روابط ایالت متحده آمریکا و چین

مترجم:هادی قربان‌یار

اکتبر ۱۹۴۹

• جمهوری خلق چین تأسیس شد

در روز اول اکتبر، رهبر حزب کمونیست چین، مائو تسه تونگ^[۱]، بعد از اینکه کمونیست­ های موردحمایت جماعت رعیت توانستند دولت ملی‌گرای چیانگ کای­ شک^[۲] را مغلوب سازند، جمهوری خلق چین را در پکن تأسیس می­کند.

درنتیجه،‌ چیانگ و ده­ها هزار نفر از سربازان او به تایوان می­گریزند. ایالات‌متحده آمریکا -که در دوران حملات ارتش ژاپن در طول جنگ جهانی دوم، حامی ملی‌گراها بود- از دولت چیانگ تبعید ­شده در چین تایپه، حمایت کرده و بدین‌وسیله سنگ بنای چند دهه رابطه­ محدود آمریکا و سرزمین اصلی چین را می­گذارد.

ژوئن ۱۹۵۰

• جنگ کره آغاز می­شود

در ۲۵ ژوئن، ارتش خلق کره شمالی به کره جنوبی حمله می­کند؛ سازمان ملل و ایالات‌متحده به‌سرعت برای دفاع از کره جنوبی وارد عمل می­شوند. چین، در حمایت از کره شمالی کمونیست،‌ زمانی که نیروهای کره جنوبی، آمریکا و سازمان ملل به مرزهایش نزدیک می­شوند، واکنش نشان می­دهد. چهار میلیون نفر در طول سه سال منازعه، کشته می­شوند تا اینکه بالاخره سازمان ملل، چین و کره شمالی در سال ۱۹۵۳ بر سر آتش­بس موقت، به توافق رسیدند.

پناهجویان کره جنوبی در حالی که از کمونیست های در حال پیشروی در جنوب سئول؛ فرار می کنند، پل جاده را مسدود کردند.

آگوست ۱۹۵۴

• اولین بحران تنگه تایوان^[۳]

در سال ۱۹۵۳، رئیس ­جمهور آیزنهاور^[۴] دستور پایان محاصره­ دریایی تایوان توسط نیروی دریایی ایالات‌متحده را صادر می­کند و این کار، باعث می­­شود تا چیانگ در آگوست ۱۹۵۴، هزاران سرباز را به جزایر چموی^[۵] و ماتسو^[۶] در تنگه تایوان اعزام کند. در مقابل، ارتش آزادی­بخش چین این جزایر را گلوله­ باران می­کند. واشنگتن یک معاهده­ دفاعی دوجانبه با ملی‌گراهای حامی چیانگ امضاء می­کند. در بهار سال ۱۹۵۵، ایالات‌متحده آمریکا، چین را به حمله­ اتمی تهدید می­کند. در آوریل همان سال، چین با شروع مذاکرات موافقت نموده و بعد از عقب­نشینی ملی‌گراها از جزایر داچن^[۷]، مدعی دستیابی به یک پیروزی محدود می­شود. سرانجام در سال­های ۱۹۵۶ و ۱۹۹۶، دوباره مناقشات آغاز می­گردد.

سربازان ملی گرای چینی مهمات را در کوئموی تخلیه می کنند.

مارس ۱۹۵۹

• قیام مردم تبت

۹ سال بعد از ادعای جمهوری خلق چین نسبت به تسلّط بر تبت،‌ قیام گسترده ­ای در لهاسا^[۸] آغاز می­شود. هزاران نفر در جریان سرکوب­ های نیروهای جمهوری خلق چین، کشته شده و دالای­لاما^[۹] نیز به هند می­گریزد. ایالات‌متحده در کنار سازمان ملل، پکن را به دلیل نقض حقوق بشر در تبت محکوم می­کند. این در حالی است که سی آی اِی برای جنبش مقاومت مردم تبت -که در اواخر دهه­ ۱۹۵۰ آغاز شده است- سلاح ارسال می­کند.

هزاران نفر در مقابل کاخ دالایی لاما در اعتراض به اشغال تبت توسط چینی ها تظاهرات کردند.

اکتبر ۱۹۶۴

• اولین آزمایش بمب هسته­ای چین

در اکتبر ۱۹۶۴، چین بعد از انجام اولین آزمایش بمب هسته­‌ای، به جمع کشورهای دارای سلاح اتمی پیوست. این اتفاق در حالی رخ می­دهد که چین و ایالات‌متحده، بر سر مسئله ویتنام مناقشه دارند. در زمان آزمایش بمب، چین سربازانش را به مرز ویتنام اعزام کرده است.

آزمایش اتمی چین در صحرای گوبی استان سین کیانگ

مارس ۱۹۶۹

• مناقشه­ مرزی چین-شوروی

اختلافات در مورد امنیت، ایدئولوژی و الگوهای توسعه، به روابط چین- شوروی آسیب می­رساند. سیاست­های صنعتی سازی رادیکال چین که به «گام بزرگ روبه‌جلو^[۱۰]» مشهور است، باعث می­شود تا در سال ۱۹۶۰، اتحاد جماهیر شوروی مستشاران خود را از چین فرابخواند. درگیری ­های مرزی مارس ۱۹۶۹، اختلافات را تشدید می­کند. مسکو جایگاه واشنگتن را به‌عنوان بزرگ­ترین تهدید چین گرفته و شکاف میان شوروی و چین، به صلح پکن با ایالات‌متحده منجر می­گردد.

سربازان چینی در نزدیکی مرز شوروی مستقر شدند.

آوریل ۱۹۷۱

• دیپلماسی پینگ‌پنگ

در اولین گام برای ایجاد روابط دوستانه­ میان واشنگتن و پکن، تیم پینگ‌پنگ چین در ۶ آوریل ۱۹۷۱، اعضای تیم آمریکا را برای برگزاری مسابقه دعوت می­کند. خبرنگارانی که تیم آمریکا را همراهی می­کنند، جزء اولین آمریکایی­ هایی هستند که از سال ۱۹۴۹ اجازه­ ورود به چین را پیدا می­کنند. در جولای ۱۹۷۱ میلادی، وزیر امور خارجه، هنری کیسینجر^[۱۱] به‌صورت محرمانه به چین سفر می­کند. مدتی بعد، سازمان ملل، جمهوری خلق چین را به رسمیت شناخته و آن را به عضویت دائم شورای امنیت درمی­آورد؛ جایگاهی که از سال ۱۹۴۵ در اختیار جمهوری چین چیانگ بوده است.

اعضای تیم پینگ پنگ ایالات متحده پس از ترک چین با خبرنگاران ملاقات می کنند

فوریه ۱۹۷۲

• دیدار نیکسون^[۱۲] از چین

در فوریه­ ۱۹۷۲، رئیس­ جمهور ریچارد نیکسون، هشت روز را در چین می­گذراند و در طول این مدت، با رهبر مائو تسه ملاقات کرده و تفاهم ­نامه­ همکاری مشترک دو کشور^[۱۳] را با نخست­وزیر جئو ئن لای^[۱۴] امضاء می­کند. این توافق زمینه ­ساز بهبود روابط چین و آمریکا است، زیرا بر اساس آن، چین و ایالات‌متحده می­توانند در مورد موضوعات مورد اختلاف به‌ویژه تایوان گفتگو کنند. به هر حال در بیشتر سال­های یک دهه گذشته، روند عادی­سازی روابط میان دو کشور، پیشرفت کمی داشته است.

پرزیدنت نیکسون در نزدیکی دیوار بزرگ چین در سال ۱۹۷۲٫

۱۹۷۹

• روابط رسمی و سیاست چین واحد

جیمی کارتر^[۱۵] رئیس­جمهور آمریکا، چین را به‌صورت کامل به رسمیت شناخته است، اصل چین واحد را تصدیق و روابط عادی خود با تایوان را قطع می­کند. کمی بعد، معاون نخست­­وزیر، دنگ شیائوپینگ^[۱۶] کسی که پیشگام اجرای سیاست­های اصلاحی چین است، به ایالات‌متحده آمریکا سفر می­کند. در هر صورت، در آوریل،‌ کنگره­ آمریکا لایحه­ رابطه با تایوان را تصویب کرده و بدین ترتیب، امکان تداوم برقراری روابط تجاری و فرهنگی میان ایالات‌متحده و تایوان فراهم می­شود. این قانون، واشنگتن را به تقویت بنیه­ دفاعی تایپه^[۱۷] ملزم ساخته و در عین حال، به‌صورت رسمی ناقض سیاست ایالات‌متحده نسبت به چین واحد هم نیست.

معاون نخست وزیر چین دنگ شیائوپینگ در یک رودئو تگزاس در سال ۱۹۷۹٫

جولای ۱۹۸۲

• چین در دوران دولت ریگان^[۱۸]

دولت ریگان شش تضمین به تایوان می­دهد، ازجمله تعهد برای محترم­ شمردن قانون برقراری روابط، قرار نگرفتن در میان تایوان و چین و اینکه هیچ زمانی را برای پایان فروش سلاح به این کشور تعیین نمی­کند. سپس در آگوست ۱۹۸۲، دولت ریگان سومین تفاهم­ نامه­ مشترک با جمهوری خلق چین را امضاء نموده تا بدین‌وسیله، روابط دو کشور بهبود یابد. این اقدام تأییدی دوباره بر پایبندی ایالات‌متحده به سیاست چین واحد است. اگرچه رونالد ریگان مدعی حمایت از برقراری روابط نزدیک با تایوان است، اما در دوران رقابت­های انتخاباتی، تلاش می­کند تا روابط پکن- واشنگتن را در دورانی که توسعه ­طلبی شوروی دغدغه­ اصلی آمریکا بود،‌ بهبود ببخشد. رئیس­ جمهور ریگان در آوریل ۱۹۸۴ به چین می­رود و در ماه ژوئن، دولت ایالات‌متحده اجازه­ فروش تسلیحات نظامی به چین را صادر می­کند.

رئیس جمهور رونالد ریگان و رئیس جمهور چین، لی شیانیان، در حال سان دیدن از گارد افتخاری نظامی در پکن، ۲۶ آوریل ۱۹۸۴ .

ژوئن ۱۹۸۹

• قتل­عام میدان تیان­آن­من^[۱۹]

در بهار ۱۹۸۹، هزاران دانشجو تظاهراتی اعتراضی را در میدان تیان­آن­من پکن برگزار کرده و خواستار اصلاحات دموکراتیک و پایان فساد می­شوند. دولت در سوم ژوئن، نیروهای نظامی را برای پاک­سازی میدان اعزام می­کند، اقدامی که منجر به کشته شدن صدها معترض می­شود. در واکنش به این اقدام، دولت آمریکا روند فروش سلاح به پکن را به حالت تعلیق درآورده و روابط دو کشور تیره‌وتار می­گردد.

یک معترض تنها با تانک های نظامی در میدان تیان آن من روبرو می شود.

سپتامبر ۱۹۹۳

• مخالفان اصلی تبعید شدند

در سپتامبر سال ۱۹۹۳ میلادی، چین، وئی ژنگشنگ،^[۲۰] زندانی سیاسی را که از سال ۱۹۷۹ در زندان بوده است، آزاد می­کند. در آن سال، بیل کلینتون^[۲۱] سیاست تعامل سازنده با چین را در پیش می­گیرد. به هر حال بعد از ناکامی چین در گرفتن میزبانی بازی­‌های المپیک سال ۲۰۰۰، دولت این کشور وئی را مجدداً زندانی می­کند. چهار سال بعد، کلینتون شرایط آزادی وئی و یکی از معترضان تجمع میدان تیان­آن­من به نام ونگ دان^[۲۲] را فراهم ساخته و پکن هردوی آن­ها را به ایالات‌متحده تبعید می­کند.

وی جینگ‌شنگ، مخالف چینی، سند آزادی را در سال ۱۹۹۳ امضا می‌کند

مارس ۱۹۹۶

• اولین انتخابات ریاست­جمهوری تایوان

در مارس ۱۹۹۶، حزب ملی‌گرا به رهبری لی تنگ­ هویی^[۲۳] با اختلاف، فاتح اولین انتخابات ریاست ­جمهوری این کشور می­شود. این در حالی است که آزمایش ­های موشکی چین، حامل این پیام بودند که رأی­دهندگان نباید به نامزد حامی استقلال رأی بدهند. این انتخابات یک سال پس از آنکه چین سفیر خود را به دلیل صدور اجازه­ ورود لی به آمریکا توسط کلینتون فراخواند، برگزار شد. دیداری که حاکی از تغییر سیاست پانزده‌ساله‌ ایالات‌متحده نسبت به عدم صدور ویزا برای رهبران تایوانی بود. در سال ۱۹۹۶، واشنگتن و پکن، دوباره بر سر اعزام سفیر به توافق می­رسند.

لی تنگ هوی در یک جشن انتخاباتی

می ۱۹۹۹

• بمباران سفارت چین در بلگراد^[۲۴]

در ماه می سال ۱۹۹۹، ناتو در جریان انجام عملیات علیه نیروهای صرب که کوزوو^[۲۵] را اشغال کرده بودند، به اشتباه، سفارت چین در بلگراد را بمباران کرده و درنتیجه، روابط چین و آمریکا متزلزل می­شود. ایالات‌متحده و ناتو به دلیل مجموعه­ ای از اشتباهات اطلاعاتی آمریکا که موجب چنین بمبارانی شد، عذرخواهی می­کنند اما هزاران نفر از چینی‌­های معترض در سرتاسر کشور، به خیابان­ ها آمده و به دارایی ­ها و ساختمان ­های متعلق به آمریکا حمله می­کنند.

سفارت چین در بلگراد پس از اصابت موشک های ناتو

اکتبر ۲۰۰۰

• روابط تجاری عادی شده

رئیس‌­جمهور کلینتون، قانون روابط چین-آمریکا را در اکتبر سال ۲۰۰۰ میلادی امضاء نموده و امکان برقراری روابط تجاری عادی با ایالات‌متحده را برای پکن فراهم می­سازد. همچنین، این اقدام راه را برای پیوستن چین به سازمان تجارت جهانی در سال ۲۰۰۱ هموار می­سازد. بین سال­های ۱۹۸۰ و ۲۰۰۴، حجم تجارت دو کشور از ۵ میلیارد دلار به ۲۳۱ میلیارد دلار، افزایش پیدا می­کند. در سال ۲۰۰۶، چین از مکزیک، دومین شریک تجاری آمریکا پس از کانادا پیشه می­گیرد.

بندری در شانگهای.

آوریل ۲۰۰۱

• بن­بست چین و آمریکا در موضوع هواپیمای جاسوسی

در آوریل سال ۲۰۰۱، یک هواپیمای شناسایی آمریکا با جنگنده­ چینی برخورد کرده و باعث می­شود تا این هواپیما در خاک چین، فرود اضطراری انجام دهد. مقامات جزیره­ هاینان^[۲۶] چین، ۲۴ خدمه­ هواپیمای آمریکایی را دستگیر می­کنند. بعد از گذشت ۱۲ روز و وقوع یک بن­بست شدید در این موضوع، مسئولان چینی خدمه را آزاد کرده و جورج دبلیو بوش^[۲۷] نیز نسبت به مرگ خلبان چینی و فرود اضطراری هواپیمای آمریکایی، اظهار تأسف می­کند.

_{یک هواپیمای جمع آوری اطلاعات الکترونیکی ایالات متحده از پایگاه هوایی کادنای ژاپن به پرواز درآمد.}

سپتامبر ۲۰۰۵

• «سهامدار مسئول»

در سپتامبر ۲۰۰۵ میلادی، معاون وزیر خارجه آمریکا، رابرت زولیک^[۲۸]، طی یک سخنرانی مسئله‌ تعامل و گفتگوی راهبردی با چین را مطرح می­کند. او در حالی که پکن را یک قدرت نوظهور می­خواند، از این کشور می­خواهد تا به‌عنوان یک «سهامدار مسئول» عمل کرده و از نفوذ خود برای کشاندن کشورهایی مانند سودان، کره شمالی و ایران به سمت پایبندی به نظام بین‌­الملل استفاده کند. در همان سال، کره شمالی از گفتگوهای شش جانبه‌ای که با هدف کنترل و محدودسازی جاه­‌طلبی­ های هسته­ ای این کشور برگزار می­شد، خارج می­شود. بعد از اینکه کره شمالی اولین آزمایش هسته­‌ای خود را در اکتبر ۲۰۰۶ انجام می­دهد، چین نقش میانجی را ایفا کرده و تلاش می­کند تا پیونگ‌یانگ^[۲۹] را به میز مذاکرات بازگرداند.

رابرت زولیک معاون وزیر امور خارجه آمریکا و لی ژائوکسینگ وزیر خارجه چین در پکن دیدار کردند.

مارس ۲۰۰۷

• چین، بودجه نظامی­اش را افزایش می­دهد

در مارس ۲۰۰۷ میلادی، چین اعلام می­کند که بودجه­ سالانه­ دفاعی کشور ۱۸ درصد افزایش داشته و به بیش از ۴۵ میلیارد دلار خواهد رسید. این در حالی است که از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵، هزینه­ های نظامی کشور به‌طور میانگین، ۱۵ افزایش یافته است. معاون رئیس­ جمهور آمریکا، دیک چنی^[۳۰]، در جریان سفر دوره­ای خود به آسیا، اظهار می­کند که تقویت نظامی چین با هدف اعلام شده از سوی این کشور، مبنی بر یک «افزایش صلح­‌طلبانه» همخوانی ندارد. چین نیز در مقابل، اعلام می­کند که این افزایش بودجه در راستای بهبود آموزش ­های نظامی سربازان و افزایش دستمزد آن­ها است تا بدین‌وسیله از «امنیت ملی و تمامیت ارضی کشور صیانت شود».

استخدام شدگان ارتش آزادیبخش خلق،بزرگترین ارتش دائمی جهان

سپتامبر ۲۰۰۸

• تبدیل چین به بزرگ­ترین طلبکار خارجی آمریکا

در سپتامبر سال ۲۰۰۸ میلادی، چین از ژاپن سبقت گرفته و با نزدیک به ۶۰۰ میلیارد دلار طلب، به بزرگ­ترین طلبکار آمریکا تبدیل می­شود. روند رو به رشد وابستگی متقابل اقتصادهای آمریکا و چین، زمانی آشکار می­شود که اقتصاد جهان با بحران مواجه شده و نگرانی­ها در مورد عدم توازن اقتصادی میان چین و آمریکا، افزایش پیدا می­کند.

آگوست ۲۰۱۰

• تبدیل چین به دومین اقتصاد بزرگ جهان

چین از ژاپن پیشی گرفته و به دومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل می­شود، زیرا ارزش اقتصادی­ این کشور در طول چهارماهه­ دوم سال ۲۰۱۰، به رقم ۱٫۳۳ تریلیون دلار می‌رسد که کمی بالاتر از این عدد برای ژاپن، یعنی ۱٫۲۸ تریلیون دلار است. بر اساس نظر جیم اونیل،^[۳۱] اقتصاددان شرکت گلدمن ساکس^[۳۲]، چین تلاش می­کند تا جایگاه آمریکا به‌عنوان اقتصاد اول جهان را در سال ۲۰۲۷ از آن خود کند. بر اساس گزارشی که چینی­‌ها در ابتدای سال ۲۰۱۱ منتشر می­کنند، میزان تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۱۰، به ۵٫۸۸ تریلیون دلار رسیده، در حالی که این رقم برای ژاپن، ۵٫۴۷ تریلیون دلار است.

نوامبر ۲۰۱۱

• «چرخش» ایالات‌متحده به سمت آسیا

وزیر امور خارجه آمریکا، هیلاری کلینتون^[۳۳] در یک مقاله به مسئله‌ «چرخش» آمریکا به سمت آسیا اشاره می­کند. دعوت کلینتون برای «سرمایه‌­گذاری بیشتر در زمینه­‌های دیپلماسی، اقتصاد، راهبردها و غیره در منطقه­ آسیا- پاسفیک^[۳۴]»، به‌عنوان حرکتی در راستای مقابله با نفوذ روبه رشد چین تلقی می­شود. همان ماه، در اجلاس سازمان همکاری­های اقتصادی آسیا-پاسفیک^[۳۵]، رئیس ­جمهور آمریکا باراک اوباما^[۳۶] اعلام می­کند که ایالات‌متحده و هشت کشور دیگر پیمان تجاری اقیانوس آرام^[۳۷] را امضاء کرده­اند؛ که یک توافق برای تجارت آزاد میان کشورهای مختلف است. بعدها اوباما برنامه­ هایی را برای اعزام ۲۵۰۰ تفنگ­دار دریایی به استرالیا تشریح می­کند، اقدامی که انتقادهای چین را به دنبال دارد.

فوریه ۲۰۱۲

• افزایش منازعات تجاری

کسری تجاری آمریکا با چین از ۲۷۳٫۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۰، به رقم بی­سابقه­ ۲۹۵٫۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۱ می­رسد. سه‌چهارم از میزان رشد کسری تجاری آمریکا در سال ۲۰۱۱، ناشی از همین افزایش است. در ماه مارس، ایالات‌متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و ژاپن، درخواست گفتگو با چین را به دلیل محدودیت­ هایی که این کشور بر صادرات عناصر خاکی کمیاب اعمال نموده، به سازمان تجارت جهانی اعلام می­کنند. ایالات‌متحده و هم­پیمانانش، تأکید دارند که این محدودیت ­ها ناقض قواعد تجارت بین‌الملل بوده و باعث می­شود، شرکت‌­های بین ­المللی که از این فلزات و مواد استفاده می­کنند، به چین نقل‌مکان نمایند. چین این اقدام را «نسنجیده و ناعادلانه» خوانده و در عین حال، بر دفاع از حقوق خود در منازعات تجاری تأکید می­کند.

آوریل ۲۰۱۲

• یک مخالف به سفارت آمریکا می­رود

در ۲۲ آوریل، یک مخالف چینی نابینا به نام چن گوانگ ­چنگ،^[۳۸] از حبس خانگی خود در استان شاندونگ^[۳۹] فرار کرده و به سفارت آمریکا در پکن می­رود. دیپلمات­‌های آمریکایی بعد از مذاکره با مقامات چینی توافق می­کنند که وی در چین مانده و در شهری نزدیک به پایتخت، به تحصیل در رشته حقوق مشغول شود. به هر حال بعد از انتقال به پکن، چن نظر خود را تغییر داده و از آمریکا تقاضای پناهندگی می­کند. این تحولات، تهدیدی برای روابط دیپلماتیک آمریکا و چین به شمار می­رود، اما هر دو طرف برای اجتناب از مناقشه، به چن اجازه می­دهند تا به‌عنوان یک دانشجو و نه یک پناهنده به آمریکا برود.

نوامبر ۲۰۱۲

• رهبری جدید چین

هجدهمین کنگره­ حزب ملی با مهم­ترین واسپاری مسئولیت رهبری در چند دهه­ گذشته به پایان می­رسد. بر این اساس، نزدیک به ۷۰ درصد اعضای‌ بدنه­ اصلی رهبری کشور- کمیته دائمی پلیتبوروی^[۴۰]، کمیسیون مرکزی نظامی^[۴۱] و شورای دولتی^[۴۲]– دچار تغییر و تحول می­شوند. لی که چیانگ،^[۴۳] جایگاه نخست­ وزیری را کسب می­کند، درحالی‌که شی جین پینگ،^[۴۴] جایگزین هو جینتائو^[۴۵] شده و به مقام ریاست­ جمهوری، دبیر کل حزب کمونیست و رئیس کمیسیون مرکزی نظامی، دست پیدا می­کند. شی سخنرانی­هایی را در مورد «جوان­سازی» چین ایراد می­کند.

رای نمایندگان در جلسه پایانی هجدهمین کنگره حزب ملی حزب کمونیست چین در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۲

۷-۸ ژوئن ۲۰۱۳

• اجلاس سانی­لند^[۴۶]

اوباما از رئیس­ جمهور شی در اجلاس سانی­لند کالیفرنیا^[۴۷] میزبانی می­کند. او در این نشست به دنبال برقراری یک رابطه­ دوستانه شخصی با همتای چینی خود و رفع مناقشات دو طرف است. هر دو نفر خود را متعهد برای همکاری بیشتر و اثرگذارتر در زمینه­ های مسائل دوجانبه، منطقه­ای و جهانی، ازجمله تغییرات آب‌وهوا و کره شمالی می­دانند. اوباما و شی تصمیم می­گیرند تا یک «مدل جدید» از روابط دوجانبه را ایجاد کنند. این، یک پالس مثبت در پاسخ به مفهومی است که شی با عنوان تثبیت «نوعی جدید از روابط قدرت­های بزرگ» مطرح می­کند.

باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده و رئیس جمهور چین شی جین پینگ در سانیلندز در رانچو میراژ، کالیفرنیا، ژوئن ۲۰۱۳ قدم می زنند.

۲۰۱۴

• آمریکا یک تبعه چینی را متهم می­کند

یک دادگاه در آمریکا، علیه پنج هکر چینی اعلام جرم کرده و مدعی ارتباط آن­ها با ارتش آزادی­بخش چین می­شود. اتهام این افراد سرقت فناوری­ های تجاری از شرکت‌های آمریکایی است. در مقابل، پکن همکاری­ ها و فعالیت­ های خود در گروه عمل امنیت سایبری آمریکا- چین را به حالت تعلیق درمی­آورد. در ژوئن ۲۰۱۵، مقامات آمریکایی می­گویند که شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه هکرهای چینی مسئول افشای بزرگ اطلاعات دفتر مدیریت کارکنان ایالات‌متحده^[۴۸] و همچنین، سارق اطلاعات ۲۲ میلیون کارمند فعلی و سابق دولت فدرال هستند.

۱۲ نوامبر ۲۰۱۴

• بیانیه مشترک در مورد آب‌وهوا

در حاشیه­ اجلاس همکاری­ های اقتصادی آسیا-پسفیک، اوباما و شی، بیانیه­‌ا­ی مشترک در مورد آب‌وهوا صادر کرده و پایبندی خود را نسب به کاهش انتشار گازهای گلخانه­‌ای اعلام می­کنند. اوباما یک هدف جاه­طلبانه ­تر برای این اقدام آمریکا در نظر می­گیرد و شی نیز برای اولین بار وعده­ کنترل روند انتشار این‌گونه آلودگی­‌ها تا سال ۲۰۳۰ را می­دهد. این تعهدها از سوی دو کشور -که عامل بیشتر آلودگی ­های آب‌وهوا در جهان هستند- امیدهای کارشناسان را برای به ثمر نشستن مذاکرات جهانی در کنفرانس آب‌وهوای پاریس -که توسط سازمان ملل در سال ۲۰۱۵ برگزار خواهد شد- افزایش می­دهد.

باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده، با شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین در جریان مجمع APEC در پکن، نوامبر ۲۰۱۴ دست می‌دهد.

۳۰ می ۲۰۱۵

• هشدار آمریکا به چین در مورد دریای جنوبی چین

در چهاردهمین نشست گفتگوهای شانگری­لا^[۴۹] در مورد امنیت آسیا، وزیر دفاع آمریکا اشتون کارتر،^[۵۰] خواستار این امر می­شود که چین، ادعای مالکیت چالش­برانگیز خود بر دریای جنوبی چین را متوقف کند. او همچنین، اظهار می­دارد که ایالات‌متحده با «هرگونه نظامی­گری» در مناطق مورد مناقشه مخالف است. قبل از کنفرانس، مقامات آمریکا اعلام کردند که تصاویر دریافتی از نیروی دریایی این کشور، نشان می­دهد که چین در حال تخلیه­ تجهیزات نظامی در مجموعه‌­ای از جزایر مصنوعی است، اما چین مدعی است که ساخت‌وسازها عمدتاً اهداف غیرنظامی را دنبال می­کنند.

۹ فوریه ۲۰۱۷

• بعد از افزایش تردیدها، ترامپ بر سیاست چین واحد مهر تأیید می­زند

دونالد ترامپ^[۵۱] در تماس تلفنی با رئیس ­جمهور چین، می­گوید که او از سیاست چین واحد حمایت می­کند. ترامپ بعد از رسیدن به ریاست­ جمهوری برخلاف رسم معمول، تلفنی با رئیس­ جمهور تایوان، سای اینگ-ون^[۵۲] گفتگو کرده و پایبندی آمریکا به سیاست چین واحد را زیر سؤال می­برد. سیاست واشنگتن برای چهار دهه این بوده است که فقط یک چین وجود دارد. در راستای این سیاست، ایالات‌متحده روابط رسمی با جمهوری خلق چین برقرار کرده است، اما همچنان به روابط غیررسمی با تایوان، ازجمله در زمینه­ کمک­ های دفاعی ادامه می­دهد. وزیر امور خارجه رکس تیلرسون^[۵۳] در جریان سفر به چین در ماه مارس، روابط آمریکا- چین را «مبتنی بر عدم تقابل، دوری از مناقشه، احترام متقابل و همواره به دنبال راهکارهای برُد- برُد»‌ توصیف می­کند.

رئیس جمهور چین شی جین پینگ و رکس تیلرسون وزیر امور خارجه ایالات متحده در پکن، ۱۹ مارس ۲۰۱۷

 6-7 آوریل ۲۰۱۷

• ترامپ، میزبان شی در عمارت مار-ئه-لاگو^[۵۴]

در اجلاس دو روزه­ای که­ در عمارت مار-ئه-لاگو در فلوریدا^[۵۵] برگزار خواهد شد،‌ ترامپ از شی میزبانی می­کند. تجارت دوجانبه و کره شمالی، دو دستور کار اصلی این نشست هستند. بعد از آن، ترامپ این‌گونه توئیت می­زند «پیشرفت چشمگیر» در روابط آمریکا-چین و شی نیز به یک درک عمیق­تر و اعتماد بیشتر اشاره می­کند. در اواسط ماه می، ویلبر راس^[۵۶]، وزیر بازرگانی آمریکا^[۵۷]، از یک توافق ۱۰ ماده­ای میان پکن و واشنگتن، پرده برمی­دارد که هدف آن گسترش تجارت محصولات و خدمات مانند گوشت گاو، ماکیان و پرداخت­ های الکترونیک است. راس روابط دوجانبه را به‌عنوان «رسیدن به یک سقف جدید» توصیف می­کند، اگرچه دو کشور به مسائل جنجالی تجاری ازجمله آلومینیوم، قطعات خودرو و فولاد اشاره­ای نمی­کنند.

۲۲ مارس ۲۰۱۸

• ترامپ بر کالاهای وارداتی از چین تعرفه وضع می­کند

دولت ترامپ اعلام می­کند که بر کالاهای وارداتی از چین -که ارزش آن­ها حداقل ۵۰ میلیارد دلار است- تعرفه­ های سرتاسری وضع خواهد شد. این اقدام در واکنش به ادعای کاخ سفید مبنی بر سرقت تکنولوژی آمریکا و همچنین، حق مالکیت معنوی این کشور از سوی چین است. کمی بعد از وضع تعرفه بر فولاد و آلومینیوم وارداتی از چین، این اقدامات کالاهایی مانند پوشاک، کفش و الکترونیک را نیز در برگرفته و باعث ایجاد محدودیت برای برخی سرمایه­ گذاری ­های چین در آمریکا می­شود. در اوایل آوریل، چین در اقدامی متقابل بر انواعی از کالاهای آمریکایی تعرفه وضع کرده و با این کار، نگرانی­ها در مورد جنگ تجاری میان دو اقتصاد بزرگ جهان را افزایش می­دهد. این اقدام، نشانگر سخت‌گیرانه­­­ شدن رویکرد ترامپ نسبت به چین است، آن‌هم بعد از نشست­ های پرسروصدایی که با شی در آوریل و نوامبر برگزار کرده بود.

۶ جولای ۲۰۱۸

• جنگ تجاری آمریکا-چین تشدید می­شود

دولت ترامپ تعرفه­ های جدیدی را بر کالاهای چینی -که رقم آن­ها ۳۴ میلیارد دلار است- وضع می­کند. بیش از ۸۰۰ محصول چینی در بخش­های صنعتی و حمل‌ونقل و همچنین، کالاهایی همچون تلویزیون و دستگاه­های پزشکی،‌ با تعرفه­ ی واردات ۲۵ درصدی مواجه خواهند شد. چین نیز در مقابل، بر بیش از ۵۰۰ محصول آمریکایی تعرفه وضع می­کند. این اقدام شامل کالاهایی به ارزش نزدیک به ۳۴ میلیارد دلار می‌شود، محصولاتی مانند گوشت گاو، لبنیات، غذاهای دریایی و سویا. ترامپ و کابینه او معتقدند که چین با سوءاستفاده از قوانین تجارت آزاد، تلاش دارد تا ایالات‌متحده را «فریب داده» و بدین‌وسیله به شرکت­های آمریکایی حاضر در چین ضربه بزند. پکن ضمن انتقاد از اقدام دولت ترامپ، آن را «قلدری تجاری» خوانده و هشدار می­دهد که تعرفه­ ها، می­توانند به ایجاد آشوب در بازار جهانی منجر گردند.

۴ اکتبر ۲۰۱۸

• سخنرانی مایک پنس^[۵۸] حاکی از یک رویکرد سخت­گیرانه است

مایک پنس، معاون رئیس‌­جمهور آمریکا^[۵۹] در جریان یک سخنرانی، به روشنی سیاست دولت ترامپ نسبت به چین و سخت شدن قابل­ توجه موضع ایالات‌متحده در قبال این کشور را توضیح می­دهد. پنس اظهار می­کند که ایالات‌متحده با بهره­ گیری از تعرفه­ گمرکی، رقابت را بر همکاری ترجیح می­دهد تا بدین‌وسیله با «هجوم اقتصادی» مقابله کند. همچنین، وی ضمن محکوم کردن آنچه تجاوزهای روبه رشد نظامی چین، به‌خصوص در دریای جنوبی چین می­خواند، از سانسور روبه افزایش و آزارهای دینی دولت چین انتقاد نموده و آن را به سرقت مالکیت معنوی آمریکا و دخالت در انتخابات این کشور متهم می­کند. وزیر امور خارجه چین، اظهارات پنس را «اتهامات بی­اساس» خوانده و هشدار می­دهد که چنین اقداماتی، می­تواند روابط دو کشور را خدشه ­دار سازد.

معاون رئیس جمهور مایک پنس در موسسه هادسون در واشنگتن دی سی سخنرانی می کند

۱ دسامبر ۲۰۱۸

• کانادا مدیر شرکت هوآوی را دستگیر می­کند

منگ وانژو^[۶۰] رئیس هیئت‌مدیره شرکت هوآوی،‌ بنا بر درخواست ایالات‌متحده در کانادا دستگیر می­شود. وزارت دادگستری آمریکا^[۶۱]، شرکت هوآوی و منگ را به نقض تحریم‌های تجاری علیه ایران و کلاه‌برداری متهم کرده و خواستار استرداد او می­شود. چین نیز در اقدامی متقابل دو شهروند کانادا را به جرم اقدام علیه امنیت ملی دستگیر می­کند. مقامات چینی دستگیری منگ را یک «اتفاق سیاسی مهم» خوانده و خواستار آزادی فوری او می­شوند. آمریکایی­ ها تأکید می­کنند که محاکمه­ این فرد کاملاً عادلانه و فارغ از اغراض سیاسی انجام خواهد شد اما ترامپ، اظهار می­کند که دستگیری منگ می­تواند به‌عنوان یک اهرم فشار در مذاکرات تجاری چین-آمریکا استفاده شود.

۶ مارس ۲۰۱۹

• هوآوی علیه ایالات‌متحده اقامه دعوی می­کند

در زمان باز بودن پرونده قضائی منگ،‌ هوآوی از آمریکا به دلیل ممنوعیت استفاده از تجهیزات عظیم مخابراتی این شرکت در نهادهای فدرال شکایت می­کند. دولت ترامپ در جنگ با پکن بر سر برتری در زمینه فناوری،‌ یک مبارزه تهاجمی را آغاز کرده و به سایر کشورها هشدار می­دهد که از تجهیزات هوآوی برای ساخت شبکه‌­های ۵G استفاده نکنند. همچنین، دولت آمریکا مدعی می­شود که دولت چین، می­تواند از این شرکت برای مقاصد جاسوسی استفاده کند.

گوئو پینگ، رئیس دوره ای هواوی در یک کنفرانس مطبوعاتی صحبت می کند

۱۰ می ۲۰۱۹

• جنگ تجاری تشدید می­شود

بعد از شکست گفتگوهای تجاری،‌‌ دولت ترامپ تعرفه­های گمرکی محصولات چینی به ارزش ۲۰۰ میلیارد دلار را از ۱۰ درصد به ۲۵ درصد افزایش می­دهد. چین نیز در مقابل اعلام می­کند که برنامه­ هایی برای بالا بردن تعرفه گمرکی نسبت به کالاهای آمریکایی به ارزش ۶۰ میلیارد دلار دارد. ترامپ می­گوید که بالا رفتن هزینه­ ها به دلیل افزایش تعرفه­ ها، چین را وادار می­کند تا توافقی به نفع آمریکا را بپذیرد، درحالی‌که وزیر امور خارجه چین معتقد است ایالات‌متحده آمریکا «انتظاراتی زیاده­خواهانه» دارد. چند روز بعد،‌ دولت ترامپ استفاده از تجهیزات مخابراتی ساخت خارج را که می­توانند، امنیت ملی کشور را به خطر بیندازند، در شرکت ­های آمریکایی ممنوع می­کند. به نظر می­رسد هدف این اقدام، شرکت هوآوی است. وزارت بازرگانی آمریکا نیز هوآوی را در لیست سیاه خود قرار می­دهد.

۵ آگوست ۲۰۱۹

• آمریکا به چین لقب استثمارگر پول می­دهد

بعد از اینکه بانک مرکزی چین اجازه­ کاهش چشم­گیر ارزش یوآن را می­دهد، دولت ترامپ، چین را یک استثمارگر پول می­خواند. این عنوان که برای اولین بار از سال ۱۹۹۴ به چین اطلاق می­شود، در اصل جنبه­ای نمادین دارد اما کمتر از یک هفته بعد از اعلام ترامپ مبنی بر وضع تعرفه­ های بیشتر بر کالاهای چینی به ارزش ۳۰۰ میلیارد دلار اتفاق می­افتد. این، بدین معنا بوده که هر چیزی که آمریکا از چین وارد می­کند، اکنون مالیات بر آن وضع شده است. پکن هشدار می­دهد که این اقدامات به «آشفتگی بازارهای مالی دامن خواهد زد».

۲۷ نوامبر ۲۰۱۹

• ترامپ قانون حمایت از معترضان هنگ‌کنگی را امضاء می­کند

ترامپ قانون حقوق بشر و دموکراسی هنگ‌کنگ را بعد از تصویب در کنگره با اکثریت آراء، امضاء می­کند. به‌موجب این قانون، ایالات‌متحده موظف است تا افرادی را که مسئول نقض حقوق بشر در هنگ‌کنگ هستند، تحریم کند. همچنین، این قانون از مقامات آمریکایی می­خواهد تا در هرسال بررسی کنند که آیا هنگ‌کنگ به «سطحی بالاتر از استقلال و خودمختاری» از پکن رسیده است یا خیر. بسیاری از معترضان حامی دموکراسی که از ماه ژوئن به برگزاری تظاهرات اعتراضی مشغول‌اند، از تصویب این قانون خوشحال‌ هستند. مسئولان چین این اقدام را محکوم کرده و تحریم­ هایی را علیه چند شرکت آمریکایی وضع می­کنند. همچنین، چین مانع ورود کشتی­ جنگی آمریکا به هنگ‌کنگ می­شود.

۱۵ ژانویه ۲۰۲۰

• «گام اوّل» امضاء قرارداد تجاری

ترامپ و معاون نخست‌وزیر چین، لیو هه^[۶۲] این قرارداد را امضاء می­کنند؛ توافقی که تحولی مهم در نزدیک به دو سال جنگ تجاری میان دو اقتصاد برتر جهان به حساب می­آید. این قرارداد برخی از تعرفه­‌های گمرکی بر کالاهای چینی را کاهش داده و چین را متعهد می­کند تا در طول دو سال، حجم بیشتری از کالاهای آمریکایی مانند محصولات کشاورزی و خودرو به ارزش ۲۰۰ میلیارد دلار را خریداری نماید. همچنین، چین تضمین می­دهد که قوانین مربوط به رعایت حقوق و مالکیت معنوی رعایت شود؛ اما این توافق، بیشتر تعرفه ­ها را حفظ می­کند و اشاره­ای نیز به یارانه­‌های گسترده­ای که دولت چین پرداخت می­کند، ندارد و مسئله‌ای که دغدغه­ طولانی­‌مدت ایالات‌متحده است. اگرچه ترامپ می­گوید در قرارداد بعدی می­توان به این مسائل پرداخت. چند روز قبل از امضاء قرارداد، ایالات‌متحده آمریکا عنوان استثمارگر پول را از چین سلب کرد.

معاون نخست وزیر لیو هه و رئیس جمهور دونالد جی. ترامپ پس از امضای توافق “فاز اول” با یکدیگر دست می دهند

۳۱ ژانویه ۲۰۲۰

• در بحبوحه­ همه­‌گیری ویروس کرونا، تنش­ها افزایش می­یابد

در دوران همه­گیری ویروس کرونا که اولین بار در شهر ووهان^[۶۳] چین گزارش شد، دولت ترامپ مانع ورود تمامی شهروندان غیر آمریکایی که اخیراً به جمهوری خلق چین سفر کرده­اند، می­شود. در ماه مارس، سازمان بهداشت جهانی^[۶۴] بعد از سرایت کرونا به بیش از ۱۰۰ کشور، آن را یک همه­ گیری جهانی اعلام می­کند. این مسئله باعث می­شود تا مسئولان چینی و آمریکایی، هرکدام دیگری را مسئول این بیماری خطاب کنند. سخنگوی وزارت خارجه چین بدون ارائه هیچ مدرکی مدعی می­شود که ارتش آمریکا این ویروس را وارد چین کرده، در حالی که ترامپ، بارها از «ویروس چینی» یاد کرده و اظهار می­دارد که گسترش این ویروس، به دلیل ناتوانی دولت چین بوده است. در ماه آوریل،‌ مقامات ارشد هر دو کشور لحن خود را تغییر داده و در دوران مواجهه جهان با این بحران، بر همکاری­ های مشترک تأکید می­کنند؛ اما همچنان ترامپ از سازمان بهداشت جهانی برای طرفداری از چین خرده گرفته و کمک­‌های مالی آمریکا به این سازمان را به حالت تعلیق درمی­آورد.

۱۸ مارس ۲۰۲۰

• چین روزنامه­نگاران آمریکایی را اخراج می­کند

دولت چین اعلام می­کند که حداقل ۱۳ روزنامه­نگار شاغل در سه روزنامه­ آمریکایی نیویورک‌تایمز^[۶۵]، وال‌استریت ژورنال^[۶۶] و واشنگتن‌پست^[۶۷] -که مجوز فعالیتشان در سال ۲۰۲۰ پایان می­یابد- باید کشور را ترک کنند. همچنین، پکن خواستار این امر می­شود که این خبرگزاری­ها به‌علاوه روزنامه تایم^[۶۸] و ویس آف امریکا^[۶۹]، اطلاعات فعالیت ­هایشان در چین را در اختیار دولت بگذارند. وزیر امور خارجه چین اظهار می­دارد که این اقدامات در واکنش به تصمیم دولت آمریکا در چند ماه گذشته است که بر اساس آن، تعداد خبرنگاران چینی پنج خبرگزاری زیر نظر دولت در ایالات‌متحده از ۱۶۰ نفر به ۱۰۰ نفر کاهش پیدا کرده و آن­ها، عاملان کشور بیگانه محسوب می­شوند.

۱۴ جولای ۲۰۲۰

• ترامپ جایگاه ویژه هنگ‌کنگ را سلب می­کند

دو هفته بعد از اینکه پکن یک قانون امنیت ملی جدید را برای هنگ‌کنگ تصویب می‌کند، ترامپ به موافقت­نامه­ تجارت ترجیحی با هنگ‌کنگ پایان می­دهد. همچنین، او قانونی را امضاء می­کند که بر اساس آن، مقامات و تجارت‌­هایی که آزادی و خودمختاری هنگ‌کنگ را تضعیف کنند، تحریم خواهند شد. مقامات چینی تهدید می­کنند که تحریم­ های مشابهی را علیه افراد و شرکت­های آمریکایی اعمال خواهند کرد. آن­ها چیزی را که مداخله ایالات‌متحده در امور داخلی چین می­نامند، محکوم می­کنند ازجمله اینکه واشنگتن یک روز قبل اعلام کرده، بیشتر ادعاهای چین نسبت به مالکیت دریای جنوبی چین، غیرقانونی و نامشروع است.

۲۲ جولای ۲۰۲۰

به‌واسطه­ افزایش تنش­های دیپلماتیک، چین و آمریکا، کنسولگری­های خود را تعطیل می­کنند

ایالات‌متحده آمریکا به چین دستور می­دهد تا کنسولگری خود در هیوستن^[۷۰] تگزاس^[۷۱] را تعطیل کند، به این دلیل که این مکان، مرکزی برای سرقت مالکیت معنوی و همچنین، اقدامات جاسوسی است. چین نیز این اقدام را محکوم کرده و در مقابل، کنسولگری آمریکا در شهر چنگدو^[۷۲] را تعطیل می­کند. در همان هفته، واشنگتن دو هکر چینی را به اتهام سرقت اطلاعات ساخت واکسن کرونا دادگاهی کرده و همچنین، تحریم­هایی علیه یازده شرکت چینی به دلیل نقض حقوق بشر در شین جیانگ^[۷۳] وضع می­کند. در همین زمان، وزیر امور خارجه چین، وانگ یی^[۷۴] ایالات‌متحده را مسئول افزایش تنش­ها معرفی می­کند.

۲۳ جولای ۲۰۲۰

• پمپئو می­گوید تعامل با چین به شکست انجامیده است

وزیر امور خارجه آمریکا، مایک پمپئو^[۷۵] در یک سخنرانی با موضوع «چین کمونیست و آینده­ جهان آزاد»، به یک تغییر عمیق در سیاست آمریکا اشاره می­کند. او اظهار می‌دارد که دوران تعامل با حزب کمونیست چین، به پایان رسیده و رفتارهای تجاری ناعادلانه­­ این کشور، سرقت مالکیت معنوی، نقض حقوق بشر در شین جیانگ و هنگ‌کنگ و همچنین، اقدامات خصمانه در شرق و دریاهای شرقی و جنوبی چین را نیز محکوم می­کند. او شهروندان چینی و مردم جهان را به اعمال فشار علیه پکن با هدف تغییر رفتار این کشور و احترام به قواعد بین ­المللی دعوت می­کند.

پمپئو وزیر امور خارجه در کتابخانه و موزه ریاست جمهوری ریچارد نیکسون در کالیفرنیا سخنرانی می کند

نوامبر و دسامبر ۲۰۲۰

• ترامپ فشارها را افزایش می­دهد

ترامپ تلاش می­کند تا میراث خود مبنی بر سخت گرفتن بر چین را در آخرین هفته‌های ریاست­‌جمهوری مستحکم کند. اداره­کننده اطلاعات ملی^[۷۶] جان رتکلیف^[۷۷]، چین را «بزرگ­ترین تهدید برای آمریکای امروز» می­خواند. همچنین، وزارت بازرگانی آمریکا، ده­ها شرکت چینی ازجمله بزرگ­ترین شرکت سازنده چیپ­ های الکترونیک، ابر شرکت بین ­المللی ساخت نیمه ­رسانا^[۷۸] را به لیست سیاه تجاری خود اضافه می­کند. وزارت امور خارجه قوانین صدور ویزا برای نزدیک به ۹۰ میلیون عضو حزب کمونیست چین را سخت­تر می­کند. همچنین، برخی دیگر از مقامات این کشور، همچون ۱۴ عضو کنگره­ ملی چین را به دلیل خشونت‌­ها و نقض حقوق بشرهایی که در هنگ‌کنگ، شین جیانگ و جاهای دیگر مرتکب شده ­اند، تحریم می­کند. به‌علاوه، کاخ سفید سرمایه­‌گذاری آمریکایی‎‌‌­‌ها در شرکت­ های چینی را -که معتقد است با ارتش آزادی­بخش چین ارتباط دارند- ممنوع اعلام می­کند. مقامات چینی می­گویند که آن­ها در برابر این اقدامات ترامپ و همچنین اقدامات بعدی او، مقابله‌به‌مثل خواهند کرد.

۲۱ ژانویه ۲۰۲۱

• ایالات‌متحده سرکوب­ و کشتار اویغورها^[۷۹] توسط چین را نسل­کشی می­خواند

در آخرین روز ریاست­جمهوری ترامپ، پمپئو اعلام می­کند که چین در حال ارتکاب جنایت علیه بشریت و همچنین، نسل­‌کشی اویغورها است. آن­ها یک گروه قومی مسلمان هستند که عمدتاً در شین جیانگ زندگی می­کنند. آمریکا اولین کشوری است که این‌گونه اصطلاحات را در مورد خشونت ­های دولت چین در طول چند سال گذشته، به کار ­می­برد. این اقدامات شامل حبس بدون دلیل بیش از یک‌میلیون نفر در شین جیانگ، عقیم­ سازی اجباری و سرکوب آزادی دینی می­شود. جو بایدن^[۸۰] که در دوران رقابت ­های انتخاباتی از کلمه­ نسل­کشی استفاده کرده بود، در اولین تماس خود به‌عنوان رئیس­‌جمهور آمریکا با شی، نسبت به این‌گونه رفتارها و سرکوب­ ها، اظهار نگرانی می‌کند. وزیر امور خارجه دولت بایدن،‌ آنتونی بلینکن^[۸۱] نیز مطلب بیان­ شده توسط پمپئو را تصدیق می­کند. با این حال، دولت چین نسل­کشی را رد می­کند. بعد از اتمام دوره ترامپ، پکن تحریم ­هایی را علیه ۲۸ مقام دولتی سابق آمریکا ازجمله پمپئو وضع می‌کند، به دلیل آنچه در نظر وزارت خارجه چین «رفتارهای جنون­ آمیزی» است که «به‌شدت به روابط دو کشور ضربه می­زنند». معترضان به تظاهراتی در واشنگتن دی سی پیوستند تا کشورها را تشویق کنند که رفتار چین با اویغورها را نسل کشی بدانند

برای مشاهده اصل مقاله کلیک کنید

---

[۱] Mao Zedong

[۲] Chiang Kai-shek

[۳] Taiwan Strait

[۴] Dwight Eisenhower

[۵] Quemoy

[۶] Matsu

[۷] Dachen

[۸] Lhasa

[۹] Dalai Lama

[۱۰] Great Leap Forward

[۱۱]Henry Kissinger

[۱۲] Nixon

[۱۳] Shanghai Communiqué

[۱۴] Zhou Enlai

[۱۵] Jimmy Carter

[۱۶] Deng Xiaoping

[۱۷] Taipei

[۱۸] Reagan

[۱۹] Tiananmen Square

[۲۰] Wei Jingsheng

[۲۱] Bill Clinton

[۲۲] Wang Dan

[۲۳] Lee Teng-hui

[۲۴] Belgrade

[۲۵] Kosovo

[۲۶] Hainan

[۲۷] George W. Bush

[۲۸] Robert B. Zoellick

[۲۹] Pyongyang

[۳۰] Dick Cheney

[۳۱] Jim O’Neill

[۳۲] Goldman Sachs

[۳۳] Hillary Clinton

[۳۴] Asia-Pacific

[۳۵] Asia-Pacific Economic Cooperation

[۳۶] Barack Obama

[۳۷] Trans-Pacific Partnership

[۳۸] Chen Guangcheng

[۳۹] Shandong

[۴۰] Politburo Standing Committee

[۴۱] Central Military Commission

[۴۲] State Council

[۴۳] Li Keqiang

[۴۴] Xi Jinping

[۴۵] Hu Jintao

[۴۶] Sunnylands Summit

[۴۷] California

[۴۸] Office of Personnel Management

[۴۹] Shangri-La Dialogue

[۵۰] Ashton Carter

[۵۱] Donald J. Trump

[۵۲] Tsai Ing-wen

[۵۳] Rex Tillerson

[۵۴] Mar-a-Lago

[۵۵] Florida

[۵۶] Wilbur Ross

[۵۷] U.S. Commerce Secretary

[۵۸] Mike Pence

[۵۹] U.S. Vice President

[۶۰] Meng Wanzhou

[۶۱] U.S. Justice Department

[۶۲] Liu He

[۶۳] Wuhan

[۶۴] World Health Organization

[۶۵] New York Times

[۶۶] Wall Street Journal

[۶۷] Washington Post

[۶۸] TIME

[۶۹] Voice of America

[۷۰] Houston

[۷۱] Texas

[۷۲] Chengdu

[۷۳] Xinjiang

[۷۴] Wang Yi

[۷۵] Mike Pompeo

[۷۶] National Intelligence

[۷۷] John Ratcliffe

[۷۸] Semiconductor Manufacturing International Corporation

[۷۹] Uyghurs

[۸۰] Joe Biden

[۸۱] Antony Blinken