آمریکایی‌ها به ندرت تصویر حقیقی بمباران غزه توسط اسرائیل را می‌بینند!

مترجم: هادی قربانیار

نگاه به مجموع تصاویری که در طول یک رخداد خبری گرفته می‌­شوند، تجرب‌ه­ای است که بیشتر آمریکایی­‌ها، به جز ویرایشگران تصاویر در اتاق­‌های خبری، به‌ندرت تجربه می­‌کنند. با بالا رفتن میزان مرگ‌ومیر فلسطینی­‌ها در آخر هفته گذشته، تصاویر گرفته شده توسط عکاس‌­های خبری غزه در پایگاه‌­های داده‌ای همچون گتی ایمجز[۱] و ای­پی ایمجز[۲] ثبت شدند؛ با یک جستجوی ساده برای کلیدواژه «غزه» در گتی ایمجز، صدها عکس جدید به ما نشان خواهد داد که سررشته‌­ای تقریباً بی­پایان از خشونت هفته گذشته است. در بسیاری از تصاویر، کودکانی که به دست بمب‌­های اسرائیل کشته شده‌­اند، برجسته هستند. این تصاویر، نشان‌دهنده­ مراسم تشییع و چهره­‌های بدون پوشش کشته­‌شده­ ها است که بدن آن‌ها، بر روی دستان مردم قرارگرفته­ و در خیابان‌­ها، به حرکت درمی‌­آیند. در برخی از تصاویر، مردم سوگواری مشاهده می­شوند که در حال عکس گرفتن با موبایل خود از اجساد هستند؛ تا اثباتی برای اعمال دهشتناکی باشد که اتفاق افتاده است.

مردم، بدن خلیل ابو حمده[۳] فلسطینی را در کمپ جبالیا[۴] در شمال نوار غزه، در ۷ آگوست ۲۰۲۲ تشییع می‌کنند. این تصاویر واضح و دل‌خراش در پایگاه‌­های داده تصویر، کنار عکس­‌هایی کلی قرار می­‌گیرند که تقریباً همیشه برای انتشار از سوی نهادهای خبری آمریکایی گزینش می­‌شوند؛ راکت‌­هایی که در طول شب در آسمان حرکت می­‌کنند، لحظاتی آرام و خاموش از کودکانی که به دنبال فهم میزان خسارتی هستند که به خانه‌هایشان، وارد آمده و دود سیاهی که بر فراز افق دیده می‌­شود.

دودی که به دلیل حمله ۷ آگوست ۲۰۲۲ اسرائیل بر فراز آسمان شهر غزه مشاهده می­‌شود.

در غزه، عکاسان خبری در بیمارستان­‌ها و سردخانه‌­ها، مرتب عکس‌­برداری می­‌کنند. این دسترسی به چنین نهادهای خدمات مراقبتی ضروری -که در آمریکا، به‌ندرت اتفاق می‌­افتد- فرصتی برای روزنامه‌­نگاران فراهم می‌سازد تا به شکل مستقیم، تعداد مجروحان و کشته‌­ها را ثبت کنند. در پایگاه گتی ایمجز، تصاویری از اجساد کودکان -که در پارچه­‌های سفید کفن شده­ و در سردخانه‌­ها قرارگرفته‌اند- بسیار زیاد بوده است و سانسور نشده‌­اند. درحالی‌که این تصاویر، شوکه کننده و عمیقاً تأسف‌­بار هستند، اما به‌روشنی نشان می­دهند که بمباران انبوه مناطق مسکونی، چه نتیجه‌­ای در پی دارد. عکاس خبری فلسطینی، هوسام سالم[۵] به اینترسپت[۶] گفت: «من، هنوز می­توانم مردم سوگواری را که پس از نابودی خانه‌­هایشان گریه می­‌کنند، ببینم اما دیگر نمی­توانم این وضعیت را تحمل کنم. حتی بعد از اینکه سه روز حمله اسرائیل، به پایان رسیده است، اما بیشتر از گذشته تحلیل رفته‌­ام. در غزه، هیچ جریان و روایتی وجود ندارد که بتواند به ما، حیات و زندگی ببخشد و تنها چیزی که می­‌توانیم بگوییم، این است که مرگ، چگونه جان­ ما و اطرافیانمان را گرفته است».

کودک فلسطینی که در کنار جسد چهار تن از بستگانش -که در حمله ۸ آگوست ۲۰۲۲ اسرائیل به نواز غزه کشته‌شده‌­اند- گریه می‌­کند.

در هر حال، این تصاویر، شاخصه معرف مناقشه نابرابری نیست که در آن اسرائیلی­‌ها کشته می­شوند، بلکه آن‌ها به‌ندرت منتشر می­‌شوند.

سلیمان هیجّی،[۷] عکاس خبری فلسطینی -که در غزه، مشغول فعالیت است- به اینترسپت گفت: «به طور کلی، بیشتر پوشش خبری رسانه‌­های بین­‌المللی و آمریکایی، دارای ضعف است و آن‌ها، غالباً صحنه‌­های کشتار زنان و کودکان بی­گناه را به تصویر نمی­‌کشند». در مورد یکی از ۱۶ کودکی که کشته شدند (علا قدوم[۸] پنج‌ساله)، گزارشی که توسط نیویورک‌تایمز[۹] منتشر شد، حاوی عکسی بود که پس از مرگ این دختر گرفته شده بود. این مورد استثناء بود، اگرچه عکس، چندان آشکار نبود و تقریباً در انتهای مقاله قرار داده شده بود. سایر خبرگزاری‌ها از واشنگتن‌پست[۱۰] گرفته تا ان­بی­سی نیوز،[۱۱] این تصویر را منتشر نکردند، حتی با اینکه آن‌ها به کشته شدن دختر اشاره کردند. آن چیزی که برای ما باقی‌ مانده، درکی پاک‌سازی ­شده و دوری گزین از رویدادهای جهانی است، زیرا اتاق‌­های خبری، همواره تصاویری را ترجیح می­دهند که هیچ‌گونه محتوای مشروح و واضحی نداشته باشند. بسترهای شبکه‌­های اجتماعی مانند توییتر و فیس­بوک، این تغییر جهت از انتشار تصاویر خشونت را با اجرای سیاست­‌های «رسانه حساس»، عملیاتی کرده‌­اند که اتاق­‌های خبری را از به نمایش گذاشتن آشکار تصاویر اعمال قساوت آمیز و زننده بر حذر می­دارد تا نکند که تعداد بازدیدکنندگانشان، کاهش پیدا کند.

جسد علا قدوم پنج‌ساله، بعد از اینکه در حمله اسرائیل ۵ آگوست ۲۰۲۲ به شهر غزه کشته شد.

تخلف روزنامه‌­نگاری

نسبت به چگونگی برخورد با تصاویر حاوی خشونت فراوان، هیچ اتفاق‌­نظری وجود ندارد. اتاق­‌های خبری مستقل، غالباً پس از جستجو و دسته‌­بندی مجموعه­‌هایی از تصاویری که در بسترهای انتشار اصلی ثبت، هیچ عکسی، محو یا سانسور نشده است، به صورت موردی تصمیم می­گیرند. در گتی ایمجز، فقط ذیل تصویر، گاهی نوشته حاوی یک «توضیح سردبیر» است که به بیننده درباره محتوای عکس هشدار می­دهد: «این عکس، مرگ را به تصویر می­کشد». بیشتر بنگاه‌­های رسانه‌­ای (ازجمله این مورد)، توضیح سردبیر یا هشدار نسبت به محتوا را قبل از اینکه بیننده با مشاهده خشونت آشکار، متعجب و شوکه شود، منتشر می­‌کنند.

این فقط اجساد فلسطینی‌­ها نیستند که از نقل­ قتل­عام­ در رسانه‌­های جمعی حذف می­‌شوند، بلکه شرح تصویر تیراندازی در مدارس آمریکا در قالب نمایش مراسم یادبود، موقتی و روشن کردن شمع در شب است، به جای انتشار تصاویر مشروح و واضح. این مسئله برای خونریزی‌­هایی که در خارج از این کشور رخ می‌­دهد نیز صادق است. البته موارد استثناء نیز وجود دارد؛ زمانی که روسیه، اوایل امسال به اوکراین حمله کرد، ثبت تصاویر خشونت و قساوت روسیه، محافل خبری را پر کرد، جنایات روسیه بسیار شوکه کننده بود، به حدی که نیویورک‌تایمز در اقدامی نادر، تصویری آشکار و واضحی -که توسط عکّاس خبری لینسی آداریو[۱۲] گرفته شده بود- را در صفحه اوّل خود منتشر کرد. آداریو این مقاله را به دلیل ارائه شاهد و دلیلی بر ارتکاب جنایات جنگی، «شجاع» نامید.

منتقدان به تضاد فاحش در منافع جهانی در قبال رنج مردم اوکراین در مقایسه با رنج مردم دیگر و همچنین، روش پوشش خبری حمله روسیه به‌عنوان یک تجاوز بدون ­علت به جای یک «مناقشه» اشاره کرده­اند و همین قالب نه‌تنها برای حملات اسرائیل به فلسطین، بلکه در سایر مناطق جنگی نیز استفاده شده است. به‌عنوان‌مثال، این هفته در واشنگتن‌پست، عکس‌­های «آشکار و واضح» از کشتار اوایل امسال در بوچای[۱۳] اوکراین، بیشتر منتشر شد تا تصاویر کشته‌­شدگان غزه در طول آخر هفته.

راکت­هایی که در ۷ آگوست ۲۰۲۲، از غزه به سمت اسرائیل، در پاسخ به حملات هوایی اسرائیل به نواز غزه شلیک شده‌­اند.

 پاک­سازی جنایات اسرائیل

مشکل بازنمود حیات و مرگ فلسطینی­‌ها، فراتر از تصاویری است که برای شرح واقعه انتخاب می­شوند. از گذشته تاکنون، فلسطینی‌­ها و بسیاری از شاهدان خارجی، رسانه­ بین­‌المللی را برای پاک­سازی جنایات اسرائیل و پیروی از روایت اسرائیل تقبیح کرده­اند. نویسندگان (ازجمله چندین نفر از گزارشگران اینترسپت) در نامه­ای که توسط بیش از ۵۰۰ روزنامه‌­نگار، متعاقب بمباران غزه به دست اسرائیل در سال گذشته امضا شد، اظهار داشتند که پوشش خبری اسرائیل و فلسطین، یک «تخلف روزنامه‌­نگاری» است. این گروه می­نویسند: «ناهمسانی و تفاوت در محتوا، تنها شامل زبانی نمی‌شود که ما استفاده می­کنیم؛ روایت٬­ها و داستان‌­ها، بیشتر به بزرگ­نمایی و برجسته‌­سازی روایات اسرائیل متمایل بوده و هم‌زمان روایات فلسطینی‌­ها را سرکوب و خفه می­کنند». «مبهم­ و تاریک ساختن سرکوب فلسطینی­‌ها توسط اسرائیل، با معیارهای بی­طرفی صنعت رسانه و خبر همخوانی ندارد».

«ما چیزی بیشتر از این نمی­خواهیم که مردم از حقائق آگاه شوند؛ روایت ما پیچیده نیست».

احمد ابو ارتیمه[۱۴]، نویسنده و فعال حقوق بشر فلسطینی که در سال ۲۰۱۸، یکی از سازمان دهندگان «راهپیمایی بازگشت بزرگ» بود، جنبش اعتراضی مسالمت‌­آمیز در کنار فنس­‌هایی که اسرائیل را از غزه جدا می­کنند، به اینترسپت گفت که اسرائیل با تصور اینکه در بیشتر رسانه­‌های بین‌­المللی، دارای حامی و متحد است، دست به انجام عملیات زده است. وی افزود که «این، مشارکت در جرم است. ما چیزی بیشتر از این نمی­خواهیم که مردم، از حقائق آگاه شوند. ما روایتی پیچیده نداریم، بلکه خواسته ما، فقط این است که مردم، نظاره­گر حقایق و واقعیت بوده و تصاویر اتفاقات جاری را ببینند».

مردی در جریان تشییع‌جنازه گسترده در البرج[۱۵] غزه در ۸ آگوست ۲۰۲۲، صورت کودکی را می‌بوسد که در اثر حمله هوایی اسرائیل کشته شده است.

در سرتاسر اتاق­‌های خبری، انتخاب‌­های بی­خطر مبنی بر نشان دادن یک خشونت مبهم و کلی (لحظات آرام دود و خرابه) به جای خشونت آشکار (مرگ، جراحت یا سوگواری)، با چارچوب پوشش خبری همسو است که در مورد غزه، معمولاً تأثیر شهروندان را به نفع روایت جنگ‌­طلبی فلسطینی­‌ها، کم‌اهمیت جلوه می‌­دهد، حتی با اینکه شکلی مشابه از جنگ­طلبی به‌عنوان مقاومت در اوکراین، به تصویر کشیده می‌­شود.

محمد مهاوش[۱۶]، محقق و روزنامه‌­نگار مستقل فلسطینی ساکن غزه، در مصاحبه با اینترسپت گفت که پوشش خبری جدیدترین حمله به غزه که به گفته مقامات اسرائیلی «پیشگیرانه» بوده، تقریباً بیشتر منحصر به توجیه ظاهری حمله بوده است تا تأثیر آن. حتی با اینکه اکثر قربانیان در فعالیت­‌های مربوط به مقاومت شرکت نداشتند، اما تصویری که از مقاومت فلسطینی­‌ها به نمایش درآمد، کاملاً با نوع ارائه مقاومت اوکراینی‌­ها متفاوت است. مهاوش ادامه داد: «در چند ماه گذشته، روزنامه‌­ها و سایت‌­های خبری و همچنین، شبکه­‌های اجتماعی، مملو از داستان­‌ها و روایت­‌های مقاومت و سلحشوری مردم اوکراین بوده است، خبرهایی درباره سربازانی که پل­‌ها را برای به تعویق انداختن پیشرفت تانک­‌های روسی، منفجر کرده و در این راه، جان خود را فدا می­کنند. ما نظاره‌­گر شهروندانی بوده­ایم که با هر آنچه در دست داشتند، به خودروهای مسلح حمله می‌­کردند و مردم عادی که اسلحه ه دست آورده، آموزش می­‌بینند و تونل حفر می­کنند. بااین‌حال، اگر هرکدام از این روایت‌­ها به جای اوکراین در فلسطین رخ می­‌داد، قطعاً به‌عنوان یک اقدام قهرمانانه و مقاومت قلمداد نمی­‌شد، بلکه آن‌ها فقط به‌عنوان ترور، دسته‌­بندی شده و تقبیح می‌­شدند». مهاوش تأکید کرد که این مقایسه را با هدف کوچک ­شمردن مقاومت مردم اوکراین انجام نداده، بلکه قصد او، «حمایت از حق مقاومت برای تمامی ملت­‌ها در برابر اشغال و حمله نظامی به سرزمینشان بوده است»

منبع: https://theintercept.com/2022/08/10/israel-gaza-bombing-death-images/

نویسندگان: الیز سواین[۱۷]– آلیس اسپری[۱۸]

[۱] Getty Images

[۲] AP Images

[۳] Khalil Abu Hamadeh

[۴] Jabalia

[۵] Hosam Salem

[۶] Intercept

[۷] Soliman Hijjy

[۸] Alaa Qaddoum

[۹] New York Times

[۱۰] Washington Post

[۱۱] NBC News

[۱۲] Lynsey Addario

[۱۳] Bucha

[۱۴] Ahmed Abu Artemah

[۱۵] Burij

[۱۶][۱۶] Mohammed Mhawesh

[۱۷] Elise Swain

[۱۸] Alice Speri