ضرورت تغییر منطق حکمرانی از امنیتی و سیاسی به اقتصادی
در ادامه سلسله نشست‌های تخصصی مرکز مطالعات آمریکا،[۱] دکتر رضا تنهایی مقدم، پژوهشگر حوزه اقتصاد پیرامون تبعات رویکرد امنیتی و سیاسی حکمرانی و آثار آن در حوزه اقتصادی، به ایراد سخنرانی پرداختند. ایشان در ابتدای سخنان خود در خصوص منطق حکمرانی از منظر ایران و آمریکا بیان کردند: ما و آمریکا دو منطق در حکمرانی داریم که خودش را هم نشان داده است؛ منطق ما امنیت محور یا به‌نوعی سیاست محور است زیرا انقلاب اسلامی در حوزه سیاسی توانسته نظریه‌پردازی کند و موفق‌تر باشد اما در سایر حوزه‌ها ازجمله اقتصاد، توسعه این گفتمان هنوز جای کار دارد اما منطق حکمرانی آمریکاییها، اقتصادمحور است و اقتصاد بر تمام عرصه‌های حکمرانی آنان، ازجمله سیاست خارجی احاطه دارد. ماهیت نیاز محور بودن حوزه اقتصاد، باعث میشود تا از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار باشد، اقتصاد مبتنی بر رفع نیاز و منطق برد-برد تعریف شده و اگرچه در نگاه آمریکایی این روند یک بازی برد- باخت است و با قلدری، می‌خواهند همه منافع را برای خودشان بردارند اما منطق اقتصادمحور، بخشی مهم و جدایی‌ناپذیر از حکمرانی است.
خروج یا اخراج آمریکا از افغانستان، کدام‌یک؟
در نشست تخصصی با موضوع «بررسی وضعیت، فرصت‌ها و چالش‌های پیش روی جمهوری اسلامی ایران پیرامون تحولات اخیر افغانستان» که از سوی مرکز مطالعات آمریکا برگزار گردید، دکتر سید مصطفی خوش‌چشم، کارشناس مسائل بین‌الملل و دکتر محمدصادق کوشکی، عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران سخنرانی کردند.
حضور کنشگرانه و تأثیرگذار ایران + همکاری با کشورهای منطقه = افول آمریکا
دنیل پررا[۱]، تحلیل‌گر ژئوپلیتیک و ژورنالیست نشریه مطالعات اوراسیا در مصاحبه با مرکز مطالعات آمریکا،[۲] با موضوع عقب‌نشینی آمریکا از افغانستان برای نقش‌آفرینی ایران و سایر قدرتهای منطقهای سخن گفت.
تحریم های گام‌به‌گام افغانستان از سوی آمریکا
«جیسون بارتلت»[۱] دستیار پژوهشی برای برنامه انرژی، اقتصاد و امنیت در CNAS، تحولات و روندها در سیاست تحریم‌های ایالات متحده و تاکتیک‌های فرار از تحریم، تآمین مالی ضد اشاعه، و جرایم مالی سایبری را با تمرکز منطقهای بر کره شمالی، ونزوئلا و ایران تحلیل می‌کند. وی در آخرین مقاله‌ای که در ۲۸ اکتبر ۲۰۲۱ منتشر کرد[۲] به بررسی تحریم‌های گام به گام افغانستان توسط ایالت متحده از سال ۲۰۰۱ پرداخته است.
بحران بدهی در آمریکا
دیوید گارتنشتاین راس[۱] مشاور ارشد در جنگ نامتقارن در بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها و همکار در مرکز بین‌المللی مبارزه با تروریسم – لاهه در یادداشتی که در ۱۱ آگوست ۲۰۱۱ «نشنال پست» منتشر شده با اشاره به وضعیت اقتصادی آمریکا، بدهی ملی آمریکا را تهدید شماره یک برای امنیت ملی این کشور می‌خواند. از نظر او اگر آمریکا نتواند بحران بدهی‌هایش را مدیریت کند سرنوشتی مشابه شوروی خواهد داشت. هر چند این مقاله در سال ۲۰۱۱ چاپ شده اما وضعیت اقتصادی آمریکا تغییری نکرده و بلکه بدتر از آن سال ها شده است. با روی کار آمدن دوباره طالبان و خروج آمریکا از افغانستان مرور این نظر مفید فایده است.
بیست سال پس از حوادث یازده سپتامبر ۲۰۰۱
این سنت وحشتناک در زمان کنونی، به چه معنا است؟ آیا آمریکاییها با حمله به جوامع یا نهادهایی که خاستگاه این افراط‌گراهای جدید است، واکنش نشان می‌دهند؟ ظلم به کل یک گروه اقلیت بر مبنای رفتارهای تعدادی انگشت‌شمار از اعضای آن، یک سنت وحشتناک آمریکایی بوده و بیست سال پس از حوادث یازده سپتامبر، زمان پایان دادن به آن فرارسیده است. فرح پاندیث[۱] و ژاکوب ور[۲] در ۸ سپتامبر ۲۰۲۱ ضمن مقاله‌ای با عنوان «پایان دادن به بدترین سنت آمریکایی: بیست سال پس از حوادث یازده سپتامبر ۲۰۰۱[۳]» که توسط مرکز بلفر متعلق به دانشگاه هاروارد چاپ شد، وجود روحیه افراط گرایی در میان آمریکاییها و نژادپرستی این جامعه را مورد نقد قرار دادند.
بیست سال اشغالگری در افغانستان و تأثیر آن بر افول آمریکا
افغانستان به دلایل متعدد، دارای اهمیت راهبردی برای منافع آمریکا بوده است. این کشور ۶۴۷،۵۰۰ کیلومتر مربعی و محصور در خشکی (هاشمیمقدم، ۱۴۰۰: ۱۰)، در چند دهة اخیر بیشتر به علت ژئوپلیتیک راهبردی خود، موردتوجه قدرتهای بزرگ و بهویژه آمریکاییها بوده است. افغانستان، نقطه اتصال آسیای مرکزی، جنوب آسیا و غرب آسیا به یکدیگر است. قرارگرفتن در مجاورت روسیه و چین به‌عنوان دو کشور دارای حق وتو در سازمان ملل متحد که در سالهای اخیر چالشگر نظم هژمونیک لیبرال دموکراسی غربی با محوریت آمریکا بودهاند و مرز مشترک حدود ۱۰۰۰ کیلومتری با جمهوری اسلامی ایران (به‌عنوان قدرتی منطقهای که به دنبال پایان نظم آمریکایی در منطقه و هژمونیک کردن گفتمان مقاومت است)، باعث توجه رهبران کاخ سفید به افغانستان شده است.
نژادپرستانه: قوانین ذاتی در آمریکا
ریس جونز[۱] بیش از ۲۰ سال در مورد مهاجرت تحقیق کرده است و نویسنده کتاب «مرزهای سفید: تاریخ نژاد و مهاجرت در ایالات متحده از ممنوعیت ورود کارگران چینی تا دیوارهای مرزی» یادداشتی با عنوان «مواجهه با میراث نژادپرستانه قوانین مهاجرتی آمریکا»[۲] در ۲۸ اکتبر ۲۰۲۱ در نشریه نیویورک تایمز منتشر کرده بر این باور است که اگرچه امروزه زبان ضد مهاجرتی حزب جمهوری‌خواه و خشونت در مرزها، ممکن است برخی آمریکاییها را ناراحت کند، اما نژادپرستی ذات آمریکاییها با مهاجران غیر سفیدپوست در طول تاریخ است.
سیاست‌های مهاجرتی ایالات‌متحده آمریکا
سیاست‌های مهاجرتی یکی از سیاست‌هایی است که هر کشوری بر اساس اولویت‌های کلان تصمیم‌گیری منافع ملی خود مشخص می‌کند. درواقع، تعیین سیاست‌های مهاجرتی، ارتباط چندانی به دولت‌ها یا به‌صورت خاص، به ترکیب مقطعی قوه مجریه ندارد و ایالات‌متحده نیز از این قاعده مستثنا نیست و می‌توان یک روند کلان برای سیاست‌های مهاجرتی در ایالات‌متحده، در نظر گرفت؛ بنابراین تا به اینجا و بر اساس شواهد و مدارک، همان‌طور که اوباما تعداد نزدیک به ۵ میلیون مهاجر غیرقانونی را در دوران ریاست جمهوری خود اخراج کرد[۱]، همان‌طور که ترامپ، به ساخت دیوار در مرزهای جنوبی این کشور اقدام کرد و حاضر شد در این موضوع، حتی با کنگره آمریکا نیز درگیر شود و کل دولت این کشور را برای بیشترین مدت تاریخ آن تعطیل کند[۲]، بایدن نیز به روش موضع‌گیری‌های رسمی خود، همین راه را در پیش خواهد گرفت[۳]. پس ما در سیاست‌های مهاجرت، فرض اول خود را در این می‌دانیم که روند محدود کردن پذیرش مهاجران در ایالت متحده، یک روند بلندمدت و فرا دولتی است.
گفت‌وگوی علمی با آمادئو مادولنو پژوهشگر و ژورنالیست نشریه مطالعات اوراسیا
آمادئو مادولنو تحلیل‌گر ژئوپلیتیک و نشریه اوراسیا در مصاحبه با مرکز مطالعات آمریکا، به موضوع افول اقتصادی آمریکا پرداخت. در این گفتگو به سوالات متنوعی پاسخ داده شده است. در ادامه به صورت پرسش و پاسخ مطرح میشود.