شرط لازم برای این اثرگذاری جهانی، آن است که مسلمانان در گام نخست، خطاب زندگی‌بخشِ حج را خود به‌درستی بشنوند و همه همّت خود را برای عملی کردن آن به کار گیرند. دو پایه اصلی این خطاب، «وحدت» و «معنویّت» است. وحدت و معنویّت، ضامن ارتقای مادّی و معنوی جهان اسلام و نورافشانیِ آن به همۀ گیتی است.
وحدت به معنیِ ارتباط فکری و عملی است؛ به معنی نزدیک شدن دل‌ها، اندیشه‌ها و جهت‌گیری‌ها است؛ به معنی هم‌افزایی علمی و تجربی است؛ به معنی پیوند اقتصادی کشورهای اسلامی است؛ به معنی اعتماد و همکاری دولت‌های مسلمان است؛ به معنی همیاری در برابر دشمنان مسلّم و مشترک است.
وحدت بدین معنی است که نقشه طراحی‌شده دشمن نتواند فرقه‌های اسلامی یا ملت‌ها، نژادها، زبان‌ها و فرهنگ‌های متنوّع جهان اسلام را در برابر یکدیگر قرار دهد. وحدت بدین معنی است که ملت‌های مسلمان، یکدیگر را، نه از راه معرّفیِ فتنه‌انگیز دشمن بلکه از راه ارتباط، گفتگو و رفت‌وآمد بشناسند؛ از امکانات و ظرفیت‌های یکدیگر آگاه شوند و برای بهره‌برداری از آن برنامه‌ریزی کنند. وحدت بدین معنی است که دانشمندان و دانشگاه‌های جهان اسلام، دست در دست یکدیگر نهند؛ علمای مذاهب اسلامی با حسن‌ظن، مدارا و انصاف به یکدیگر بنگرند و سخنان یکدیگر را بشنوند؛ نخبگان در هر کشور و هر مذهب، آحاد مردم را با مشترکات یکدیگر آشنا و آنان را به هم‌زیستی و برادری تشویق کنند.
وحدت همچنین بدین معنی است که پیشروان سیاسی و فرهنگی در کشورهای اسلامی، به‌گونه‌ای هماهنگ، خود را آماده شرایط نظم جهانیِ پیشرو کنند؛ جایگاه شایسته امّت اسلامی را در تجربه جدید جهان که سرشار از فرصت‌ها و تهدیدها است، به دست خود و به اراده خود تعیین کنند؛ نگذارند تجربه تلخِ «مهندسی سیاسی و سرزمینیِ غرب آسیا، به دست دولت‌های غربی پس از جنگ جهانی اول» تکرار شود.
پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی به حجاج بیت‌الله الحرام ۱۴۰۲/۰۴/۰۶