مترجم:هادی قربانیار
اکتبر ۱۹۴۹
- جمهوری خلق چین تأسیس شد
در روز اول اکتبر، رهبر حزب کمونیست چین، مائو تسه تونگ[۱]، بعد از اینکه کمونیست های موردحمایت جماعت رعیت توانستند دولت ملیگرای چیانگ کای شک[۲] را مغلوب سازند، جمهوری خلق چین را در پکن تأسیس میکند.
درنتیجه، چیانگ و دهها هزار نفر از سربازان او به تایوان میگریزند. ایالاتمتحده آمریکا -که در دوران حملات ارتش ژاپن در طول جنگ جهانی دوم، حامی ملیگراها بود- از دولت چیانگ تبعید شده در چین تایپه، حمایت کرده و بدینوسیله سنگ بنای چند دهه رابطه محدود آمریکا و سرزمین اصلی چین را میگذارد.
ژوئن ۱۹۵۰
- جنگ کره آغاز میشود
در ۲۵ ژوئن، ارتش خلق کره شمالی به کره جنوبی حمله میکند؛ سازمان ملل و ایالاتمتحده بهسرعت برای دفاع از کره جنوبی وارد عمل میشوند. چین، در حمایت از کره شمالی کمونیست، زمانی که نیروهای کره جنوبی، آمریکا و سازمان ملل به مرزهایش نزدیک میشوند، واکنش نشان میدهد. چهار میلیون نفر در طول سه سال منازعه، کشته میشوند تا اینکه بالاخره سازمان ملل، چین و کره شمالی در سال ۱۹۵۳ بر سر آتشبس موقت، به توافق رسیدند.
پناهجویان کره جنوبی در حالی که از کمونیست های در حال پیشروی در جنوب سئول؛ فرار می کنند، پل جاده را مسدود کردند.
آگوست ۱۹۵۴
- اولین بحران تنگه تایوان[۳]
در سال ۱۹۵۳، رئیس جمهور آیزنهاور[۴] دستور پایان محاصره دریایی تایوان توسط نیروی دریایی ایالاتمتحده را صادر میکند و این کار، باعث میشود تا چیانگ در آگوست ۱۹۵۴، هزاران سرباز را به جزایر چموی[۵] و ماتسو[۶] در تنگه تایوان اعزام کند. در مقابل، ارتش آزادیبخش چین این جزایر را گلوله باران میکند. واشنگتن یک معاهده دفاعی دوجانبه با ملیگراهای حامی چیانگ امضاء میکند. در بهار سال ۱۹۵۵، ایالاتمتحده آمریکا، چین را به حمله اتمی تهدید میکند. در آوریل همان سال، چین با شروع مذاکرات موافقت نموده و بعد از عقبنشینی ملیگراها از جزایر داچن[۷]، مدعی دستیابی به یک پیروزی محدود میشود. سرانجام در سالهای ۱۹۵۶ و ۱۹۹۶، دوباره مناقشات آغاز میگردد.
سربازان ملی گرای چینی مهمات را در کوئموی تخلیه می کنند.
مارس ۱۹۵۹
- قیام مردم تبت
۹ سال بعد از ادعای جمهوری خلق چین نسبت به تسلّط بر تبت، قیام گسترده ای در لهاسا[۸] آغاز میشود. هزاران نفر در جریان سرکوب های نیروهای جمهوری خلق چین، کشته شده و دالایلاما[۹] نیز به هند میگریزد. ایالاتمتحده در کنار سازمان ملل، پکن را به دلیل نقض حقوق بشر در تبت محکوم میکند. این در حالی است که سی آی اِی برای جنبش مقاومت مردم تبت -که در اواخر دهه ۱۹۵۰ آغاز شده است- سلاح ارسال میکند.
هزاران نفر در مقابل کاخ دالایی لاما در اعتراض به اشغال تبت توسط چینی ها تظاهرات کردند.
اکتبر ۱۹۶۴
- اولین آزمایش بمب هستهای چین
در اکتبر ۱۹۶۴، چین بعد از انجام اولین آزمایش بمب هستهای، به جمع کشورهای دارای سلاح اتمی پیوست. این اتفاق در حالی رخ میدهد که چین و ایالاتمتحده، بر سر مسئله ویتنام مناقشه دارند. در زمان آزمایش بمب، چین سربازانش را به مرز ویتنام اعزام کرده است.
آزمایش اتمی چین در صحرای گوبی استان سین کیانگ
مارس ۱۹۶۹
- مناقشه مرزی چین-شوروی
اختلافات در مورد امنیت، ایدئولوژی و الگوهای توسعه، به روابط چین- شوروی آسیب میرساند. سیاستهای صنعتی سازی رادیکال چین که به «گام بزرگ روبهجلو[۱۰]» مشهور است، باعث میشود تا در سال ۱۹۶۰، اتحاد جماهیر شوروی مستشاران خود را از چین فرابخواند. درگیری های مرزی مارس ۱۹۶۹، اختلافات را تشدید میکند. مسکو جایگاه واشنگتن را بهعنوان بزرگترین تهدید چین گرفته و شکاف میان شوروی و چین، به صلح پکن با ایالاتمتحده منجر میگردد.
سربازان چینی در نزدیکی مرز شوروی مستقر شدند.
آوریل ۱۹۷۱
- دیپلماسی پینگپنگ
در اولین گام برای ایجاد روابط دوستانه میان واشنگتن و پکن، تیم پینگپنگ چین در ۶ آوریل ۱۹۷۱، اعضای تیم آمریکا را برای برگزاری مسابقه دعوت میکند. خبرنگارانی که تیم آمریکا را همراهی میکنند، جزء اولین آمریکایی هایی هستند که از سال ۱۹۴۹ اجازه ورود به چین را پیدا میکنند. در جولای ۱۹۷۱ میلادی، وزیر امور خارجه، هنری کیسینجر[۱۱] بهصورت محرمانه به چین سفر میکند. مدتی بعد، سازمان ملل، جمهوری خلق چین را به رسمیت شناخته و آن را به عضویت دائم شورای امنیت درمیآورد؛ جایگاهی که از سال ۱۹۴۵ در اختیار جمهوری چین چیانگ بوده است.
اعضای تیم پینگ پنگ ایالات متحده پس از ترک چین با خبرنگاران ملاقات می کنند
فوریه ۱۹۷۲
- دیدار نیکسون[۱۲] از چین
در فوریه ۱۹۷۲، رئیس جمهور ریچارد نیکسون، هشت روز را در چین میگذراند و در طول این مدت، با رهبر مائو تسه ملاقات کرده و تفاهم نامه همکاری مشترک دو کشور[۱۳] را با نخستوزیر جئو ئن لای[۱۴] امضاء میکند. این توافق زمینه ساز بهبود روابط چین و آمریکا است، زیرا بر اساس آن، چین و ایالاتمتحده میتوانند در مورد موضوعات مورد اختلاف بهویژه تایوان گفتگو کنند. به هر حال در بیشتر سالهای یک دهه گذشته، روند عادیسازی روابط میان دو کشور، پیشرفت کمی داشته است.
پرزیدنت نیکسون در نزدیکی دیوار بزرگ چین در سال ۱۹۷۲٫
۱۹۷۹
- روابط رسمی و سیاست چین واحد
جیمی کارتر[۱۵] رئیسجمهور آمریکا، چین را بهصورت کامل به رسمیت شناخته است، اصل چین واحد را تصدیق و روابط عادی خود با تایوان را قطع میکند. کمی بعد، معاون نخستوزیر، دنگ شیائوپینگ[۱۶] کسی که پیشگام اجرای سیاستهای اصلاحی چین است، به ایالاتمتحده آمریکا سفر میکند. در هر صورت، در آوریل، کنگره آمریکا لایحه رابطه با تایوان را تصویب کرده و بدین ترتیب، امکان تداوم برقراری روابط تجاری و فرهنگی میان ایالاتمتحده و تایوان فراهم میشود. این قانون، واشنگتن را به تقویت بنیه دفاعی تایپه[۱۷] ملزم ساخته و در عین حال، بهصورت رسمی ناقض سیاست ایالاتمتحده نسبت به چین واحد هم نیست.
معاون نخست وزیر چین دنگ شیائوپینگ در یک رودئو تگزاس در سال ۱۹۷۹٫
جولای ۱۹۸۲
- چین در دوران دولت ریگان[۱۸]
دولت ریگان شش تضمین به تایوان میدهد، ازجمله تعهد برای محترم شمردن قانون برقراری روابط، قرار نگرفتن در میان تایوان و چین و اینکه هیچ زمانی را برای پایان فروش سلاح به این کشور تعیین نمیکند. سپس در آگوست ۱۹۸۲، دولت ریگان سومین تفاهم نامه مشترک با جمهوری خلق چین را امضاء نموده تا بدینوسیله، روابط دو کشور بهبود یابد. این اقدام تأییدی دوباره بر پایبندی ایالاتمتحده به سیاست چین واحد است. اگرچه رونالد ریگان مدعی حمایت از برقراری روابط نزدیک با تایوان است، اما در دوران رقابتهای انتخاباتی، تلاش میکند تا روابط پکن- واشنگتن را در دورانی که توسعه طلبی شوروی دغدغه اصلی آمریکا بود، بهبود ببخشد. رئیس جمهور ریگان در آوریل ۱۹۸۴ به چین میرود و در ماه ژوئن، دولت ایالاتمتحده اجازه فروش تسلیحات نظامی به چین را صادر میکند.
رئیس جمهور رونالد ریگان و رئیس جمهور چین، لی شیانیان، در حال سان دیدن از گارد افتخاری نظامی در پکن، ۲۶ آوریل ۱۹۸۴ .
ژوئن ۱۹۸۹
- قتلعام میدان تیانآنمن[۱۹]
در بهار ۱۹۸۹، هزاران دانشجو تظاهراتی اعتراضی را در میدان تیانآنمن پکن برگزار کرده و خواستار اصلاحات دموکراتیک و پایان فساد میشوند. دولت در سوم ژوئن، نیروهای نظامی را برای پاکسازی میدان اعزام میکند، اقدامی که منجر به کشته شدن صدها معترض میشود. در واکنش به این اقدام، دولت آمریکا روند فروش سلاح به پکن را به حالت تعلیق درآورده و روابط دو کشور تیرهوتار میگردد.
یک معترض تنها با تانک های نظامی در میدان تیان آن من روبرو می شود.
سپتامبر ۱۹۹۳
- مخالفان اصلی تبعید شدند
در سپتامبر سال ۱۹۹۳ میلادی، چین، وئی ژنگشنگ،[۲۰] زندانی سیاسی را که از سال ۱۹۷۹ در زندان بوده است، آزاد میکند. در آن سال، بیل کلینتون[۲۱] سیاست تعامل سازنده با چین را در پیش میگیرد. به هر حال بعد از ناکامی چین در گرفتن میزبانی بازیهای المپیک سال ۲۰۰۰، دولت این کشور وئی را مجدداً زندانی میکند. چهار سال بعد، کلینتون شرایط آزادی وئی و یکی از معترضان تجمع میدان تیانآنمن به نام ونگ دان[۲۲] را فراهم ساخته و پکن هردوی آنها را به ایالاتمتحده تبعید میکند.
وی جینگشنگ، مخالف چینی، سند آزادی را در سال ۱۹۹۳ امضا میکند
مارس ۱۹۹۶
- اولین انتخابات ریاستجمهوری تایوان
در مارس ۱۹۹۶، حزب ملیگرا به رهبری لی تنگ هویی[۲۳] با اختلاف، فاتح اولین انتخابات ریاست جمهوری این کشور میشود. این در حالی است که آزمایش های موشکی چین، حامل این پیام بودند که رأیدهندگان نباید به نامزد حامی استقلال رأی بدهند. این انتخابات یک سال پس از آنکه چین سفیر خود را به دلیل صدور اجازه ورود لی به آمریکا توسط کلینتون فراخواند، برگزار شد. دیداری که حاکی از تغییر سیاست پانزدهساله ایالاتمتحده نسبت به عدم صدور ویزا برای رهبران تایوانی بود. در سال ۱۹۹۶، واشنگتن و پکن، دوباره بر سر اعزام سفیر به توافق میرسند.
لی تنگ هوی در یک جشن انتخاباتی
می ۱۹۹۹
- بمباران سفارت چین در بلگراد[۲۴]
در ماه می سال ۱۹۹۹، ناتو در جریان انجام عملیات علیه نیروهای صرب که کوزوو[۲۵] را اشغال کرده بودند، به اشتباه، سفارت چین در بلگراد را بمباران کرده و درنتیجه، روابط چین و آمریکا متزلزل میشود. ایالاتمتحده و ناتو به دلیل مجموعه ای از اشتباهات اطلاعاتی آمریکا که موجب چنین بمبارانی شد، عذرخواهی میکنند اما هزاران نفر از چینیهای معترض در سرتاسر کشور، به خیابان ها آمده و به دارایی ها و ساختمان های متعلق به آمریکا حمله میکنند.
سفارت چین در بلگراد پس از اصابت موشک های ناتو
اکتبر ۲۰۰۰
- روابط تجاری عادی شده
رئیسجمهور کلینتون، قانون روابط چین-آمریکا را در اکتبر سال ۲۰۰۰ میلادی امضاء نموده و امکان برقراری روابط تجاری عادی با ایالاتمتحده را برای پکن فراهم میسازد. همچنین، این اقدام راه را برای پیوستن چین به سازمان تجارت جهانی در سال ۲۰۰۱ هموار میسازد. بین سالهای ۱۹۸۰ و ۲۰۰۴، حجم تجارت دو کشور از ۵ میلیارد دلار به ۲۳۱ میلیارد دلار، افزایش پیدا میکند. در سال ۲۰۰۶، چین از مکزیک، دومین شریک تجاری آمریکا پس از کانادا پیشه میگیرد.
بندری در شانگهای.
آوریل ۲۰۰۱
- بنبست چین و آمریکا در موضوع هواپیمای جاسوسی
در آوریل سال ۲۰۰۱، یک هواپیمای شناسایی آمریکا با جنگنده چینی برخورد کرده و باعث میشود تا این هواپیما در خاک چین، فرود اضطراری انجام دهد. مقامات جزیره هاینان[۲۶] چین، ۲۴ خدمه هواپیمای آمریکایی را دستگیر میکنند. بعد از گذشت ۱۲ روز و وقوع یک بنبست شدید در این موضوع، مسئولان چینی خدمه را آزاد کرده و جورج دبلیو بوش[۲۷] نیز نسبت به مرگ خلبان چینی و فرود اضطراری هواپیمای آمریکایی، اظهار تأسف میکند.
یک هواپیمای جمع آوری اطلاعات الکترونیکی ایالات متحده از پایگاه هوایی کادنای ژاپن به پرواز درآمد.
سپتامبر ۲۰۰۵
- «سهامدار مسئول»
در سپتامبر ۲۰۰۵ میلادی، معاون وزیر خارجه آمریکا، رابرت زولیک[۲۸]، طی یک سخنرانی مسئله تعامل و گفتگوی راهبردی با چین را مطرح میکند. او در حالی که پکن را یک قدرت نوظهور میخواند، از این کشور میخواهد تا بهعنوان یک «سهامدار مسئول» عمل کرده و از نفوذ خود برای کشاندن کشورهایی مانند سودان، کره شمالی و ایران به سمت پایبندی به نظام بینالملل استفاده کند. در همان سال، کره شمالی از گفتگوهای شش جانبهای که با هدف کنترل و محدودسازی جاهطلبی های هسته ای این کشور برگزار میشد، خارج میشود. بعد از اینکه کره شمالی اولین آزمایش هستهای خود را در اکتبر ۲۰۰۶ انجام میدهد، چین نقش میانجی را ایفا کرده و تلاش میکند تا پیونگیانگ[۲۹] را به میز مذاکرات بازگرداند.
رابرت زولیک معاون وزیر امور خارجه آمریکا و لی ژائوکسینگ وزیر خارجه چین در پکن دیدار کردند.
مارس ۲۰۰۷
- چین، بودجه نظامیاش را افزایش میدهد
در مارس ۲۰۰۷ میلادی، چین اعلام میکند که بودجه سالانه دفاعی کشور ۱۸ درصد افزایش داشته و به بیش از ۴۵ میلیارد دلار خواهد رسید. این در حالی است که از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵، هزینه های نظامی کشور بهطور میانگین، ۱۵ افزایش یافته است. معاون رئیس جمهور آمریکا، دیک چنی[۳۰]، در جریان سفر دورهای خود به آسیا، اظهار میکند که تقویت نظامی چین با هدف اعلام شده از سوی این کشور، مبنی بر یک «افزایش صلحطلبانه» همخوانی ندارد. چین نیز در مقابل، اعلام میکند که این افزایش بودجه در راستای بهبود آموزش های نظامی سربازان و افزایش دستمزد آنها است تا بدینوسیله از «امنیت ملی و تمامیت ارضی کشور صیانت شود».
استخدام شدگان ارتش آزادیبخش خلق،بزرگترین ارتش دائمی جهان
سپتامبر ۲۰۰۸
- تبدیل چین به بزرگترین طلبکار خارجی آمریکا
در سپتامبر سال ۲۰۰۸ میلادی، چین از ژاپن سبقت گرفته و با نزدیک به ۶۰۰ میلیارد دلار طلب، به بزرگترین طلبکار آمریکا تبدیل میشود. روند رو به رشد وابستگی متقابل اقتصادهای آمریکا و چین، زمانی آشکار میشود که اقتصاد جهان با بحران مواجه شده و نگرانیها در مورد عدم توازن اقتصادی میان چین و آمریکا، افزایش پیدا میکند.
آگوست ۲۰۱۰
- تبدیل چین به دومین اقتصاد بزرگ جهان
چین از ژاپن پیشی گرفته و به دومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل میشود، زیرا ارزش اقتصادی این کشور در طول چهارماهه دوم سال ۲۰۱۰، به رقم ۱٫۳۳ تریلیون دلار میرسد که کمی بالاتر از این عدد برای ژاپن، یعنی ۱٫۲۸ تریلیون دلار است. بر اساس نظر جیم اونیل،[۳۱] اقتصاددان شرکت گلدمن ساکس[۳۲]، چین تلاش میکند تا جایگاه آمریکا بهعنوان اقتصاد اول جهان را در سال ۲۰۲۷ از آن خود کند. بر اساس گزارشی که چینیها در ابتدای سال ۲۰۱۱ منتشر میکنند، میزان تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۱۰، به ۵٫۸۸ تریلیون دلار رسیده، در حالی که این رقم برای ژاپن، ۵٫۴۷ تریلیون دلار است.
نوامبر ۲۰۱۱
- «چرخش» ایالاتمتحده به سمت آسیا
وزیر امور خارجه آمریکا، هیلاری کلینتون[۳۳] در یک مقاله به مسئله «چرخش» آمریکا به سمت آسیا اشاره میکند. دعوت کلینتون برای «سرمایهگذاری بیشتر در زمینههای دیپلماسی، اقتصاد، راهبردها و غیره در منطقه آسیا- پاسفیک[۳۴]»، بهعنوان حرکتی در راستای مقابله با نفوذ روبه رشد چین تلقی میشود. همان ماه، در اجلاس سازمان همکاریهای اقتصادی آسیا-پاسفیک[۳۵]، رئیس جمهور آمریکا باراک اوباما[۳۶] اعلام میکند که ایالاتمتحده و هشت کشور دیگر پیمان تجاری اقیانوس آرام[۳۷] را امضاء کردهاند؛ که یک توافق برای تجارت آزاد میان کشورهای مختلف است. بعدها اوباما برنامه هایی را برای اعزام ۲۵۰۰ تفنگدار دریایی به استرالیا تشریح میکند، اقدامی که انتقادهای چین را به دنبال دارد.
فوریه ۲۰۱۲
- افزایش منازعات تجاری
کسری تجاری آمریکا با چین از ۲۷۳٫۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۰، به رقم بیسابقه ۲۹۵٫۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۱ میرسد. سهچهارم از میزان رشد کسری تجاری آمریکا در سال ۲۰۱۱، ناشی از همین افزایش است. در ماه مارس، ایالاتمتحده آمریکا، اتحادیه اروپا و ژاپن، درخواست گفتگو با چین را به دلیل محدودیت هایی که این کشور بر صادرات عناصر خاکی کمیاب اعمال نموده، به سازمان تجارت جهانی اعلام میکنند. ایالاتمتحده و همپیمانانش، تأکید دارند که این محدودیت ها ناقض قواعد تجارت بینالملل بوده و باعث میشود، شرکتهای بین المللی که از این فلزات و مواد استفاده میکنند، به چین نقلمکان نمایند. چین این اقدام را «نسنجیده و ناعادلانه» خوانده و در عین حال، بر دفاع از حقوق خود در منازعات تجاری تأکید میکند.
آوریل ۲۰۱۲
- یک مخالف به سفارت آمریکا میرود
در ۲۲ آوریل، یک مخالف چینی نابینا به نام چن گوانگ چنگ،[۳۸] از حبس خانگی خود در استان شاندونگ[۳۹] فرار کرده و به سفارت آمریکا در پکن میرود. دیپلماتهای آمریکایی بعد از مذاکره با مقامات چینی توافق میکنند که وی در چین مانده و در شهری نزدیک به پایتخت، به تحصیل در رشته حقوق مشغول شود. به هر حال بعد از انتقال به پکن، چن نظر خود را تغییر داده و از آمریکا تقاضای پناهندگی میکند. این تحولات، تهدیدی برای روابط دیپلماتیک آمریکا و چین به شمار میرود، اما هر دو طرف برای اجتناب از مناقشه، به چن اجازه میدهند تا بهعنوان یک دانشجو و نه یک پناهنده به آمریکا برود.
نوامبر ۲۰۱۲
- رهبری جدید چین
هجدهمین کنگره حزب ملی با مهمترین واسپاری مسئولیت رهبری در چند دهه گذشته به پایان میرسد. بر این اساس، نزدیک به ۷۰ درصد اعضای بدنه اصلی رهبری کشور- کمیته دائمی پلیتبوروی[۴۰]، کمیسیون مرکزی نظامی[۴۱] و شورای دولتی[۴۲]– دچار تغییر و تحول میشوند. لی که چیانگ،[۴۳] جایگاه نخست وزیری را کسب میکند، درحالیکه شی جین پینگ،[۴۴] جایگزین هو جینتائو[۴۵] شده و به مقام ریاست جمهوری، دبیر کل حزب کمونیست و رئیس کمیسیون مرکزی نظامی، دست پیدا میکند. شی سخنرانیهایی را در مورد «جوانسازی» چین ایراد میکند.
رای نمایندگان در جلسه پایانی هجدهمین کنگره حزب ملی حزب کمونیست چین در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۲
۷-۸ ژوئن ۲۰۱۳
- اجلاس سانیلند[۴۶]
اوباما از رئیس جمهور شی در اجلاس سانیلند کالیفرنیا[۴۷] میزبانی میکند. او در این نشست به دنبال برقراری یک رابطه دوستانه شخصی با همتای چینی خود و رفع مناقشات دو طرف است. هر دو نفر خود را متعهد برای همکاری بیشتر و اثرگذارتر در زمینه های مسائل دوجانبه، منطقهای و جهانی، ازجمله تغییرات آبوهوا و کره شمالی میدانند. اوباما و شی تصمیم میگیرند تا یک «مدل جدید» از روابط دوجانبه را ایجاد کنند. این، یک پالس مثبت در پاسخ به مفهومی است که شی با عنوان تثبیت «نوعی جدید از روابط قدرتهای بزرگ» مطرح میکند.
باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده و رئیس جمهور چین شی جین پینگ در سانیلندز در رانچو میراژ، کالیفرنیا، ژوئن ۲۰۱۳ قدم می زنند.
۲۰۱۴
- آمریکا یک تبعه چینی را متهم میکند
یک دادگاه در آمریکا، علیه پنج هکر چینی اعلام جرم کرده و مدعی ارتباط آنها با ارتش آزادیبخش چین میشود. اتهام این افراد سرقت فناوری های تجاری از شرکتهای آمریکایی است. در مقابل، پکن همکاری ها و فعالیت های خود در گروه عمل امنیت سایبری آمریکا- چین را به حالت تعلیق درمیآورد. در ژوئن ۲۰۱۵، مقامات آمریکایی میگویند که شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه هکرهای چینی مسئول افشای بزرگ اطلاعات دفتر مدیریت کارکنان ایالاتمتحده[۴۸] و همچنین، سارق اطلاعات ۲۲ میلیون کارمند فعلی و سابق دولت فدرال هستند.
۱۲ نوامبر ۲۰۱۴
- بیانیه مشترک در مورد آبوهوا
در حاشیه اجلاس همکاری های اقتصادی آسیا-پسفیک، اوباما و شی، بیانیهای مشترک در مورد آبوهوا صادر کرده و پایبندی خود را نسب به کاهش انتشار گازهای گلخانهای اعلام میکنند. اوباما یک هدف جاهطلبانه تر برای این اقدام آمریکا در نظر میگیرد و شی نیز برای اولین بار وعده کنترل روند انتشار اینگونه آلودگیها تا سال ۲۰۳۰ را میدهد. این تعهدها از سوی دو کشور -که عامل بیشتر آلودگی های آبوهوا در جهان هستند- امیدهای کارشناسان را برای به ثمر نشستن مذاکرات جهانی در کنفرانس آبوهوای پاریس -که توسط سازمان ملل در سال ۲۰۱۵ برگزار خواهد شد- افزایش میدهد.
باراک اوباما، رئیسجمهور ایالات متحده، با شی جین پینگ، رئیسجمهور چین در جریان مجمع APEC در پکن، نوامبر ۲۰۱۴ دست میدهد.
۳۰ می ۲۰۱۵
- هشدار آمریکا به چین در مورد دریای جنوبی چین
در چهاردهمین نشست گفتگوهای شانگریلا[۴۹] در مورد امنیت آسیا، وزیر دفاع آمریکا اشتون کارتر،[۵۰] خواستار این امر میشود که چین، ادعای مالکیت چالشبرانگیز خود بر دریای جنوبی چین را متوقف کند. او همچنین، اظهار میدارد که ایالاتمتحده با «هرگونه نظامیگری» در مناطق مورد مناقشه مخالف است. قبل از کنفرانس، مقامات آمریکا اعلام کردند که تصاویر دریافتی از نیروی دریایی این کشور، نشان میدهد که چین در حال تخلیه تجهیزات نظامی در مجموعهای از جزایر مصنوعی است، اما چین مدعی است که ساختوسازها عمدتاً اهداف غیرنظامی را دنبال میکنند.
۹ فوریه ۲۰۱۷
- بعد از افزایش تردیدها، ترامپ بر سیاست چین واحد مهر تأیید میزند
دونالد ترامپ[۵۱] در تماس تلفنی با رئیس جمهور چین، میگوید که او از سیاست چین واحد حمایت میکند. ترامپ بعد از رسیدن به ریاست جمهوری برخلاف رسم معمول، تلفنی با رئیس جمهور تایوان، سای اینگ-ون[۵۲] گفتگو کرده و پایبندی آمریکا به سیاست چین واحد را زیر سؤال میبرد. سیاست واشنگتن برای چهار دهه این بوده است که فقط یک چین وجود دارد. در راستای این سیاست، ایالاتمتحده روابط رسمی با جمهوری خلق چین برقرار کرده است، اما همچنان به روابط غیررسمی با تایوان، ازجمله در زمینه کمک های دفاعی ادامه میدهد. وزیر امور خارجه رکس تیلرسون[۵۳] در جریان سفر به چین در ماه مارس، روابط آمریکا- چین را «مبتنی بر عدم تقابل، دوری از مناقشه، احترام متقابل و همواره به دنبال راهکارهای برُد- برُد» توصیف میکند.
رئیس جمهور چین شی جین پینگ و رکس تیلرسون وزیر امور خارجه ایالات متحده در پکن، ۱۹ مارس ۲۰۱۷
6-7 آوریل ۲۰۱۷
- ترامپ، میزبان شی در عمارت مار-ئه-لاگو[۵۴]
در اجلاس دو روزهای که در عمارت مار-ئه-لاگو در فلوریدا[۵۵] برگزار خواهد شد، ترامپ از شی میزبانی میکند. تجارت دوجانبه و کره شمالی، دو دستور کار اصلی این نشست هستند. بعد از آن، ترامپ اینگونه توئیت میزند «پیشرفت چشمگیر» در روابط آمریکا-چین و شی نیز به یک درک عمیقتر و اعتماد بیشتر اشاره میکند. در اواسط ماه می، ویلبر راس[۵۶]، وزیر بازرگانی آمریکا[۵۷]، از یک توافق ۱۰ مادهای میان پکن و واشنگتن، پرده برمیدارد که هدف آن گسترش تجارت محصولات و خدمات مانند گوشت گاو، ماکیان و پرداخت های الکترونیک است. راس روابط دوجانبه را بهعنوان «رسیدن به یک سقف جدید» توصیف میکند، اگرچه دو کشور به مسائل جنجالی تجاری ازجمله آلومینیوم، قطعات خودرو و فولاد اشارهای نمیکنند.
۲۲ مارس ۲۰۱۸
- ترامپ بر کالاهای وارداتی از چین تعرفه وضع میکند
دولت ترامپ اعلام میکند که بر کالاهای وارداتی از چین -که ارزش آنها حداقل ۵۰ میلیارد دلار است- تعرفه های سرتاسری وضع خواهد شد. این اقدام در واکنش به ادعای کاخ سفید مبنی بر سرقت تکنولوژی آمریکا و همچنین، حق مالکیت معنوی این کشور از سوی چین است. کمی بعد از وضع تعرفه بر فولاد و آلومینیوم وارداتی از چین، این اقدامات کالاهایی مانند پوشاک، کفش و الکترونیک را نیز در برگرفته و باعث ایجاد محدودیت برای برخی سرمایه گذاری های چین در آمریکا میشود. در اوایل آوریل، چین در اقدامی متقابل بر انواعی از کالاهای آمریکایی تعرفه وضع کرده و با این کار، نگرانیها در مورد جنگ تجاری میان دو اقتصاد بزرگ جهان را افزایش میدهد. این اقدام، نشانگر سختگیرانه شدن رویکرد ترامپ نسبت به چین است، آنهم بعد از نشست های پرسروصدایی که با شی در آوریل و نوامبر برگزار کرده بود.
۶ جولای ۲۰۱۸
- جنگ تجاری آمریکا-چین تشدید میشود
دولت ترامپ تعرفه های جدیدی را بر کالاهای چینی -که رقم آنها ۳۴ میلیارد دلار است- وضع میکند. بیش از ۸۰۰ محصول چینی در بخشهای صنعتی و حملونقل و همچنین، کالاهایی همچون تلویزیون و دستگاههای پزشکی، با تعرفه ی واردات ۲۵ درصدی مواجه خواهند شد. چین نیز در مقابل، بر بیش از ۵۰۰ محصول آمریکایی تعرفه وضع میکند. این اقدام شامل کالاهایی به ارزش نزدیک به ۳۴ میلیارد دلار میشود، محصولاتی مانند گوشت گاو، لبنیات، غذاهای دریایی و سویا. ترامپ و کابینه او معتقدند که چین با سوءاستفاده از قوانین تجارت آزاد، تلاش دارد تا ایالاتمتحده را «فریب داده» و بدینوسیله به شرکتهای آمریکایی حاضر در چین ضربه بزند. پکن ضمن انتقاد از اقدام دولت ترامپ، آن را «قلدری تجاری» خوانده و هشدار میدهد که تعرفه ها، میتوانند به ایجاد آشوب در بازار جهانی منجر گردند.
۴ اکتبر ۲۰۱۸
- سخنرانی مایک پنس[۵۸] حاکی از یک رویکرد سختگیرانه است
مایک پنس، معاون رئیسجمهور آمریکا[۵۹] در جریان یک سخنرانی، به روشنی سیاست دولت ترامپ نسبت به چین و سخت شدن قابل توجه موضع ایالاتمتحده در قبال این کشور را توضیح میدهد. پنس اظهار میکند که ایالاتمتحده با بهره گیری از تعرفه گمرکی، رقابت را بر همکاری ترجیح میدهد تا بدینوسیله با «هجوم اقتصادی» مقابله کند. همچنین، وی ضمن محکوم کردن آنچه تجاوزهای روبه رشد نظامی چین، بهخصوص در دریای جنوبی چین میخواند، از سانسور روبه افزایش و آزارهای دینی دولت چین انتقاد نموده و آن را به سرقت مالکیت معنوی آمریکا و دخالت در انتخابات این کشور متهم میکند. وزیر امور خارجه چین، اظهارات پنس را «اتهامات بیاساس» خوانده و هشدار میدهد که چنین اقداماتی، میتواند روابط دو کشور را خدشه دار سازد.
معاون رئیس جمهور مایک پنس در موسسه هادسون در واشنگتن دی سی سخنرانی می کند
۱ دسامبر ۲۰۱۸
- کانادا مدیر شرکت هوآوی را دستگیر میکند
منگ وانژو[۶۰] رئیس هیئتمدیره شرکت هوآوی، بنا بر درخواست ایالاتمتحده در کانادا دستگیر میشود. وزارت دادگستری آمریکا[۶۱]، شرکت هوآوی و منگ را به نقض تحریمهای تجاری علیه ایران و کلاهبرداری متهم کرده و خواستار استرداد او میشود. چین نیز در اقدامی متقابل دو شهروند کانادا را به جرم اقدام علیه امنیت ملی دستگیر میکند. مقامات چینی دستگیری منگ را یک «اتفاق سیاسی مهم» خوانده و خواستار آزادی فوری او میشوند. آمریکایی ها تأکید میکنند که محاکمه این فرد کاملاً عادلانه و فارغ از اغراض سیاسی انجام خواهد شد اما ترامپ، اظهار میکند که دستگیری منگ میتواند بهعنوان یک اهرم فشار در مذاکرات تجاری چین-آمریکا استفاده شود.
۶ مارس ۲۰۱۹
- هوآوی علیه ایالاتمتحده اقامه دعوی میکند
در زمان باز بودن پرونده قضائی منگ، هوآوی از آمریکا به دلیل ممنوعیت استفاده از تجهیزات عظیم مخابراتی این شرکت در نهادهای فدرال شکایت میکند. دولت ترامپ در جنگ با پکن بر سر برتری در زمینه فناوری، یک مبارزه تهاجمی را آغاز کرده و به سایر کشورها هشدار میدهد که از تجهیزات هوآوی برای ساخت شبکههای ۵G استفاده نکنند. همچنین، دولت آمریکا مدعی میشود که دولت چین، میتواند از این شرکت برای مقاصد جاسوسی استفاده کند.
گوئو پینگ، رئیس دوره ای هواوی در یک کنفرانس مطبوعاتی صحبت می کند
۱۰ می ۲۰۱۹
- جنگ تجاری تشدید میشود
بعد از شکست گفتگوهای تجاری، دولت ترامپ تعرفههای گمرکی محصولات چینی به ارزش ۲۰۰ میلیارد دلار را از ۱۰ درصد به ۲۵ درصد افزایش میدهد. چین نیز در مقابل اعلام میکند که برنامه هایی برای بالا بردن تعرفه گمرکی نسبت به کالاهای آمریکایی به ارزش ۶۰ میلیارد دلار دارد. ترامپ میگوید که بالا رفتن هزینه ها به دلیل افزایش تعرفه ها، چین را وادار میکند تا توافقی به نفع آمریکا را بپذیرد، درحالیکه وزیر امور خارجه چین معتقد است ایالاتمتحده آمریکا «انتظاراتی زیادهخواهانه» دارد. چند روز بعد، دولت ترامپ استفاده از تجهیزات مخابراتی ساخت خارج را که میتوانند، امنیت ملی کشور را به خطر بیندازند، در شرکت های آمریکایی ممنوع میکند. به نظر میرسد هدف این اقدام، شرکت هوآوی است. وزارت بازرگانی آمریکا نیز هوآوی را در لیست سیاه خود قرار میدهد.
۵ آگوست ۲۰۱۹
- آمریکا به چین لقب استثمارگر پول میدهد
بعد از اینکه بانک مرکزی چین اجازه کاهش چشمگیر ارزش یوآن را میدهد، دولت ترامپ، چین را یک استثمارگر پول میخواند. این عنوان که برای اولین بار از سال ۱۹۹۴ به چین اطلاق میشود، در اصل جنبهای نمادین دارد اما کمتر از یک هفته بعد از اعلام ترامپ مبنی بر وضع تعرفه های بیشتر بر کالاهای چینی به ارزش ۳۰۰ میلیارد دلار اتفاق میافتد. این، بدین معنا بوده که هر چیزی که آمریکا از چین وارد میکند، اکنون مالیات بر آن وضع شده است. پکن هشدار میدهد که این اقدامات به «آشفتگی بازارهای مالی دامن خواهد زد».
۲۷ نوامبر ۲۰۱۹
- ترامپ قانون حمایت از معترضان هنگکنگی را امضاء میکند
ترامپ قانون حقوق بشر و دموکراسی هنگکنگ را بعد از تصویب در کنگره با اکثریت آراء، امضاء میکند. بهموجب این قانون، ایالاتمتحده موظف است تا افرادی را که مسئول نقض حقوق بشر در هنگکنگ هستند، تحریم کند. همچنین، این قانون از مقامات آمریکایی میخواهد تا در هرسال بررسی کنند که آیا هنگکنگ به «سطحی بالاتر از استقلال و خودمختاری» از پکن رسیده است یا خیر. بسیاری از معترضان حامی دموکراسی که از ماه ژوئن به برگزاری تظاهرات اعتراضی مشغولاند، از تصویب این قانون خوشحال هستند. مسئولان چین این اقدام را محکوم کرده و تحریم هایی را علیه چند شرکت آمریکایی وضع میکنند. همچنین، چین مانع ورود کشتی جنگی آمریکا به هنگکنگ میشود.
۱۵ ژانویه ۲۰۲۰
- «گام اوّل» امضاء قرارداد تجاری
ترامپ و معاون نخستوزیر چین، لیو هه[۶۲] این قرارداد را امضاء میکنند؛ توافقی که تحولی مهم در نزدیک به دو سال جنگ تجاری میان دو اقتصاد برتر جهان به حساب میآید. این قرارداد برخی از تعرفههای گمرکی بر کالاهای چینی را کاهش داده و چین را متعهد میکند تا در طول دو سال، حجم بیشتری از کالاهای آمریکایی مانند محصولات کشاورزی و خودرو به ارزش ۲۰۰ میلیارد دلار را خریداری نماید. همچنین، چین تضمین میدهد که قوانین مربوط به رعایت حقوق و مالکیت معنوی رعایت شود؛ اما این توافق، بیشتر تعرفه ها را حفظ میکند و اشارهای نیز به یارانههای گستردهای که دولت چین پرداخت میکند، ندارد و مسئلهای که دغدغه طولانیمدت ایالاتمتحده است. اگرچه ترامپ میگوید در قرارداد بعدی میتوان به این مسائل پرداخت. چند روز قبل از امضاء قرارداد، ایالاتمتحده آمریکا عنوان استثمارگر پول را از چین سلب کرد.
معاون نخست وزیر لیو هه و رئیس جمهور دونالد جی. ترامپ پس از امضای توافق “فاز اول” با یکدیگر دست می دهند
۳۱ ژانویه ۲۰۲۰
- در بحبوحه همهگیری ویروس کرونا، تنشها افزایش مییابد
در دوران همهگیری ویروس کرونا که اولین بار در شهر ووهان[۶۳] چین گزارش شد، دولت ترامپ مانع ورود تمامی شهروندان غیر آمریکایی که اخیراً به جمهوری خلق چین سفر کردهاند، میشود. در ماه مارس، سازمان بهداشت جهانی[۶۴] بعد از سرایت کرونا به بیش از ۱۰۰ کشور، آن را یک همه گیری جهانی اعلام میکند. این مسئله باعث میشود تا مسئولان چینی و آمریکایی، هرکدام دیگری را مسئول این بیماری خطاب کنند. سخنگوی وزارت خارجه چین بدون ارائه هیچ مدرکی مدعی میشود که ارتش آمریکا این ویروس را وارد چین کرده، در حالی که ترامپ، بارها از «ویروس چینی» یاد کرده و اظهار میدارد که گسترش این ویروس، به دلیل ناتوانی دولت چین بوده است. در ماه آوریل، مقامات ارشد هر دو کشور لحن خود را تغییر داده و در دوران مواجهه جهان با این بحران، بر همکاری های مشترک تأکید میکنند؛ اما همچنان ترامپ از سازمان بهداشت جهانی برای طرفداری از چین خرده گرفته و کمکهای مالی آمریکا به این سازمان را به حالت تعلیق درمیآورد.
۱۸ مارس ۲۰۲۰
- چین روزنامهنگاران آمریکایی را اخراج میکند
دولت چین اعلام میکند که حداقل ۱۳ روزنامهنگار شاغل در سه روزنامه آمریکایی نیویورکتایمز[۶۵]، والاستریت ژورنال[۶۶] و واشنگتنپست[۶۷] -که مجوز فعالیتشان در سال ۲۰۲۰ پایان مییابد- باید کشور را ترک کنند. همچنین، پکن خواستار این امر میشود که این خبرگزاریها بهعلاوه روزنامه تایم[۶۸] و ویس آف امریکا[۶۹]، اطلاعات فعالیت هایشان در چین را در اختیار دولت بگذارند. وزیر امور خارجه چین اظهار میدارد که این اقدامات در واکنش به تصمیم دولت آمریکا در چند ماه گذشته است که بر اساس آن، تعداد خبرنگاران چینی پنج خبرگزاری زیر نظر دولت در ایالاتمتحده از ۱۶۰ نفر به ۱۰۰ نفر کاهش پیدا کرده و آنها، عاملان کشور بیگانه محسوب میشوند.
۱۴ جولای ۲۰۲۰
- ترامپ جایگاه ویژه هنگکنگ را سلب میکند
دو هفته بعد از اینکه پکن یک قانون امنیت ملی جدید را برای هنگکنگ تصویب میکند، ترامپ به موافقتنامه تجارت ترجیحی با هنگکنگ پایان میدهد. همچنین، او قانونی را امضاء میکند که بر اساس آن، مقامات و تجارتهایی که آزادی و خودمختاری هنگکنگ را تضعیف کنند، تحریم خواهند شد. مقامات چینی تهدید میکنند که تحریم های مشابهی را علیه افراد و شرکتهای آمریکایی اعمال خواهند کرد. آنها چیزی را که مداخله ایالاتمتحده در امور داخلی چین مینامند، محکوم میکنند ازجمله اینکه واشنگتن یک روز قبل اعلام کرده، بیشتر ادعاهای چین نسبت به مالکیت دریای جنوبی چین، غیرقانونی و نامشروع است.
۲۲ جولای ۲۰۲۰
بهواسطه افزایش تنشهای دیپلماتیک، چین و آمریکا، کنسولگریهای خود را تعطیل میکنند
ایالاتمتحده آمریکا به چین دستور میدهد تا کنسولگری خود در هیوستن[۷۰] تگزاس[۷۱] را تعطیل کند، به این دلیل که این مکان، مرکزی برای سرقت مالکیت معنوی و همچنین، اقدامات جاسوسی است. چین نیز این اقدام را محکوم کرده و در مقابل، کنسولگری آمریکا در شهر چنگدو[۷۲] را تعطیل میکند. در همان هفته، واشنگتن دو هکر چینی را به اتهام سرقت اطلاعات ساخت واکسن کرونا دادگاهی کرده و همچنین، تحریمهایی علیه یازده شرکت چینی به دلیل نقض حقوق بشر در شین جیانگ[۷۳] وضع میکند. در همین زمان، وزیر امور خارجه چین، وانگ یی[۷۴] ایالاتمتحده را مسئول افزایش تنشها معرفی میکند.
۲۳ جولای ۲۰۲۰
- پمپئو میگوید تعامل با چین به شکست انجامیده است
وزیر امور خارجه آمریکا، مایک پمپئو[۷۵] در یک سخنرانی با موضوع «چین کمونیست و آینده جهان آزاد»، به یک تغییر عمیق در سیاست آمریکا اشاره میکند. او اظهار میدارد که دوران تعامل با حزب کمونیست چین، به پایان رسیده و رفتارهای تجاری ناعادلانه این کشور، سرقت مالکیت معنوی، نقض حقوق بشر در شین جیانگ و هنگکنگ و همچنین، اقدامات خصمانه در شرق و دریاهای شرقی و جنوبی چین را نیز محکوم میکند. او شهروندان چینی و مردم جهان را به اعمال فشار علیه پکن با هدف تغییر رفتار این کشور و احترام به قواعد بین المللی دعوت میکند.
پمپئو وزیر امور خارجه در کتابخانه و موزه ریاست جمهوری ریچارد نیکسون در کالیفرنیا سخنرانی می کند
نوامبر و دسامبر ۲۰۲۰
- ترامپ فشارها را افزایش میدهد
ترامپ تلاش میکند تا میراث خود مبنی بر سخت گرفتن بر چین را در آخرین هفتههای ریاستجمهوری مستحکم کند. ادارهکننده اطلاعات ملی[۷۶] جان رتکلیف[۷۷]، چین را «بزرگترین تهدید برای آمریکای امروز» میخواند. همچنین، وزارت بازرگانی آمریکا، دهها شرکت چینی ازجمله بزرگترین شرکت سازنده چیپ های الکترونیک، ابر شرکت بین المللی ساخت نیمه رسانا[۷۸] را به لیست سیاه تجاری خود اضافه میکند. وزارت امور خارجه قوانین صدور ویزا برای نزدیک به ۹۰ میلیون عضو حزب کمونیست چین را سختتر میکند. همچنین، برخی دیگر از مقامات این کشور، همچون ۱۴ عضو کنگره ملی چین را به دلیل خشونتها و نقض حقوق بشرهایی که در هنگکنگ، شین جیانگ و جاهای دیگر مرتکب شده اند، تحریم میکند. بهعلاوه، کاخ سفید سرمایهگذاری آمریکاییها در شرکت های چینی را -که معتقد است با ارتش آزادیبخش چین ارتباط دارند- ممنوع اعلام میکند. مقامات چینی میگویند که آنها در برابر این اقدامات ترامپ و همچنین اقدامات بعدی او، مقابلهبهمثل خواهند کرد.
۲۱ ژانویه ۲۰۲۱
- ایالاتمتحده سرکوب و کشتار اویغورها[۷۹] توسط چین را نسلکشی میخواند
در آخرین روز ریاستجمهوری ترامپ، پمپئو اعلام میکند که چین در حال ارتکاب جنایت علیه بشریت و همچنین، نسلکشی اویغورها است. آنها یک گروه قومی مسلمان هستند که عمدتاً در شین جیانگ زندگی میکنند. آمریکا اولین کشوری است که اینگونه اصطلاحات را در مورد خشونت های دولت چین در طول چند سال گذشته، به کار میبرد. این اقدامات شامل حبس بدون دلیل بیش از یکمیلیون نفر در شین جیانگ، عقیم سازی اجباری و سرکوب آزادی دینی میشود. جو بایدن[۸۰] که در دوران رقابت های انتخاباتی از کلمه نسلکشی استفاده کرده بود، در اولین تماس خود بهعنوان رئیسجمهور آمریکا با شی، نسبت به اینگونه رفتارها و سرکوب ها، اظهار نگرانی میکند. وزیر امور خارجه دولت بایدن، آنتونی بلینکن[۸۱] نیز مطلب بیان شده توسط پمپئو را تصدیق میکند. با این حال، دولت چین نسلکشی را رد میکند. بعد از اتمام دوره ترامپ، پکن تحریم هایی را علیه ۲۸ مقام دولتی سابق آمریکا ازجمله پمپئو وضع میکند، به دلیل آنچه در نظر وزارت خارجه چین «رفتارهای جنون آمیزی» است که «بهشدت به روابط دو کشور ضربه میزنند». معترضان به تظاهراتی در واشنگتن دی سی پیوستند تا کشورها را تشویق کنند که رفتار چین با اویغورها را نسل کشی بدانند
برای مشاهده اصل مقاله کلیک کنید
[۱] Mao Zedong
[۲] Chiang Kai-shek
[۳] Taiwan Strait
[۴] Dwight Eisenhower
[۵] Quemoy
[۶] Matsu
[۷] Dachen
[۸] Lhasa
[۹] Dalai Lama
[۱۰] Great Leap Forward
[۱۱]Henry Kissinger
[۱۲] Nixon
[۱۳] Shanghai Communiqué
[۱۴] Zhou Enlai
[۱۵] Jimmy Carter
[۱۶] Deng Xiaoping
[۱۷] Taipei
[۱۸] Reagan
[۱۹] Tiananmen Square
[۲۰] Wei Jingsheng
[۲۱] Bill Clinton
[۲۲] Wang Dan
[۲۳] Lee Teng-hui
[۲۴] Belgrade
[۲۵] Kosovo
[۲۶] Hainan
[۲۷] George W. Bush
[۲۸] Robert B. Zoellick
[۲۹] Pyongyang
[۳۰] Dick Cheney
[۳۱] Jim O’Neill
[۳۲] Goldman Sachs
[۳۳] Hillary Clinton
[۳۴] Asia-Pacific
[۳۵] Asia-Pacific Economic Cooperation
[۳۶] Barack Obama
[۳۷] Trans-Pacific Partnership
[۳۸] Chen Guangcheng
[۳۹] Shandong
[۴۰] Politburo Standing Committee
[۴۱] Central Military Commission
[۴۲] State Council
[۴۳] Li Keqiang
[۴۴] Xi Jinping
[۴۵] Hu Jintao
[۴۶] Sunnylands Summit
[۴۷] California
[۴۸] Office of Personnel Management
[۴۹] Shangri-La Dialogue
[۵۰] Ashton Carter
[۵۱] Donald J. Trump
[۵۲] Tsai Ing-wen
[۵۳] Rex Tillerson
[۵۴] Mar-a-Lago
[۵۵] Florida
[۵۶] Wilbur Ross
[۵۷] U.S. Commerce Secretary
[۵۸] Mike Pence
[۵۹] U.S. Vice President
[۶۰] Meng Wanzhou
[۶۱] U.S. Justice Department
[۶۲] Liu He
[۶۳] Wuhan
[۶۴] World Health Organization
[۶۵] New York Times
[۶۶] Wall Street Journal
[۶۷] Washington Post
[۶۸] TIME
[۶۹] Voice of America
[۷۰] Houston
[۷۱] Texas
[۷۲] Chengdu
[۷۳] Xinjiang
[۷۴] Wang Yi
[۷۵] Mike Pompeo
[۷۶] National Intelligence
[۷۷] John Ratcliffe
[۷۸] Semiconductor Manufacturing International Corporation
[۷۹] Uyghurs
[۸۰] Joe Biden
[۸۱] Antony Blinken