مترجم: هادی قربانیار
در حال حاضر، ایران به اندازه کافی، اورانیوم غنی شده برای ساخت بمب اتمی در اختیار دارد. این نقطه عطف جدید، ما را به یک سؤال آشنا بازمی‌گرداند؛ آن‌هم اینکه دولت در چه مقطعی، تصدیق میکند که پیشرفتهای هستهای ایران، باعث می‌شود بازگشت به برجام سال ۲۰۱۵، در راستای منافع راهبردی ایالات‌متحده نباشد؟ اکنون زمان تدوین یک راهبرد جامع برای پرداختن به موضوع ایران و تهدیدهایی که این کشور ایجاد میکند، فرا رسیده است؛ ایران، آن‌گونه که بوده نه ایرانی که ما، ممکن است به آن امید داشته باشیم.
اجازه دهید تا نگاهی به پیشرفتهای هستهای ایران، بیندازیم و تلاش کنیم، از روند جریانات آگاه شویم. در ادامه، سه نمودار مشاهده می‌شود که نشان‌دهنده پیشرفتهای هستهای ایران از سال ۲۰۱۸ هستند. نمودار اول، به اورانیوم غنی‌شده نگاهی می‌اندازد؛ اورانیوم با غنای پایین، یعنی غنیسازی کمتر از ۵ درصد. نمودار دوم، غنیسازی بیشتر از ۲۰ درصد را نشان میدهد و نمودار آخر، درباره میزان اورانیوم با غنای ۶۰ درصد (خطرناک‌تر) است. این، گزارش شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی[۱] است، البته به همراه استنباط شخصی بنده:
نمودار آخر (به‌طور خاص) ناظر به پیشرفتهای ایران در زمینه میزان ذخایر اورانیوم با غنای متوسط است؛ که در اینجا، به‌غلط با عنوان «با غنای بالا»، درج شده است:
ازاین‌رو، تقریباً روشن است که ایران به شکلی چشمگیر، فعالیت‌های هستهای خود را به مراتب، بیشتر از محدودیت‌هایی که برجام بر این کشور تحمیل کرده بود، افزایش داده است. البته آمریکا به‌صورت یکجانبه در می ۲۰۱۸، از این توافق خارج شد. در نوامبر ۲۰۱۸، وزیر امور خارجه، مایک پمپئو[۲] در پاسخ به این سؤال که اگر ایران، برنامه هستهای خود را از سر بگیرد، ایالات‌متحده چه واکنشی نشان خواهد داد؟ گفت: «ما اطمینان داریم که ایرانی ها، چنین تصمیمی نمی‌گیرند.»
البته ایرانی‌ها به شکلی که هم قابل پیش بینی بود و هم پیش‌بینی می‌شد، این تصمیم را گرفتند. اعتراض و بحث‌های شدیدی در آن زمان، نسبت به تصمیم دولت ترامپ[۳] برای خروج از توافق مطرح شد. یکی از سناتورهای برجسته حزب دموکرات با انتشار بیانیه‌ای، این‌گونه گفت که «با این تصمیم، رئیس جمهور ترامپ، امنیت ملّی آمریکا را به خطر می‌اندازد. همچنین، به شکلی بی‌محابا، همکاری و شراکت اصولی با متحدان کلیدی آمریکا در اروپا را مختل می‌سازد و با امنیت اسرائیل قمار میکند.» خروج امروز از برجام، این احتمال را افزایش میدهد که ایران، برنامه هستهای تسلیحاتی خود را در آینده از سر بگیرد. برجام، یک توافق کامل نبود، زیرا این توافق، دولت ایران را به یک فرد شایسته و خوب تبدیل نکرد؛ اما از منظر عدم اشاعه تسلیحات هستهای، یک موفقیت کاملاً روشن به حساب میآمد. اینکه اکنون، بخواهیم دقیقاً به همان توافقی برگردیم که در سال ۲۰۱۵ امضا شد، غیرممکن است. ما با اتفاقی به مراتب بدتر، مواجه خواهیم شد که نباید برای این واقعیت، توافقی را که کنار گذاشته‌‌ایم، سرزنش کرده و مقصر بدانیم.
منبع: https://www.cato.org/blog/do-irans-nuclear-advances-show-jcpoa-failed
نویسنده: جاستین لوگان[۴]
[۱] IAEA Board
[۲] Mike Pompeo
[۳] Trump
[۴] Justin Logan