آن توسط کارفرمایان پرداخت می‌شوند.

در سال ۲۰۱۹، به طور متوسط در برنامه‌های بیمه‌ای مبتنی بر کارفرمایان ۲۱۰۰۰ دلار برای یک بیمه‌نامه خانوادگی یا ۷،۲۰۰ دلار برای یک نفر هزینه شده است؛ با این شرایط سیستم بیمه، کارفرمایان به شرکت‌هایی نیاز دارند که محاسبه کنند آیا یک کارگر می‌تواند برای آنها ارزش، مزد و مزایا پرداختی را داشته باشد یا خیر و همین موضوع به معنای یک آزمایش دشوار برای کارگران کم مهارت است. در آخر یا دستمزدها کاهش می‌یابد یا کارفرمایان کناره‌گیری می‌کنند و یا موقعیت‌ها را به شرکت‌هایی با مزایای اندک و چشم‌انداز کمتر برای پیشرفت شغلی برون‌سپاری خواهند کرد.

افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی، بخش عمده‌ای از نیم قرن کاهش درآمد مردان بدون مدرک دانشگاهی و علت کاهش تعداد مشاغل کم مهارت را توضیح می‌دهد. بیمه درمانی مبتنی بر کارفرمایان یک توپ مسبب خرابی است که بازار کار را برای کارگران با تحصیلات کم از تخریب می‌کند و سبب مرگ بدلیل ناامیدی می‌شود.

• کسری بودجه تریلیون دلاری و هزینه های کمک پزشکی و مراقبت های پزشکی

افزایش هزینه‌ها یک هزینه غیرقابل تحمل برای دولت آمریکا هم محسوب می‌شود. پرداخت‌های دولت ایالات متحده برای کمک‌های پزشکی^[۲] از ۲۰٫۵ درصد از هزینه‌ها در سال ۲۰۰۸ به ۲۸٫۹ درصد در سال ۲۰۱۹ رسیده است. در این شرایط ایالت‌ها برای تأمین هزینه‌های افزایش یافته، مجبور هستند بودجه جاده‌ها، پل‌ها و دانشگاه‌های دولتی را کاهش دهند، آن هم در حالی که بدون این سرمایه‌گذاری‌های بسیار سخت، مسیر موفقیت برای بسیاری از آمریکایی‌ها قطع شده است. دولت آمریکا با کسری بودجه تریلیون دلاری روبرو است که تقریباً به طور کامل بدلیل افزایش هزینه‌ کمک‌های پزشکی و مراقبت‌های پزشکی^[۳] و حتی بدون لایحه تسکین دهنده عروق کروناویروس افزایش یافته است.

هر ساله ایالات متحده یک تریلیون دلار بیشتر از آن چیزی که برای مراقبت با کیفیت بالا لازم است هزینه می‌کند البته، این حرام کردن‌ها منابع درآمد برخی دیگر است؛ مدیران بیمارستان‌ها، سازندگان دستگاه‌های پزشکی، شرکت‌های داروسازی و برخی پزشکان دستمزد بسیار خوبی دارا هستند.

• پزشکان اندک با درآمدهای بالا!

پزشکان آمریکایی با عدم تعادل ساختگی که حتی قبل از همه‌گیری بیماری کرونا مشخص بود، دسترسی به حرفه خود را از طریق سیستمی که پذیرش دانشکده پزشکی و ورود پزشکان آموزش دیده از خارج کشور را محدود می‌کند کنترل می‌کنند، این روش تعداد پزشکان را پایین نگه می‌دارد و در نتیجه حقوق آنها بالا می‌رود. از سال ۲۰۱۲، پزشکان به تنهایی بزرگترین شغل، در یک درصد برتر ثروتمندان آمریکا بوده‌اند. مدل تجاری که تحت آن اکثر پزشکان عمل می‌کنند کار نمی‌کنند؛ اکنون بدون درآمد حاصل از مراقبت‌های پرهزینه انتخابی، برخی بیمارستان‌ها به سمت مرخصی دادن و اخراج پزشکان و پرستاران حرکت کرده‌اند.

در بسیاری از شهرهای آمریکا بیمارستان‌ها، که بسیاری از آنها به عنوان غیرانتفاعی ‌دسته‌بندی می‌شوند، با ایجاد انحصار در مراقبت‌های بهداشتی، از این قدرت برای افزایش قیمت استفاده کرده‌اند. در این شرایط بسیاری از آمریکایی‌ها، حتی آنهایی که دارای بیمه هستند، یا با صورتحساب‌هایی روبرو می‌شوند که قادر به پرداخت آن نیستند و یا گرفتار صورتحساب‌های پزشکی شگفت‌آوری می‌شوند که توسط ارائه‌دهندگان خدمات در بیمارستان‌های درون شبکه‌ای که تصمیم به پذیرش بیمه نگرفته‌اند، صادر شده است. از سوی دیگر، خدمات آمبولانس و بخش‌های اورژانس که بیمه قبول نمی‌کنند به دلیل سود بالا مورد علاقه سرمایه‌گذاران بخش خصوصی قرار دارند. در برخی موارد هم تولید کنندگان دستگاه‌های پزشکی با استفاده از استراتژی «گرفتن و کشتن^[۴]» برای قورت دادن شرکت‌های دانش‌بنیان و بالا نگه داشتن قیمت محصولات، با این سیستم یکی شده‌اند.

این‌ها همه راهکارهایی است كه قانون‌گذاران و تنظیم‌كنندگان آئین‌نامه‌ها می‌توانند در صورتی که بخواهند، آنها را متوقف كنند اما آنها نمی‌خواهند. بنابراین آمریکایی‌ها پزشک بسیار کم، تعداد کمی تخت بیمارستانی و تعداد کمی از دستگاه‌های تنفس مصنوعی دارا هستند با این حال، ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی درآمد زیادی دارند؛ در حالی که میلیون‌ها نفر رنج می‌برند‌، در حال حاضر سیستم مراقبت‌های بهداشتی آمریکا به یک ماشین نابرابری تبدیل شده و از طبقه فقیر و کارگر برای تولید ثروت برای ثروتمندان استفاده می‌کند.

هرچند صنعت مراقبت‌های بهداشتی خود را زره پوش کرده و برای هر یک از اعضای منتخب کنگره از پنج لابی کننده^[۵] استفاده می‌کند اما عصبانیت عمومی در حال ایجاد است و بیش از قیمت داروها، سهم پرداختی بیمه‌ها از صورتحساب‌های پزشکی موجب شگفتی شده است؛ اکنون که شکنندگی سیستم مراقبت‌های بهداشتی آمریکا، پس از همه‌گیری ویروس کورنا آشکار شده، عصبانیت ایجاد شده می‌تواند خط قرنطینه در واشنگتن را بشکند.

آمریکا به جای چیزی که اکنون هست چه می‌تواند داشته باشد؟ تنها یکی از احتمال‌ها یک سیستم تک پرداخت کننده است. سیستم‌های بسیاری در کشورهای ثروتمند برای انتخاب وجود دارد که می‌توانند با و بدون شرکت‌های بیمه یا با و بدون بیمارستان‌های دولتی اداره می‌شود. اما همه دارای دو ویژگی اصلی پوشش عمومی ایده‌آل از بدو تولد و کنترل هزینه هستند.

به عنوان مثال، انگلیس دارای انستیتوی ملی بهداشت و درمان عالی^[۶] است که داروها، دستگاه‌ها و آئین‌نامه‌های سود نسبت به هزینه این حوزه را ترسیم می‌کند. این موسسه گاهی اوقات می‌تواند دسترسی به درمان‌های خوب را به تأخیر بیندازد، اما این امر مانع از آن می‌شود که سیستم عمومی از درآمد خود برای هزینه‌های درمانی گرانقیمت و با قیمت مشکوک استفاده کند. این سیستم طراحی شده تا از منافع بیماران در مقابل ارائه‌دهندگان دفاع کند.

در ایالات متحده، احتمالاً در نهایت بودجه عمومی در هر نوع درمان یا واکسنی که برای کرونا پیدا شود نقش بسزایی خواهد داشت در این شرایط آمریکایی‌ها باید تقاضا کنند که این درمان یا واکسن با قیمت مناسب در دسترس همه و نه به نفع شرکت‌های دارویی قرار بگیرد.

حداقل، آمریکا باید تأمین مالی مراقبت‌های بهداشتی را از طریق بیمه کارفرمایی محور متوقف کند، این امر برخی افراد را به کار ترغیب می‌کند اما شغل کارگران کم مهارت را از بین می‌برد. مراقبت‌های بهداشتی مبتنی بر کارفرما یک کابوس در این همه‌گیری خاص است. در هفته‌های اخیر، میلیون ها نفر دستمزد و بیمه خود را از دست داده‌اند و مجبورند بدون هیچ یک از این‌ها با ویروس روبرو شوند. ما معتقد به سرمایه‌داری در بازار آزاد هستیم، اما مراقبت‌های بهداشتی چیزی نیست که آن بتواند به روشی قابل تحمل برای اجتماع ارائه کند.

منبع:

[۱] Deaths of Despair and the Future of Capitalism

[۲]  Medicaidسیستم فدرال بیمه درمانی برای کسانی است که به کمک مالی نیاز دارند.

[۳]  Medicare سیستم فدرال بیمه درمانی برای افراد بالای ۶۵ سال و جوانان معلول.

[۴] catch and kill

[۵] lobbyists

[۶] National Institute for Health and Care Excellence