درگیری میان مخالفان، پهبادهای خودمختار و نیروهای پلیس در راهپیمایی آخر هفته گذشته برای رؤیای آمریکایی باید تلنگری برای سیاست گذاران باشد که در این زمینه اقدامی انجام دهند. بدبینان در کاخ سفید و کنگره باید این اتفاق نظر میان اقتصاددانان و متخصصان تکنولوژی را بپذیرند که هوش مصنوعی و رباتیک دارد اقتصاد ما را متحول می کند و بیشتر مشاغل آمریکا را به مخاطره می اندازد. ما باید فرض کنیم که چنین تغییری اتفاق نمی افتد و دولت باید بدون در نظر گرفتن اینکه آیا مردم توانایی کارکردن دارند یا نه، برای همه مردم آمریکا سطح رفاهی و استاندارد زندگی قابل قبولی را تضمین کند. رشد چشمگیر ۳٫۴ درصدی تولید ناخالص ملی طی سال گذشته و آمار رسمی دولتی از نرخ ۴٫۶ درصدی بیکاری این حقیقت را پنهان می کند که بسیاری از خانواده های آمریکایی باید برای دوام آوردن و بقا جان بکنند. افزایش درآمدها همچنان راکد مانده؛ تقریباً ۶ نفر از هر ۱۰ نفر بزرگسال آمریکایی به صورت قراردادی کار می کنند و هیچ گونه امنیت شغلی بلندمدت یا فرصتی برای پیشرفت و ترقی ندارند. تقریباً سه نفر از هر ۱۰ نفر بزرگسالی که در دوران طلایی عمر خود از نظر شغلی هستند اصلاً داخل نیروی کار کشور نیستند و بنابراین جزو آمار بیکاری محاسبه نمی شوند. راه حل این مسأله متوقف کردن رشد تکنولوژی نیست. انقلاب تکنولوژی سه دهه گذشته به رشد و بالندگی اقتصاد کمک فراوانی کرده و بسیاری کالاها و خدمات را با قیمت مناسب برای عموم ارائه کرده، چیزی که شاید ۲۵ سال پیش قابل تصور نبود. تکنولوژی همچنین نشان داده این قابلیت و توانایی را دارد که به مهار تغییرات آب و هوایی کمک کند، مراقبت های بهداشتی و سطح سلامت را ارتقاء دهد و پژوهشهای علمی را تسهیل کند. با وجود همۀ اینها، بیشتر ثروتی که به مدد پیشرفتهای هوش مصنوعی و رباتیک تولید شده به جیب مدیران شرکت های تکنولوژی سرازیر می شود. اکنون زمان آن رسیده تا سود حاصل از این فناوری به طور گسترده تری در سرتاسر شبکه حمایتی اجتماعی توزیع شود. متاسفانه اعضای کنگره مسیر برعکس را در پیش گرفته اند و برخی طرح های رفاه اجتماعی را محدود کرده اند. چندصد هزار نفر روز شنبه خود را به واشنگتن رساندند تا علیه این محدودیت ها تظاهرات کنند. درطول تظاهرات، آشوبگران نقاب پوش به سمت پهبادهای خودمختار که برای کنترل جمعیت به کار گرفته شده بودند، بمب پرتاب کردند. در واکنش به این عمل، پهبادها هم به سمت تظاهرگنندگانی که پایین در خیابانها بودند اسپری فلفل شلیک کردند که باعث هجوم مردم برای فرار و لگدمال شدن برخی شد. بیش از ۲۰ نفر زخمی شده و برای درمان به بیمارستانهای اطراف اعزام شدند. یکی از تظاهرات کنندگان دوشنبه بر اثر جراحات فوت کرد. پلیس ۳۵ نفر را در صحنه تظاهرات دستگیر کرد و ۲۵ نفر دیگر بعداً و پس از شناسایی چهره بر اساس فیلم های ضبط شده توسط دوربین های مداربسته دستگیر شدند.
- مجازات فقرا همچنان ادامه دارد
مجازات فقیران که از تلاطمات اقتصادی آسیب دیده اند اشتباهی است که همواره در طول تاریخ در آمریکا تکرار شده است. در زمان انقلاب صنعتی، ماشین جای خیلی از رعیت ها و کارگران مزارع را گرفت و آنها را از کار بیکار کرد. حکومت های محلی برای اینکه این کارگران را از مطالبه حقوق رفاهی خود بازدارد خانه های فقرا یا همان نوانخانه ها را روی کار آورد که ساکنین آنها مجبور بودند سخت کار کنند. و در فاصلۀ زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۰، دولت فدرال و برخی از دولتهای ایالتی به دفعات کمک هزینه معیشتی را کاهش داده و طرح های حمایتی اجتماعی را محدود کرده اند، حتی در زمانی که بسیاری از مشاغل طبقه متوسط در نتیجه برون سپاری و اتوماسیون از بین رفتند. کارگرانی که مهارت کافی برای بقا در اقتصاد دانشی نداشتند کنار گذاشته شده و مجبور شدند به مشاغل خدماتی طبقه پایین تر روی آورند. موج کنونی ماشین گرایی و اتوماسیون پیشرفته با موج های قبلی این تفاوت را دارد که ماشینهای امروزی در انجام بسیاری از وظایفی که لازمه آن هوش است هم بر انسان غلبه می کند. پژوهشی که اخیراً در زمینه هوش مصنوعی انجام شده پیش بینی می کند که تا سال ۲۰۷۵ به احتمال ۹۰ درصد ماشینها در زمینه مشاغل مرتبط با اقتصاد از انسانها پیشی می گیرند. ماشین انسان را از کارهای پرزحمت (جمع آوری زباله) و پرخطر (حفاری) نجات داده است. ولی از سوی دیگر ماشینها نیاز به کار انسانی را خیلی سریعتر از سرعت ایجاد مشاغل جدید با درآمد مکفی کاهش داده اند. رانندگانی را در نظر بگیرید که در طرح رانندگی ایمن ازراه دور برای نظارت از راه دور بر کامیونهای بدون راننده آموزش دیده اند. طرح رانندگی ایمن از راه دور به عنوان شغل جدیدی برای رانندگانی که به خاطر استفاده از کامیونهای بدون راننده شغل خود را از دست دادند معرفی شده و به آنها احساس امنیت شغلی را برگرداند. سال گذشته، تولیدکنندگان این کامیونها با دولت فدرال رایزنی کرده و آنها را متقاعد کردند که لزومی برای کنترل تمام کامیونهای بدون راننده توسط رانندگان از راه دور وجود ندارد. در نتیجه این رایزنی، حدود چهارصد هزار راننده خود را در معرض خطر اخراج می بینند.
- به رویای جدیدی نیاز داریم
مدتها نیروی کار و کارگران در آمریکا عقیده داشتند که رؤیای آمریکایی بر پایه عدالت و تساوی فرصتها بنا شده و با کار سخت و تلاش میتوان به آن دست یافت و استاندارد زندگی ای در حد مطلوب داشت. این مسأله درباره چند دهۀ پس از جنگ جهانی دوم صدق می کرد چرا که کارگران در کارخانه هایی که به صورت اتحادیه در آمده بودند به کار گرفته شدند. اما از اواخر دهه ۱۹۷۰ رؤیای آمریکایی اول با تهدید جهانی سازی روبرو شد و اکنون هم با اتوماسیون و ماشینی کردن مشاغل ما به رؤیای آمریکایی جدیدی نیاز داریم: رؤیایی متناسب با دنیایی که در آن سخت کوشی، پشتکار و توانایی برای گذران زندگی کافی نیست.
گام اول برای رفع مشکل نابرابری درآمدی کنونی می تواند تصویب مالیات بر درآمد منفی باشد به نحوی که تضمین کند تمام خانواده های آمریکا حداقل درآمدی دوبرابر خط فقر اعلام شده برای کشور باشد. خانواده ها به طور دائمی و البته با نرخ نزولی از دولت تسهیلات دریافت می کنند تا زمانی که درآمد هر خانواده به سه برابر خط فقر کشور برسد. پشتوانه اقتصادی این طرح را می توان با افزایش حاشیۀ مالیات بر ثروت و مالیات مستغلات و همچنین افزایش مالیات کربن کشور تأمین کرد. همزمان می توان بقیۀ طرح های حمایت اجتماعی را که با طرح مالیات بر درآمد منفی موازی کاری هستند محدود و یا حذف کرد.
طرح قانونی اجرای برنامه مالیات بر درآمد منفی یعنی آیین نامه اصلاح رؤیای آمریکایی از سال ۲۰۴۰ در کنگره متوقف مانده است ولی با وجود این کمپین انتخابات ریاست جمهوری سال آینده امید به تصویب و اجرای این طرح را در دلها زنده کرده است. این برنامه زمانی رؤیایی واهی و دست نیافتنی بود اما تا کنون پنج تن از نامزدهای انتخاباتی آن را تأیید کرده اند.
- چینی ها را نباید نادیده گرفت
شاید بسیاری از رأی دهندگان برایشان سؤال باشد که چطور چنین طرح حمایتی گسترده ای عملی و قابل اجراست، ولی باید به کشورهای خارجی نگاه کنیم. چین، یکی دیگر از سردمداران هوش مصنوعی در دنیا، متوجه شده که پیشرفت اتوماسیون تعداد کارگران مورد نیاز در بخش تولید را کاهش داده است. در نتیجه دولت در پکن طرح مساعدت اجتماعی دیبائو را گسترش داده تا به کارگران از کار برکنارشده کمک کند.
ما همچنین باید به تاریخ نه چندان دور آمریکا نظری بیندازیم و به یاد بیاوریم که زمانی بدبینان طرح بیمه سلامت همگانی را زیر سأال برده و امیدی به تصویب آن در کنگره نداشتند، ولی طرح در سال ۲۰۳۴ تصویب شد. ایالات متحده بالاخره طرح بیمه سلامت همگانی تک سرپرستی را به مدد تغییر در خواست و ارادۀ سیاسی و پیشرفتهای تکنولوژی تصویب کرد. تا سال ۲۰۳۰، اکثر کارگران به صورت قراردادی و پاره وقت استخدام می شدند و بنابراین صلاحیت لازم برای بیمه شغلی را نداشتند. در نتیجه بخش عظیمی از الکترال ها عزم خود را جزم کرده و برای طرح سلامت همگانی با هم متحد شدند. همزمان، فناوری های جدید هم هزینه اجرای طرح سلامت همگانی، تشخیص پزشکی و درمان را کاهش داده و به دوام این طرح در درازمدت کمک می کنند.
آیین نامه اصلاح رؤیای آمریکایی راه حل تمام مشکلات و نابرابری های اجتماعی-اقتصادی در آمریکا نیست. ولی این طرح اولین گام در جهت اصلاح طرح های حمایت اجتماعی ما است به نحوی که آمریکاییان وقتی ماشین جای آنها را می گیرد هم استاندارد مطلوب زندگی خواهند داشت. انقلاب هوش مصنوعی باید عصر فراوانی برای همه باشد نه دوران طلایی برای عده ای خاص.
منبع:
این مطلب در ۱۲ آگوست سال ۲۰۱۹ در سایت نیوورک تایمز است،برای دریافت اصل مقاله کلیک کنید.